கொஞ்ச நேரம்
நடந்த பிறகு தெரிந்தது
அந்த வெளி
அது யாருமற்ற
சுடுமணல் பிரதேசம்
தனிமையின்
ஏராளமான கரங்கள் என்னைத்
தழுவி மகிழ்ந்தன
அங்கு பசுமைக்கு
முழுமையாகத்
தடை விதிக்கப்பட்டிருந்தது
எப்போதாவது
காற்று வரும்
நான் முற்றாக உறிஞ்சப்பட்டு
வீசி எறியப்பட்டேன்
காலம் என்னைக்
கரைத்து முடித்தது
இப்போது என் சுவடென
மணல்பரப்பில்
பாதாச்சுவடுகள் மட்டுமே
அந்த வெட்டவெளி மட்டும்
அப்படியே
நிரந்தரமாக …
*****
- சொல்வனம் இணையப் பத்திரிகையின் 229 ஆம் இதழ்
- எல்லாம் பத்மனாபன் செயல்
- ஒப்பிலா அப்பன் உறையும் திருவிண்ணகர்
- தக்கயாகப் பரணி [தொடர்ச்சி]
- கம்பனில் நாடகத் தன்மை
- தத்தித் தாவுது மனமே
- கேள்வியின் நாயகனே!
- கவிதை
- நிரந்தரமாக …
- ஆவலாதிக் கவிதைகள்
- வெகுண்ட உள்ளங்கள் – பதின்மூன்று
- வாரம் ஒரு மின்நூல் வெளியீடு – 8
- செவல்குளம் செல்வராசு கவிதைகள்
- நவீன செப்பேடு
- பேச்சுப் பிழைகள்
- கட்டைப் புகையிலை – இரண்டாம் பாகம்
- க.நா.சு கவிதைகள்
- தி. ஜானகிராமனின் சிறுகதை உலகம் – 7
