சிறை

எத்தனை கொடுமையான காலங்கள் அவை இருட்டறையில் தனி கைதியாய். குற்றம் செய்து பிடிபட்ட குற்றவாளிகளுக்கு கூட விலங்குகளை அவிழ்த்து விட்டுத்தான் சிறையில் அடைப்பார்கள். நான் என்ன பாவம் செய்தேனோ நான் மட்டும் விலங்குகள் சுமந்தே இந்த சிறையில் சுற்றி சுற்றி விழுந்து கிடக்கிறேன்.

அய்யோ பசித்து தொலைக்கிறது! என்னை சுற்றியுள்ள விலங்குகளையே தின்று விடலாம் போல் பசிக்கிறது. எதாவது கொடுத்து தொலைங்களேன் என்று நான் கத்திய பொழுதெல்லாம் வெறும் புளித்த அமிழத்தை என் முகத்தில் தெளித்த அந்த கொடுமைகாரர்களை வதைக்க வேண்டும் போல் இருந்தது. என்னை சிறையில் அடைத்த அந்த அட்டுழியக்காரர்களின் முகத்தில் காரி உமிழவேண்டும் போல் இருந்தது.

எனக்கு மட்டும் ஏன் இந்த தண்டனை. உண்பதும் உறங்குவதும் அட கழிப்பதும் ஒரே அறையில் தான். அதை விட கொடுமை அனைத்திற்க்கும் ஒரே நீரை பயன்படுத்துவது.. அடச்சே இந்த நீரில் எத்தனை நாட்கள் தான் நானும் துற்நாற்றமும் மாறி மாறி மிதப்பது…மூக்கை பொத்தலாம் என்று தோன்றியது. அய்யோ முக்கையா? இப்போதைக்கு வயிராற உட்கொள்வது காற்று ஒன்று தான் அதை மூடிகொண்டால் என்னாவது..!!

ஏன் செத்து தொலையேன் என்றது மனம். இருப்பினும் சாட்டையவிழ்க்கப்பட்ட பம்பரத்தின் கூர் முலை காம்புகளை போல என் நடு வயிற்றில் வாழ வேண்டும் என்ற ஆசை நறு நறுவேன சுழல்கிறது..நாட்கள் செல்ல செல்ல என்னில் எதோ மாற்றம். சிறையில் இருப்பவர் நலிந்து போவார். நான் மட்டும் புலர்ந்து போனேன். எப்படியாவது தப்பிவிட வேண்டும் என்ற நப்பாசை.. சுவற்றின் அத்தனை கற்களையும் ஏறி மிதித்து அரைத்து வெளிச்சத்தின் துளியை தேட துவங்கினேன்.

சிறை சாலைக்கு வெளியே நல்ல மழையென்று நினைக்கிறேன்.. பிளவுபட்ட சுவற்றில் செங்கல் கரைந்து ஒழுகிகொண்டும் பெருகிகொண்டும் இருந்தது. நிச்சயம் தப்பிவிடலாம் என்று உறுதி செய்து கொண்டு பிராயாணப்பட்டேன். இப்பொழுது என்னை யார் சிறையில் அடைத்தார்கள் என்று மறந்து போயிருந்தது. எந்த வழியில் என்னை அடைத்தார்கள் என்று சுத்தாமாக நினைவில் இல்லை! எதோ நதிகள் இணைப்பு போராட்ட்ம் என்பது மட்டும் லேசாக நினைவில் உள்ளது..

சரி இப்போது எதை உடைத்துகொண்டு வெளியேறுவது முதலில் அத்தனை நீரையும் கொட்டி கவிழ்த்தேன் வழிந்தொடிய நீரின் பின்னே நானும் ஓடினேன் எதோ ஒரு அசைவு. அது தான் அதே தான் நான் தப்பிக்க வழி என்று முடிவு கட்டி முகூர்த்த நேரத்தில் முழங்குகிற மங்கல இசையின் போது மத்தளத்தை ஒங்கி உதைக்கிற விரல்களை போல நான் கண்டறிந்த பாதையில் முட்டி கொண்டிருந்தேன்.

சற்றும் எதிர்ப்பார்க்கவில்லை அய்யோ…….!!!! மாட்டிகொண்டேன். என்னை காவலர்கள் கொத்தோடு தூக்கி வெளியே எரிந்தார்கள். தப்பிக்க முயன்ற என்னை இருக சுற்றியிருந்த விலங்குகளை கட்டிடத்திறப்பு விழா போல் வெட்டி தூக்கிஎரிந்தார்கள். என்னடா.. இது புதுமையாக இருக்கிறது தப்ப முயன்றவனுக்கு விடுதலையா என்று மகிழ்ந்த போது புரியாமல் காதில் நுழைந்த வார்த்தைகள் ” CONGRATULATIONS!!! உங்களுக்கு சிசேரியன்ல ஆண் குழந்தை பிறந்திருக்கு”

எதோ குடுவையிலிருந்து தப்பி இன்று தான் உண்மையான சிறையில் மாட்டிகொண்டோமென்று என்று புரிந்து ஓவென அழுத என்னை BABY எவ்வளோ CUTE ஆ அழுகுது என்று என் கன்னத்தில் முத்தமிட்டால் வெள்ளை உடையணிந்த நர்ஸ்…..!!
கனகதூரிகா