சமனில்லாத வாழ்க்கை

வலிக்க வலிக்க ஓர் உண்மையைச் சொல்லும் கவிதை.
தேடுதல் என்பது வாழ்வில் ஒர் அங்கம்தான்.
**தள்ளாடி பயணிக்கிறது
ஒரு மலை உச்சியை நோக்கி**
எனக்கென்னமோ மலை உச்சி எப்போதும் எட்டாக்கனிதான்.
”கிட்டாதாயின் வெட்டென மற” க்கத்தெரியும் வரை சமனில்லா வாழ்வுதான்.
என் செல்பேசி அழைக்கும் நண்பனின் குரலை வெறித்தபடி, என் செய்திப்பெட்டியில் திறக்காமல் இருக்கும் பெயரை இமைக்காமல் பார்த்தபடி இருக்கும் நாட்களில் திடுமென ஒரு கணம் சூனியமாகிவிடும் வாழ்வு. அன்று மாலையே தலைகீழாக யாருக்கோ விடாமல் போன் செய்வதும், செய்தி அனுப்புவதுமாக அகன்ற பாலைவனத்தின் நடுவில் நின்றிருப்பேன்.
விரும்புவரை உதாசீனம் செய்வதும், விடாமல் எதையோ துரத்துவதும் ..ச்சே என்ன வாழ்க்கைதான் இது..

**எனக்கு நீட்டப்படும்
கோப்பையை நிராகரித்தபடி ** கவிதையை சிலாகிக்க முடியாமல் கனத்துப்போகிறது மனது.

யதார்த்தமே ஒரு கவிதையாய்..