வட்ட மேசை

எத்தனையோ நாற்காலிகள் இருந்தாலும்
அமர்ந்தது என்னவோ அந்த
வட்ட மேசையின்மீது- சற்றே
குனிந்து கையூன்றி எதிர் இருக்கையில்
விவாதமும், விமர்சனமும், கவிதையும், நெருக்கமும்
மற்றெல்லாமாக என விழுந்துகொண்டு
இருந்தன சொற்கள் மேசையின்
மீதாக
ஒன்றின்மீது ஒன்றாக,
குறுக்கு நெடுக்காக,
குவியல் குவியலாக,
சிறுமலையென.. ஆனால்
ஏதொன்றும் சிதறி தவறிக் கீழே
இறங்கவும் இல்லை; விழவும் இல்லை.
வட்டம் என்றால் சுழலும்
அல்லது உருளும்.
ஏதோவொரு அசைவுக்குட்பட்டதே
உருண்டால் சிதறும், சுழன்றால்
சொற்கள் விசிறி அடிக்கப்படும்.
ஏதும் நிகழாமல்
நிலைத்தே நின்றது வட்ட மேசை.
என் வீட்டிற்கு எடுத்துவர
மேலெழும்பியது விருப்பம்.
அது ஒருநாள்
நிறைவேறியது, உண்மையாகவே
எல்லோரும் எப்போதும் பேசிய
பழந்தமிழும், செந்தமிழும், அயல்
தமிழும், இவற்றுடன்
என் சொற்களுமாக வந்து
இறங்கியது மேசை.
ஆனால்,
நான் நினைதவாறில்லாமல் தலை
கழற்றப்பட்டு சக்கரம்போல
பக்கவாட்டில் அடுக்கப்பட்டு
வண்டியில் இருந்தது.
அவசரம் அவசரமாக வண்டியோட்டியிடம்
“சிதறி உருளும் சொற்களையும்
சற்றே சிரமம் பாராமல் எடுத்துவரவும்”
பணிந்து பணித்தேன்.
முகத்திலும், உதட்டோரத்திலும், பார்வையின்
ஊடுருவலிலும் எளனமும் பயமும்.
நானும் உடன் சென்று வண்டியிலிருந்து
விடுபட்ட சொற்களைப் பொறுக்கிக்
கைகளில் அள்ளிவந்தேன்.
இப்போது என்வீடு முழுக்க சொற்கள்
குதித்துக்கொண்டும், ஏற்கனவே இருந்த
இளைய சொற்களோடு
கைகோர்த்து விளையாடியபடியே.
அதிலிருந்து எடுத்த சில சொற்கள் இவை.
க்ருஷாங்கினி
இன்னம்பூரானுக்காக