‘ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)யின் கவிதைகள்

1. எளிய பொய்சொல்லலும்
   எளிதாகப் பொய்சொல்லலும்

மும்முரமாகத்தலையாட்டிக்கொண்டே
சொன்னாள் சிறுமி:
“உண்மையாகவே என் குருவி பொம்மை
பறக்கும் தெரியுமா!”

இருபது வருடங்களாக ‘எழுதி’க் கொண்டிருக்கிறார்
என்று நண்பரை அவையோருக்கு அறிமுகப்படுத்தியவர்
இத்தனை காலமும் ‘இ’யைத்தான்
சரியாக எழுதப் பழகிக்கொண்டிருக்கிறார் என்பதை
பத்திரமாக மறைத்துவிட்டார்.

அவருடைய அந்த நண்பரின் பேரன்
அடிக்கடி கண்ணை விரித்துக் கையை விரித்துக்
கதை சொல்வான்.
கூடைகூடையாய் நட்சத்திரங்களைத்
தனக்கு நிலவு கொட்டியதாக.
அப்போது அந்தக் குழந்தை முகம்
தூய்மையே உருவாய் என்னமாய் மின்னும்!

இருபது வருடங்களாக எழுதிக்கொண்டிருக்கிறார்
என்று அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட பெருமை பொங்க
மேடையேறி ‘மூத்த எழுத்தாளர்’ பதக்கம் பெற்றுக்கொண்ட
அவன் தாத்தா
இத்தனை வருடங்களில் உருவாகாத
தன் படைப்புகளை
மொத்தமாய் அள்ளிக்கொண்டார்
வெட்கங்கெட்ட கற்பனையில்.

தெரிந்தே ஒரு பொய்யை சுலபமாக
மெய்யாக்கிவிட்ட
தமது சாமர்த்தியத்தை மெச்சியபடி
இன்னமும் கைதட்டிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்
சில இலக்கியக் காவலர்கள்.

2. இருந்தவிடத்திலிருந்தே ஒரு ஓட்டப்பந்தயம்

குழம்பிய குட்டையில் மீன்பிடித்தல் காலாவதியாகிவிட்ட காலம் இது.
இன்று குட்டையைக் குழப்பவேண்டும்;
அதில் மனிதர்களைப் பிடிக்கவேண்டும்.
இந்தப் போட்டியில் முந்துவோருக்கு
அரங்கின் இருமருங்கிலிருந்தும்
கைத்தட்டலும் சீழ்க்கையொலியும் கிடைத்தபடியேயிருக்கும்.
கேட்கக்கேட்க கால்களில் தாமாகவே வேகம் கூடும்.
முதல் இடத்தைப் பெறுபவருக்கு மேதகு அறிவுசாலிப் பட்டமும்,
மாண்புமிகு மனிதநேயவாதி யென்ற பாராட்டும் நற்சான்றிதழும் வழங்கப்படும்.
பொற்கிழி நேரடியாகத் தரப்படாவிட்டாலும்
ப்ளேனில் நான்கைந்து நாடுகளுக்குச் சென்று வர ஏற்பாடு செய்யப்படும்.
இன்னுமென்ன?
இதோ இடையறாத இந்தப் போட்டியில்
இன்றே பங்கெடுத்துக்கொள்வீர்;
பரிசுகளை வெல்வீர்.
இப்போதே வாங்கிடுவீர் வெண்-மார்க் பனியன் லுங்கிகள்.
இன்றைய நிகழ்ச்சிகளனைத்தையும் வழங்குவோர்
ட்விங்க்கிள் ட்விங்க்கிள் லிட்டில் ஸ்டார் பீரங்கிகள்.