(Mrs. Warren’s Profession)
நான்கு அங்க நாடகம்
(இரண்டாம் அங்கம்)
அங்கம் -2 பாகம் -8
ஆங்கில மூலம் : ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா
தமிழாக்கத் தழுவல் : சி. ஜெயபாரதன், கனடா
பரத்தைமைத் தொழிலுக்கு மெய்யான காரணம் பெண்டிரின் சீர்கெட்ட பாதையல்ல ! ஆடவரின் ஆதிக்கப் போதையல்ல ! ஏழ்மை, வறுமை, இல்லாமை, பசி பட்டினி, தனிப்படுதல், வேலையின்மை, முறிந்த குடும்பம், சமூகப் புறக்கணிப்பு, பெற்றோர் புறக்கணிப்பு, வன்முறைக் கற்பழிப்பு, கட்டாய அழுத்தம் போன்ற சமூக இடையூறுகளே அப்பாவிப் பெண்டிரை மீளாத பரத்தைமைச் சிறையில் தள்ளி விடுகின்றன.
பெர்னாட் ஷா (Preface to Mrs. Warren’s Profession Drama)
ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா அயர்லாந்தின் தலைநகர் டப்ளினில் 1856 ஆம் ஆண்டில் ஜார்ஜ் கார் ஷா & லுஸிண்டா எலிஸபெத் ஷா இருவருக்கும் பிறந்தவர். அவரது அன்னை ஆப்ரா (Opera) இசையரங்குப் பாடகி, வாய்க்குரல் பயிற்சியாளி. தந்தையார் தோல்வி யுற்ற வணிகத்துறையாளர். வறுமையிலிருந்து குடும்பத்தை விடுவிக்க முடியாத பெருங் குடிகாரர். இருபது வயதில் பெர்னாட் ஷா அன்னையுடன் லண்டனுக்குச் சென்றார். அங்கே தாயார் இசைத்தொழில் மூலம் ஊதியம் பெற்றுக் குடும்பத்தை நடத்திக் கொண்டு வந்தார். நிரம்ப இலக்கிய நூற் படைப்புகளைப் படித்து வந்த பெர்னாட் ஷா, முதலில் ஐந்து தோல்வியுறும் நாடகங்களை எழுதினார். பிறகு நாடக மேடை உலகில் புகுந்து மற்றவர் நாடகங்களை விமர்சனம் செய்து 1894 இல் “சனிக்கிழமை கருத்திதழில்” (Saturday Review) நாடகங்களைப் பற்றித் திறனாய்வு செய்து வந்தார். அப்போது பொதுவுடைமைக் கோட்பாடில் ஈடுபாடு மிகுந்து பிரதம மேடைப் பேச்சாளாராகவும் உரைமொழி ஆற்றினார்.
அவர் எழுதிய சிறப்பான நாடகங்கள்: பிக்மாலியன் (Pygmalion), ஜோன் ஆ·ப் ஆர்க் (Saint Joan), மனிதன் & உன்னத மனிதன் (Man & Superman), ஆப்பிள் வண்டி (The Apple Cart), டாக்டரின் தடுமாற்றம் (The Doctor’s Dilemma), மெதுசேலாவுக்கு மீட்சி (Back to Methuselah), மேஜர் பார்பரா (Major Barbara), கோடீஸ்வரி (Millionairess), இன்பியல் நாடகங்கள் (Plays Pleasant), துன்பியல் நாடகங்கள் (Plays Unpleasant), தூயவருக்கு மூன்று நாடகங்கள் (Three Plays for Puritans), நெஞ்சை முறிக்கும் இல்லம் (Heartbreak House), ஆயுத மனிதன் (ஊழ் விதி மனிதன்) (The Man of Destiny) (1898), மிஸிஸ் வார்ரனின் தொழில் (Mrs. Warren’s Profession) (1893) போன்றவை. ஐம்பது ஆங்கில நாடகங்கள் எழுதிய பெர்னாட் ஷாவுக்கு 1925 இல் இலக்கிய நோபெல் பரிசு அளிக்கப்பட்டது.
மேடம் மோனிகா வார்ரன் நாடகத்தைப் பற்றி :
[தமிழில் எழுதப் பேசும் வசதிக்காக பெர்னாட் ஷாவின் நாடகப் பெயர்கள் சிலவற்றை நான் எளிதாய் மாற்றி இருக்கிறேன்.]
பெர்னாட் ஷா நாடகத்தின் அடிப்படைக் கருத்து இதுதான் : ஏழ்மையாலும், சமூகப் புறக்கணிப்பாலும், தனிப்படுவ தாலும், இல்லாமையாலும், வேலையின்மையாலும் சில மாதர் பரத்தையர் தொழில் சிக்கிக் கொள்கிறார் என்பதாக பெர்னாட் ஷா தன் நாடக முன்னுரையில் கூறுகிறார். மிஸிஸ் மோனிகா வார்ரன் ஒரு நடுத்தர வயது மாது. உயர்தரப் பரத்தையர் மாளிகையை மேற்குடிச் செல்வந்தருக்கும், சமூகச் செல்வாக்கு மாந்தருக்கும் நடத்தி வரும் உரிமையாளி. நளினமும், நாகரீகமும் கவர்ச்சி மேனியும் கொண்டவள். மோனா லிஸா போன்று பார்க்க ஓர் அழகிதான். அவளுக்கு விவியன் என்றொரு வாலிபப் புதல்வி. மகள் கேம்பிரிட்ஜ் யுனிவெர்சிட்டி பட்டதாரி. அவளது கல்லூரிப் படிப்புக்குத் தொடர்ந்து பணத்தை அனுப்பிய அவளது அன்னை எப்படிப் பணம் சம்பாதிக்கிறாள் என்று தெரியாமல் இருக்கிறாள். அந்த இரகசியம் தெரிந்ததும் விவியன் வெகுண்டு, வெடித்து அன்னையைத் திட்டி அறவே வெறுக்கிறாள். தாய் சிறு வயதில் வறுமைப் பிடியில் பட்ட துயர்களைக் கூறிப் பரத்தையர் தொழிலில் தான் தள்ளப் பட்ட காரணத்தை விளக்குகிறாள். மகளால் அதை ஏற்றுக் கொள்ள முடியவில்லை. தர்க்கத்தின் முடிவில் உடன்பட ஒருவரும் இயலாது இருவரும் தாம் விரும்பும் தனித்தனிப் பாதையில் போகிறார். மோனிகா தன் பரத்தையர் தொழிலைத் தொடர்கிறாள். தாயைப் போல பிள்ளை என்பார் சிலர். ஆனால் விவியன் ஒரு விதி விலக்கு மங்கை. அவள் அன்னையைப் போலின்றி ஒரு கௌரவத் தொழிலில் உழைத்துச் சம்பாதிக்க ஈடுபடுகிறாள்.
மிஸிஸ் வார்ரனின் தொழில் நாடகத்துக்குத் தடை உத்தரவு
1893 இல் எழுதிய பெர்னாட் ஷாவின் நாடகம் 1925 ஆண்டுவரை அடுத்தடுத்துத் தடை செய்யப்பட்டு இங்கிலாந்தில் அரங்கேறாது முடங்கியே மூலையில் கிடந்தது. பிரிட்டனின் அக்கால அரங்க மேடை அதிபரரான லார்டு சேம்பர்லின் “மிஸிஸ் வார்ரனின் தொழில்” நாடகத்தை எந்த நகரிலும் அரங்கேற்றக் கூடாது என்று தடை உத்தரவு போட்டார். காரணம் அந்த நாடகம் பரத்தையர் தொழிலைப் பற்றிக் காட்டி ஆடவரையும், மாதரையும் இழிவு செய்கிறது. பரத்தையர் தொழில் நாட்டில் ஊன்றி வளர்வதற்கு மூல காரணமே சமூகம் தான் என்பது நாடகக் காட்சியாக வெளியாவது அப்போது வரவேற்கப் படவில்லை. 1902 ஆண்டில் லண்டனில் உள்ள “நியூ லிரிக் கிளப்” தன் உறுப்பினர் மட்டும் பார்க்க அந்த நாடகம் முதலில் அரங்கேறியது. 1905 இல் நியூ யார்க்கில் “மிஸிஸ் வார்ரன் தொழில்” நாடகம் முதன்முதல் அரங்கேறிப் பாதியில் போலீசார் குறுக்கிட்டு நடிகர் குழுவினர் கைது செய்யப் பட்டனர். பொதுநபர் ரசிக்க 1925 ஆண்டில்தான் அதை லண்டன் நாடக அரங்குகள் மேடையில் காட்ட முன்வந்தன.
பரத்தைமைத் தொழில் (Prostitution) பற்றி பெர்னாட் ஷாவின் கருத்துகள்
பெர்னாட் ஷா 1893 இல் “மிஸிஸ் வார்ரனின் தொழில்” என்னும் நாடகத்தை எழுதினார். அது பரத்தைமைத் தொழலில் ஈடுபட்டு ஊதியம் சம்பாதிக்கும் மிஸிஸ் வார்ரனைப் பற்றியது. அந்த வெறுப்புத் தொழிலில் கிடைத்த பணத்தை மகளுக்குத் தெரியாமல் சேர்த்து மகளைப் பட்டப் படிப்பில் ஏற்றி வளர்த்த நிகழ்ச்சியே நாடகத்தின் ஆணிவேராய் அமைந்துள்ளது. இறுதியில் அதை அறிந்து கொண்ட மகள் ஆவேசம் கொண்டு அன்னையைப் பிரிவதே நாடக உச்ச முடிவாக எழுதப்பட்டுள்ளது.
மிஸிஸ் வார்ரன் உட்பட பரத்தைமைத் தொழிலில் பங்கு கொண்ட மற்றவரும், அவளது ஆசை நாயகரும் கண்ணியமாக காட்சி அளித்துப் போவதாய் பெர்னாட் ஷா காட்டி இருக்கிறார். இந்த கசப்பு நாடகத்தை தடை செய்யத் தகுதியுள்ள ஆபாச நடைப் போக்குகள், முரண்பாடுகள் எதுவும் வசனங்களில் இல்லை. பரத்தைமை பற்றிய ஆபாசக் காட்சிகள், அமங்கலச் சொற்கள், அதிர்ச்சி வரிகள் எவையும் நாடகத்தில் எங்கும் காணப் படவில்லை. நாடக வசனங்களை இரட்டைப் பொருளில் பெர்னாட் ஷா எழுதி இருப்பது திறமையான நவீன நடைப் போக்காக திகைக்க வைக்கிறது.
பரத்தையர் தொழில் மாளிகை வைத்து நடத்தும் மிஸிஸ் வார்ரன் முரண்பாடு நாடகத்தை பெர்னாட் ஷா எழுதியதின் நோக்கம் என்ன ? பரத்தைமைத் தொழிலின் மெய்யான காரணம் பெண்டிரின் சீர்கெட்ட நெறிகள் அல்ல ! ஆடவரின் ஆதிக்க வன்முறை வெறிகள் அல்ல ! வறுமை, ஏழ்மை, பசி, பட்டினி, தனிமை, வேலையின்மை, சமூகப் புறக்கணிப்பு, முறிந்த குடும்பம், வன்முறைக் கற்பழிப்பு, கட்டாயத் தொழில் அழுத்தம் போன்ற சமூக இடை யூறுகளே அப்பாவிப் பெண்டிரை மீளாத பரத்தைமைச் சிறையில் தள்ளி விடுகின்றன என்று பெர்னாட் ஷா தன் நாடக முகவுரையில் கூறுகிறார்.
**********************
நாடக உறுப்பினர்
1. மேடம் மோனிகா வார்ரன் [Mrs. Kitty Warren] (45 வயது)
2. மிஸ் விவியன் வார்ரன் – [Ms. Vivie Warren] மோனிகாவின் ஒற்றை மகள் (வயது : 22)
3. பாதிரியார் சாமுவெல் கார்டுநர் [The Rev. Samuel Gardner] (வயது : 50)
4. பிராங்க் கார்டுநர் [Frank Gardner], விவியனின் காதலன் & சாமுவெல் பாதிரியாரின் மகன் (வயது : 20)
5. வில்லியம் பவல் [Praed] (நடுத்தர வயது) : மேடம் மோனிகாவின் கூட்டாளி
6. ஜார்ஜ் வாலஸ் (Sir George Crofts) (50 வயது) : மேடம் மோனிகாவின் தோழன்.
************************
மேடம் மோனிகாவின் வேடம்
(Mrs. Warren’s Profession)
நான்கு அங்கங்கள்
(இரண்டாம் அங்கம்)
அங்கம் -2 பாகம் -8
இடம்: ஹாஸ்லிமியர், ஸுர்ரி, இங்கிலாந்து
நடந்த ஆண்டு : 1893
காலம் : வேனிற் கால இரவு
அரங்க அமைப்பு: மிஸ் விவியனின் தோட்ட மாளிகை. வீட்டில் விளக்கு வெளிச்சம் உள்ளது. இருளில் கதவைத் திறந்து கொண்டு உள்ளே மோனிகா நுழைகிறாள். கூட ஃபிராங்க் வருகிறான். வெளியே நடந்து களைத்துப் போய் சோபாவில் அமர்கிறான். அவர்கள் பேசிக் கொண்டுள்ள போது, பாதிரியார், வாலஸ் நுழைகிறார். அதன் பின் உலவச் சென்ற விவியனும், வில்லியமும் வருகிறார். எல்லோரும் சப்பருக்கு அழைக்கப் படுகிறார். உண்ட பிறகு ஜார்ஜ் வாலஸ் தான் விவியனை மணந்து கொள்ள விரும்புவதாக மேடம் மோனிகாவிடம் தனியாகக் கூறுகிறார். விவியன் தன் தந்தை யார் என்று கேட்கிறாள். மோனிகா பதில் சொல்ல மறுக்கிறாள்.
(முன்வாரத் தொடர்ச்சி)
மேடம் மோனிகா: உனக்கு என்னைப் பற்றித் தெரியாது. நான் எப்படி ஏழ்மையில் நசுக்கப் பட்டேன் என்று உனக்கு நான் சொல்லிய தில்லை. என் வாழ்க்கை முறையை நான்தான் தெரிந்தெடுத்தேன். அது சரியா தவறா என்று பிறர் எடைபோட நான் பொறுப்ப தில்லை ! உன்னைப் போலவா நான் வளர்க்கப் பட்டேன் ? நான் செய்ததை நான் விரும்பிச் செய்தது என்றா நீ நினைக்கிறாய் ? நானும் உன்னைப் போல் பட்டப் படிப்பு பெற முடிந்ததா ? நாகரீக மாதாக நானும் உன்னைப் போல் உலவ முடிந்ததா ?
விவியன்: ஒவ்வொருவர் வாழ்விலும் ஒன்றைத் தேர்வு செய்து கொள்ள ஒரு வாய்ப்புக் கிடைக்கிறது. ஏழ்மை மிக்க பெண் ஒருத்தி இங்கிலாந்து ராணியாக ஆக முடியாது. அவள் திறமைக்கு ஏற்ப ஒரு பூக்காரி யாகவோ, பால்காரி யாகவோ மாறலாம். மக்கள் தமக்குச் சூழ்நிலை வாய்ப்புக்கள் கிடைப்ப தில்லை என்று எப்போதும் புகார் செய்கிறார். வாழ்வில் நான் வாய்ப்புக்களை எதிர்பார்த்து இருப்பவள் இல்லை. மக்கள் எழுந்து சென்று ஒருவர் தமக்கு வேண்டிய வாய்ப்புக்களைப் பற்றிக் கொள்ள வேண்டும். வாய்ப்புக்கள் இல்லா விட்டால் அவற்றை அவர் ஏற்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். அவர்கள்தான் வாழ்க்கையில் முன்னேற்றம் அடைய முடியும்.
மேடம் மோனிகா: சொல்வது எளிது ! வெகு எளிது இல்லையா ? எனக்குக் கிடைத்த ஏழ்மை வாய்ப்புக்களைப் பற்றி நான் சொல்லவா ? வாலிப வயதில் நான் கல்லின் மீதும், முள்ளின் மீதும் நடந்து களைத்துப் போனவள். உன்னைப் போல் பஞ்சு மெத்தையில் துஞ்சியள் அல்ல நான் !
விவியன்: அவசியம் நீ சொல்ல வேண்டும் எனக்கு. உட்கார்ந்து கொண்டு சொல்கிறாயா ?
மேடம் மோனிகா: என்ன ? எதற்கு நான் உட்கார வேண்டும் ? நின்று கொண்டே சொல்கிறேன். நான் சொல்லப் போவது உனக்கு அதிர்ச்சி ஊட்டும், வருத்தம் அடைவாய் நீ ! உன் பாட்டி, என் தாய், எப்படி வாழ்ந்தாள் என்று தெரியுமா உனக்கு ?
விவியன்: தெரியாது ! யார் சொன்னார் எனக்கு ? நீ ஏன் இதுவரைச் சொல்ல வில்லை ? அதிலும் ஏதாவது ரகசியம் உள்ளதா ?
மேடம் மோனிகா: உன் பாட்டி தன்னை விதவை என்று சொல்லிக் கொண்டாள். நாணய அச்சகத்தின் அருகில் ஒரு மீன் கடை வைத்திருந்தாள். அந்தச் சிறு வருவாயில் தன்னையும் தன் நாலு பெண் பிள்ளைகளையும் வளர்த்தாள். நானும் சகோதரி எலிஸபெத்தும் வனப்புடன் இருந்தோம். என் தந்தை ஒரு சாதாரண மனிதர். அவரைத் தெரியாது எனக்கு. மற்ற இருவரும்
மாற்றாந் தாய்ச் சகோதரிகள். அவர்கள் இருவரும் குள்ளம், அழகீனம், குழிந்த கண்கள், ஆனால் கடின உழைப்பாளிகள். நாங்கள் இருவரும் அந்தப் பிள்ளைகளைச் சீண்டுவோம், அடிக்கடிக் கேலி செய்வோம், அழ வைப்போம். அவர்களில் ஒருத்தி ஈயத் தொழிற்சாலையில் நாள் ஒன்றுக்குப் பனிரெண்டு மணி நேரம் உழைத்து வாரத்துக்கு ஒன்பது ஷில்லிங் ஊதியம் பெற்றாள். இறுதியில் ஈய விஷத்தால் இறந்து போனாள். அடுத்தவள் ஒரு வீட்டில் வேலை செய்து வாரத்துக்குப் பதினெட்டு ஷில்லிங் ஊதியம் வாங்கினாள்.
விவியன்: பரிதாபம், சரி உன்னைப் பற்றிச் சொல்.
மேடம் மோனிகா: நானும் எலிஸ்பெத்தும் ஒரு கிறித்துவப் பள்ளிக்குப் போனோம். ஒருநாள் பள்ளிக்குச் சென்ற சகோதரி எலிஸ்பெத் வீடு திரும்பவே இல்லை. வாட்டர்லூ பாலத்திலிருந்து குதித்துச் செத்திருப்பாள் என்று கிறித்துவப் பாதிரியார் உரைத்தார். அதுவரைக்கும் தெரியும் எனக்கு. ஈயத் தொழிற்சாலையில் வேலை செய்யப் பயந்தேன். வாட்டர்லூ பாலம் என்னைப் பயமுறுத்த வில்லை. பாதிரியார் ஒரு ஹோட்டலில் எனக்கு வேலை வாங்கித் தந்தார். பிறகு நான் ஒரு மதுக் கடையில் சேர்ந்தேன். தினம் பதினாங்கு மணி நேர வேலை. வாரத்துக்கு நாலு ஷில்லிங் ஊதியம். தங்குமிடமும் கொடுத்தார். அப்போதுதான் உன் அத்தை பணக்காரி மேரியைச் சந்தித்தேன்.
விவியன்: எப்போதும் ஜிகுஜிகு வென்று சில்க் உடை அணியும் அத்தை மேரிதானே ?
மேடம் மோனிகா: மேரி பிரியமாய்ப் பழகினாள். நல்ல அத்தை. ஒரு மாளிகையில் அவள் சொகுசாய் வாழ்ந்தாள். நான் வலுத்த குதிரைபோல் வளர்ந்திருந்தேன். இத்தனை அழகிய உடம்பை வைத்துக் கொண்டு அங்கே என்ன செய்தாய் மட மாதே என்று திட்டினாள் மேரி ! நிறையப் பணம் சேமித்து வைத்திருந்தாள் உன் அழகிய அத்தை. ஈயத் தொழிற்சாலையில் வேலை பார்த்தால் நாற்பது வயதிலே நான் கிழவியாய்ப் போயிருப்பேன்.
விவியன்: பிறகு ஏன் நீ அந்த வேலையைத் தொடரவில்லை ? நல்ல வேலை, நல்ல ஊதியம்,
நல்ல சூழ்நிலை ! நீ பணம் சேமிக்கலாம்.
மேடம் மோனிகா: வாரத்துக்கு நாலு ஷில்லிங் சம்பாதித்து உண்ண வேண்டும், உடை வாங்க வேண்டும். அதில் சேமிப்பது எப்படி ? அது நடக்காத காரியம். எனக்கும், எலிஸபெத்துக்கும் நல்ல தோற்றம். பல ஆடவரைக் கவர்ந்தோம். மதுக் கடையில் விற்பனைப் பெண்ணாய் உழைப்பதை விட பிழைக்க வேறு வழிகளும் இருந்தன. பசி, பட்டினி, உடையின்மை, இடம் இல்லாமை இவையே எனக்குத் தினப் போராட்டமாய்ப் போயின.
விவியன்: பிறகு என்ன செய்தாய் அன்னையே ?
மேடம் மோனிகா: எங்கள் எடுப்பான தோற்றம் செல்வந்தரைக் கவர்ந்தது. செல்வம் குவிக்க எங்கள் அழகு வழியிட்டது. திருமணம் செய்து கொள்ளப் பலர் விரும்பினர். திருமணத்தில் என்ன இருக்கிறது ? திருமணம் செய்யாமலே செல்வம் சேரும் போது திருமணம் எனக்கெதற்கு ? வஞ்சக உலகில் வனப்பே பிரதானம் ! பணம் பையிலே குணம் குப்பையிலே. பெண்ணுக்குப் பண்பெல்லாம் எதற்கு உடல் அழகு உள்ள போது ? அழகை விற்றால் பசி அடங்கியது. பணம் நிரம்பியது. வறுமை ஒழிந்தது. அழகுள்ள வரையில் அதிர்ஷ்ட தேவதை தோள் மீதிருந்தாள் !
(தொடரும்)
***************
தகவல் :
Based on The Play : Mrs. Warren’s Profession By : George Bernard Shaw, – Plays Unpleasant) (1958)
(a) The Portable Bernard Shaw By : Stanley Weintraub (1977)
(b) Writers & Critics – Shaw By A. M. Gibbs (1969)
(c) The Oxford Dictionary of Quotations (New Edition) (1992)
(d) The Wicked Wit of Oscar Wilde (1997)
(e) http://en.wikipedia.org/wiki/
(f) http://www.enotes.com/mrs-
(g) The Great Quotations Compiled By : George Seldes (1967)
(h) BBC DVD Video Limited – Bernard Shaw’s Mrs. Warren’s Profession Released in August 2006 (109 minutes)
(i) A Guide to the Plays of Bernard Shaw By : C.B. Purdom (1964)
(j) Major Critical Essays By : Bernard Shaw Penguin Classics (1986)
(k) http://www.online-literature.
********************
S. Jayabarathan [jayabarat@tnt21.com] (August 15, 2012)
http://jayabarathan.wordpress.
- மரியாதைக்குரிய களவாணிகள்!
- முன் வினையின் பின் வினை
- அன்புள்ள கவிப்பேரரசு. வைரமுத்துவிற்கு,
- வாழ்வியல் வரலாற்றில் சிலபக்கங்கள் — 26
- வீணையடி நான் எனக்கு…!
- வாத்சல்யம் அற்ற கிரகணங்கள் …
- பிராணன்
- சுஜாதாவின் நிலாநிழல் விமர்சனம்
- கீரனூர் ஜாகிர்ராஜா தொகுத்த இரண்டு நூல்கள் வெளியீட்டு விழா
- கதையே கவிதையாய்! (1) இரு வேடர்கள்! – கலீல் ஜிப்ரான்
- இந்திய மக்களாட்சியின் பாதையில் தேர்தல்முறை
- முனைவர் ரெ.கார்த்திகேசுவின் “விமர்சன முகம் 2”, “நீர்மேல் எழுத்து” இரு நூல்கள் வெளியீட்டு விழா
- (98) – நினைவுகளின் சுவட்டில்
- என் இரு ஆரம்ப ஆசான்கள்
- பிரபஞ்சத்தின் மகத்தான நூறு புதிர்கள் ! சூரியனுக்கு அருகில் பேரளவு கரும் பிண்டம்
- வா…எடு…எழுது..படி…பேசும்..கவிதை.!
- நூறு கோடி மக்கள்
- பிணம்
- இருள் மனங்கள்.
- இந்தியாவின் தொலை தொடர்பு வளர்ச்சி- ஒரு கண்ணோட்டம்
- நெய்தல் வெளி – தமிழ்நாடு கடற்கரை எழுத்தாளர்கள் வாசகர் சந்திப்பு
- கங்கை சொம்பு
- ஆத்துல இன்னும் தண்ணி வரல….
- தாகூரின் கீதப் பாமாலை – 27 புயல் அடிப்பு
- NCBHவெளியீடு மனக்குகை ஓவியங்கள் சுப்ரபாரதிமணியனின் கட்டுரைகள்
- மேடம் மோனிகாவின் வேடம் (Mrs. Warren’s Profession) நான்கு அங்க நாடகம்
- தமிழ் ஸ்டூடியோவின் ‘ லெனின் விருது 2012 ‘ அம்சன் குமார்
- ஷேக்ஸ்பியரின் ஈரேழ்வரிப் பாக்கள் (Shakespeare’s Sonnets : 33) சூரிய வெளிச்சமும் முகிலும்
- முள்வெளி அத்தியாயம் -22
- மானுடர்க்கென்று……..
- அசோகன் செருவில்லின் “ டிஜிட்டல் ஸ்டூடியோ “
- பூங்காவனம் ஒன்பதாவது இதழ் மீது ஒரு பார்வை
- மலட்டுக் கவி
- மலைபேச்சு -செஞ்சி சொல்லும்கதை – 39
- கருணைத் தெய்வம் குவான் யின்
- பழமொழிகளில் ‘வெட்கம்’
- படைப்பாளி ‘பழமனு’க்கு ஒரு விமர்சனக் கடிதம் (‘கள்ளிக்கென்ன வேலி’ நாவல் குறித்து)
- பெரியம்மா
- இடைவெளிகள் (8) – கருத்துப் பறிமாறலும் கவனமான பரிசீலிப்பும்