கடவுளும் கடவுளும்

அப்பப்பா… மிக மிக ஆழ்ந்த தத்துவங்கள்… தத்துவங்களா அல்லது சத்தியங்களா? பல முறை படித்தேன். சிலவற்றை உணர முடிந்தது.. பலதும் உள்வாங்க எண்ணம் கொண்டுவிட்டேன். முயற்சி திருவினையாக்கும், நாமெல்லோரும் கடவுளர்கள்தானே என்ற நம்பிக்கையில்.. நன்றி ஐயா.

அன்புடன்
பவள சங்கரி.

illathathai erukirathu endru solli ouraiu ematruvathuthan kadavul puranangal.

பிம்பத்தின் பிம்பம் இன்பினிட்டிவ்…கடவுள்..கிடவுள்..ரூம் போட்டு யோசிப்பீங்களோ……எந்த லாட்ஜ்னு சொன்னா வசதியா இருக்கும்…

அன்புள்ள பவளசங்கரி அவர்களே

“தத்வமஸி” (நீயே அதுவாய்இருக்கிறாய்)
“அஹம்ப்ரஹ்மாஸ்மி”((நான் கடவுளாய் இருக்கிறேன்)என்றெல்லாம் கடவுளை தன்மை முன்னிலை படர்க்கை இலக்கணங்கள் சூட்டி அழகு பார்த்துவிட்டு அப்புறம் யோகம் என்று எல்லாவற்றையும் (உடல் உயிர் மரணம் மனம் ஆகிய எல்லாவற்றையும்)ஒரு சிந்தனைப்பிழம்பில் போட்டு புடம் போடும் அறிவு கூட மனிதனிடமே முகிழ்த்திருக்கிறது.எனவே மனிதன் தன்னை முகம் பார்க்க தன் மீது அறிவு முலாம் பூசிக்கொண்ட கண்ணாடி பிம்பமே கடவுள் என்பது.அதனால் தான் ஆத்திகமும் நாத்திகமும் ஒன்றை ஒன்று இப்படிப் பார்த்துக்கொள்கின்றன என்ற கருத்தே என் கவிதை.உங்கள் ஆழமான ரசனையே என் கவிதையின் முத்தாய்ப்பு.மிக நன்றி

அன்புடன்
ருத்ரா

அன்புள்ள‌ சோமா அவ‌ர்ளே

எந்த லாட்ஜ் என்று கேட்டீர்களே ஒரு கேள்வி வடிவேலு பாணியில். அதைப்படித்து சிரித்து சிரித்து என் வயிறு குலுங்கி விட்டது.ரசனை
மிக்க உங்கள் கடிதம் தான் அந்த லாட்ஜ்.அதைப்படித்ததும் அடுத்த கவிதைக்கு
ஒரு உருவம் கிடைத்து விடுகிறதே.

மிக்க நன்றி.

அன்புடன்
ருத்ரா

அன்புள்ள ஏ.ஜெ.ஜீவானந்தம் அவர்களே

இருப்பதை இல்லை என்றும் இல்லாதை இருப்பது என்றும் சொல்வது ஒரு கணித சமன்பாட்டை நிரூபிப்பது போல் தான்.எக்சை ஒய்க்கு சமம் என்றோ சமம் இல்லையென்றோ ஆரம்பித்து உங்கள் அறிவு வேள்வியைத்தொடங்குங்கள்.இது முழுக்க முழுக்க மனித சிந்தனைக்கு பயன் படவேண்டும்.அவ்வளவே.

நன்றி
அன்புட‌ன்
ருத்ரா

பிதற்றினால் ஞானியென்று யாரோ ஒருவன் சொன்னது கேட்டானோ இவன்,
முன்பின்
பின்முன்
முன்முன்
பின்பின் – என்று எழுதிவிட்டு..
முன்னென்ன பின்னென்ன
எல்லாம் என்னுள் என்று
எழுதினாலும் கைதட்டுவார்கள் போல்….
சாவுக்கு நாலுபேர் கூடாத வாழ்வு வாழ்ந்தவன்
பாரதி சாவில் கூட 12 பேர் தான் என்று
தன்னை பாரதியாய் நினைப்பவர் இன்று அதிகம்…
இறந்தவன் பிறப்பானா
தெரியாது
ஆனால்
பிறந்தவன் இறப்பான்
தெரியும்
ஆனால், என்று இறப்பான் என்று தெரியாது
… இப்படியும் எழுதினால்
கவிதையென்று சொல்ல
ஒரு கூட்டமே இருக்கு…
என்ன செய்ய…
கொள்வார் கூட்டம் இருக்கிறதோ
இல்லையோ
கடை விரிப்பார் கூட்டம்
அதிகமிங்கு…
:)

யாரோ
“புனைபெயரில்”லாத‌
ஒரு குரங்காட்டிச் சித்தன்
கவிதை இது.
நன்றாக இருக்கிறது
குரங்கும் அவனே
சித்தனும் அவனே

கவிஞர் அவர்களே.
பாராட்டுகள்.

அன்புள்ள பவளசங்கரி அவர்களே

எழுத்து என்ற பெயர் தமிழில் எப்படி வந்திருக்கக்கூடும்?அறிவு “எழுச்சியின்” வடிவமே அது.உங்கள் சிந்தனையில் அது இயற்கையாகவே இருப்பதால் இப்படி பெருந்தன்மையோடு எழுதியிருக்கிறீர்கள்.மிக்க நன்றி.

அன்புடன்
ருத்ரா