குடிமகன்

This entry is part 30 of 46 in the series 5 ஜூன் 2011

தினம் தினம் கரைக்கப்படும் நேரங்களின்
எச்சங்கள் சேமித்துவைக்கப்படுகின்றன
காரணங்கள் காரியங்கள் ஏதும் இன்றியே
உருவாகின்றது மீளா  நினைவுகள்.

யாரொருவர் சொல்லும் என்னையறியாமல்
என்னிடம் சேர்வதில்லை,கடலிடம் சேரும்
நதியை போலவே அது ,என்றொருநாள்  அது
நிச்சயம் பழக்கப்படுத்தப்படுகின்றது

யாருமற்ற இரவில் விடப்படும் ஒலிகளின்
ஓசைகளும் கேட்பாரற்றே  கிடக்கின்றன
ஊடுருவும் ஒலிகளுக்காக ஏங்குகின்றன
செவிப்பறைகள் தினம், தினமும் .

பிறப்பின் கண் பிரிக்கப்படும் சாதிகளும்
கள்ளிப்பால் கொலைகளும் அணு தினமும்
நிகழ்கிறது எங்கோ ஓரிடத்தில் நாமறிந்து
நம்மை அறிந்து சில உச்சு கொட்டலும்
ஓரிரு கண்ணீர் துளிகளால் மறக்கப்படுகின்றன.,

கேட்பவைகளையும் பார்பவைகளையும் ஏனோ
நம் அன்றாட கடமைகளால் மறக்கவைத்துவிட்டு
வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறோம் குடிமகனாய்.

–    சி.ஹரிஹரன்

Series Navigationசௌந்தர்யப்பகைஓரு பார்வையில்
author

சி ஹரிஹரன்

Similar Posts

Comments

  1. Avatar
    ramani says:

    Your lamenting of being an ‘ordinary citizen’ whose daily chores effectively eclipse the finer feelings for the social malices viz.foeticide, casteism born with the birth of a child et al can be a good reason for appreciating your writing.

    But, the bewildering high sounding preludes to the theme takes away the tag of your being an ‘ordinary citizen’ . Do these things really add anything to the core matter?

    Is it ‘echchangal’ or ‘michchangal’ of time?

    How any thought can be irretrievable without any cause or deed?

    It is true that no one’s words could reach you without your own volition. But, how come the river’s course to the destination sea could be compared to the above?

    I can see the powerful observation in the later parts with simple words but with full of concern. But the the initial paras do not resonate the same

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *