இரங்கல்
கு. அழகர்சாமி
நீ வழக்கமாய் முகத்தில் தெரிவிக்கும் புன்னகை போல்
அதே மின் கீற்றுப் புன்னகை- ஆனால்
இது உண்மையல்ல.
உன் அறையில் ஓரிரவில் உறக்கம் பிடிக்காமல் விழித்த போது பார்த்த
நீ உறங்கிய அதே உறக்கம்- ஆனால்
இது உண்மையல்ல.
நீயும் நானும் பேசிக் கழித்த கணங்களின் இடையே நிலவியது போல்
நிலவும் அதே அமைதி- ஆனால்
இது உண்மையல்ல.
முன்பு நம் சந்திப்புகளின் இடைவெளியைச் சந்தித்தே நிரப்பியது போல்
நிரப்பும் இந்த சந்திப்பும்- ஆனால்
இது உண்மையல்ல.
நம்புவதற்கும் நடப்புக்கும் இடையில் நெடு நேரம் நிற்க முடியவில்லை
உன் முன்.
நீ
நீ தான்
நீயுமில்லையுந் தான்.
உன் நிழலில்லாத வெயில்
வெளியே.
நிழல் மரம் உன் மொழியில்
மெளனமாய்-
அதன் கீழ்
எதையெதையோ பேசிக் கொண்டிருக்கிறார்கள் வந்திருப்பவர்கள்
வழக்கம் போல்.
கு. அழகர்சாமி
பின்னூட்டங்கள்