எமிலி டிக்கின்சன் கவிதைகள் [19 -20]

A Day (I’ll tell you how the sun rose)

by Emily Dickinson -19

தமிழாக்கம் :  சி. ஜெயபாரதன், கனடா

சூரியன் எப்படி எழுமெனச் சொல்வேன்

கதிர்  நாடா ஒன்று ஒருதரம் சிதறும்.

ஆலயக் கோபுரம் கதிரொளி மேவும்

செய்தி அணில்கள் போல் விரையும்.

I’ll tell you how the sun rose, —
A ribbon at a time.
The steeples swam in amethyst,

The news like squirrels ran.

குன்றுகள் சிகரம் அவிழ்ந்து விடும்

குயிலின்  கூவல்கள் துவங்கி விடும்

எனக்குள் முணு முணுப்பேன்  நான்

அது தான் கதிரவன் செயலெனக் கண்டு.

The hills untied their bonnets,
The bobolinks begun.
Then I said softly to myself,
“That must have been the sun!”

சூரியன் மறைவ தெப்படி அறிந்திலேன்

அங்கோர் பழுப்பு மண் மேடு தெரியுது

பன்னிறச் சிறுவர், சிறுமியர்  எப்போதும்

ஏறிச் சுவர் தாண்டு வதைக் காண்பேன்.

But how he set, I know not.
There seemed a purple stile
Which little yellow boys and girls
Were climbing all the while

அடுத்த பக்கம் ஏறி அவர்   இறங்கவும்

அதிகாரப் போதகர் சாம்பல்  உடையில்

மெல்ல மாலை சட்டம்  சபை கூடி

சேய்கள் செல்ல வழி வகுப்பார்.

Till when they reached the other side,
A dominie in gray
Put gently up the evening bars,
And led the flock away.

*****************

A Day (I’ll tell you how the sun rose)

by Emily Dickinson -19

தமிழாக்கம் :  சி. ஜெயபாரதன், கனடா

பரிதி எப்படி எழுமெனச் சொல்வேன்

ஒரு கதிர்  நாடா  ஒருதரம் சிதறும்.

ஆலயக் கோபுரத்தில் ஒளிக்கதிர் மேவும்

அணில்கள் போல் செயல்கள் தாவும்.

I’ll tell you how the sun rose, —
A ribbon at a time.
The steeples swam in amethyst,

The news like squirrels ran.

குன்றுகள் சிகரம் அவிழ்ந்து விடும்

குயிலின்  கூவல்கள் துவங்கி விடும்

எனக்குள் முணுப்பேன்  அப்போது

பரிதி தான் அதுவாய் இருக்கு மென.

The hills untied their bonnets,
The bobolinks begun.
Then I said softly to myself,
“That must have been the sun!”

கதிர் விரிவ தெவ்விதம் நான் அறியேன்

அங்கோர் பழுப்பு மண் மேடு தெரியும்

பன்னிறச் சிறுவர், சிறுமியர் அதன் மேல்

ஏறிச் சுவர் தாண்டு வதைக் காண்பேன்.

But how he set, I know not.
There seemed a purple stile
Which little yellow boys and girls
Were climbing all the while

அடுத்த பக்கம் ஏறி அவர்   இறங்கவும்

பள்ளி வாத்தியார் சாம்பல் நிறத்தில்

மெல்ல மாலைச் சட்டம்  பேசியே

சிறுவர் மந்தை  வழி நடத்துவார்.

Till when they reached the other side,
A dominie in gray
Put gently up the evening bars,
And led the flock away.

*****************

After great pain, a formal feeling comes

By Emily Dickinson – 20

தமிழாக்கம் : சி. ஜெயபாரதன், கனடா

பெரு வலிக்கு பிறகோர்  உணர்வு வந்திடும்.

நரம்புகள் முறிவு சமாதிபோல் தங்கிடும்.

நெஞ்சு கேட்கும் இறுகி, தாங்குவது  ஈசனா ?

நேற்று நிகழ்ந்த நேர்வா, நூறாண்டு முன்னதா ?

Stanza One

After great pain, a formal feeling comes –

The Nerves sit ceremonious, like Tombs –

The stiff Heart questions ‘was it He, that bore,’

And ‘Yesterday, or Centuries before’?

பாதங்கள் யந்திர மாய்ச் சுழற்சி

மரக் கால்கள் போல் ஓர் உணர்ச்சி

தரைமேல், அல்லது  ஆகா யத்தில்

ஏதோ ஒன்றாய் மேலாய் இருப்பினும்

சாதா கல்போல் இருக்கும் திருப்தி.

Stanza Two

The Feet, mechanical, go round –

A Wooden way

Of Ground, or Air, or Ought –

Regardless grown,

A Quartz contentment, like a stone –

இந்த தருணம் ஈய மய மானது

நினைவில் கொள்வது அது நீடித்தால்

குளிரில் உறைவோர்  பனிப்பூ காண்பர்

முதலில் குளிர்ச்சி, பின் விந்தை நிகழ்ச்சி

அதற்குப் பிறகு மரண விடுவிப்பு.

Stanza Three 

This is the Hour of Lead –

Remembered, if outlived,

As Freezing persons, recollect the Snow –

First – Chill – then Stupor – then the letting go –

************************