இரைச்சலில்லை

வருடிச் செல்லும் காற்று

மண்ணைத் தின்னும் புழுவாக

காலநதியில்

கால் நனைத்துக் கொண்டிருந்தது

மனம்

நேற்றைக்கும் இன்றைக்கும்

வித்தியாசம் இருப்பதால் தான்

வாழ முடிகிறது

இரைக்கு ஆசைப்பட்ட மீன்

உலையில் கொதிப்பது போல

இன்பத்துக்கு ஏங்கும் உள்ளத்தால்

மீண்டும் மீண்டும்

பிறவி எடுக்கிறோம்

கண்ணைப் பார்த்து

பேச முடியவில்லை இப்போது

உள்ளேயும் சாக்கடை

வெளியேயும் சாக்கடை

பெண்ணின் நினைப்பு

லேசில் விடாது போலிருக்கு

பீஷ்மரைப் போல் வாழ

யாருக்குத்தான் ஆசை இருக்காது

நேற்று வந்தான்

இன்றும் வந்தான்

நாளையும் வருவான்

வானத்துக்கு கீழேயுள்ள

ஒவ்வொன்றையும்

பேசிப் பேசி தீர்த்தாலென்ன.

ப.மதியழகன்