பிரேதம்

புத்தகம் மூடியே
கிடந்தது மேஜையில்
காபி ஆறிப்போயிருந்தது
ஆஸ்ட்ரேவில் சாம்பல் இல்லை
இன்னும் யாருக்கும்
தகவல் தெரிவிக்கவில்லை
மனம் ஏற்றுக் கொள்ள
மறுத்தது
அவளுக்கு உற்ற துணையாய்
இருப்பேன் என்றேன்
ஆனால் இதற்கு
துணை வர முடியவில்லை
ஊர்ஜிதப்படுத்திக் கொள்ள
மருத்துவரை அழைக்கலாமா
என்று யோசனை எழுந்தது
நான் இன்னும்
உயிருடன் இருப்பது
குற்றவுணர்ச்சியை ஏற்படுத்தியது
எனது ஆன்மா பாதாள அறையில்
சிறைபட்டுவிட்டது
மீண்டும் அறை கதவை
திறந்து உள்ளே சென்றேன்
இத்தனை நாட்களாக வியாதி
அவளை மென்று
தின்று கொண்டு இருந்திருக்கிறது
ஏன் எல்லா பாரத்தையும்
தூக்கி சுமந்தாள்
மரணம் நிகழாத வீடு இல்லை
என்று இதற்காகத்தான்
அடிக்கடி சொல்லி வந்தாளா
விதி எனது வாழ்க்கையில்
முற்றுப்புள்ளி வைத்தது
இன்னும் சில மணி
நேரங்களில்
தீ அவளை தின்றுவிடும்
அவள் புழங்கிய வீட்டில்
வசிப்பது
ஒரே ஆறுதலாக இருந்தது
அழைப்பு வரும் வரை
நான் காத்திருக்க வேண்டுமா என
மனதில் கேள்வி எழுந்தது!

———————————–