இரண்டு கவிதைகள்

This entry is part 16 of 46 in the series 19 ஜூன் 2011

01

பள்ளிப் பேருந்துக்கு

வழியனுப்ப

யாரும் வராத

இன்னொருவனைக் காட்டி

எப்போதிருந்து நானும்

அப்படிப் போவேனென்று

கேட்ட மகனுக்கு

எப்படி சொல்ல

எனக்கு மட்டும் தெரியும்

அவன் கண்களின்

ஏக்கத்தை.

O

02

தவறுதலாய்

நான் அழுத்திய

தளத்தின் எண்

தனக்கானது என்று

புன்சிரிப்போடு

ஒருவருடன்

போக நேர்ந்த

லிப்ட் பயணம் போல

தானாய் இப்படி

எல்லாமே

தவறுகளின்றி

நேருமானால்…

o

 

Series Navigationகட்டங்கள் சொற்கள் கோடுகள்தியாகச் சுமை:
author

செல்வராஜ் ஜெகதீசன்

Similar Posts

2 Comments

  1. Avatar
    ramani says:

    Longing to be independent or to become self-sustainable is not always the oppositeof longing for love or to have someone to care. Two different emotions are well knit in the first poem.

    The second one portrays an avaricious mind asking for accidental benefits. The lift plays a perfect symbol for its upward and downhill mobility are like courses of life on which one always likes to have another’s hand of fortune

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *