தொடுவானம் 95. இதமான பொழுது

சென்னை சென்ட்ரல் ஸ்டேஷனிலிருந்து பூங்கா மின்சார இரயில் நிலையம் சென்றேன். அங்கிருந்து முக்கால்  மணி நேரத்தில் தாம்பரம் வந்துவிட்டேன். நேராக அத்தை வீடு சென்றேன்.

          அத்தை வீடு சென்னை கிறிஸ்துவக் கல்லூரி வளாகத்தின் அருகிலேயே கணபதிபுரம் என்ற பகுதியில் உள்ளது. அங்கு வரிசை வரிசையாக குடியிருப்புகள் கட்டப்பட்டிருந்தன. அவற்றில் கல்லூரியின் கடைநிலை ஊழியர்கள் குடியிருந்தனர். அதற்கு ” மாடல் விலேஜ் ” என்று பெயர். மாதிரி கிராமம் என்று பொருள். இதை சென்னை கிறிஸ்துவக் கல்லூரி நிர்வாகம் உருவாக்கியிருந்தது. அனைத்தும் காண்கிரீட்டிலான கல் வீடுகள். நீண்ட ஒரு கட்டிடத்தில் ஆறு வீடுகள் பக்கத்தில் பக்கத்தில். முன்பக்க வராந்தாக்கள் தனித்தனி. பின்பக்கம் தோட்டமும் தனித்தனிதான். கம்பி வேலியால் பிரிக்கப்பட்டிருந்தன. வீட்டினுள் ஒரு ஹால்.ஒரு படுக்கை அறைதான். பின்பக்கம் சமையல் அறையும் அதையடுத்து குளியல் அறையும் கடைசியில் கழிவறையும் இருந்தன. மின்சார வசதியும், குடிநீர் வசதியும் இருந்தன. ஆனால் விறகு அடுப்புதான் பயன்படுத்தினர். வீடு போதுமானது இல்லைதான். ஆனால் அதுதான் கடைநிலை ஊழியர்களுக்கு அப்போது தரப்பட்டிருந்து. கிராமப்புறத்தில் கூரை வீட்டிலிருந்து வந்து அங்கு வேலை செய்வோருக்கு அது சொகுசு வீடுதான். மின்சாரம் இருந்ததால் சுழல் காற்றாடி, வானொலிப்பெட்டி, இஸ்திரி பெட்டி போன்றவை வைத்திருந்தனர். இவையெல்லாம் அப்போது கிராமங்களில் கிடையாது.  தோட்டத்தில் கோழிகள் வளர்த்தனர். தோட்டத்தின் பின்புறம் பெரிய காற்பந்து திடல் இருந்தது. பெரும்பாலும் புல் இருப்பதில்லை. வெறும் கட்டாந்தரைதான். வெயில் காலம் அதிகம். அதில் மாலையில் அன்றாடம் அங்குள்ள பையன்கள் பந்து விளையாடுவார்கள்.அது ஆரோக்கியமான பொழுதுபோக்கும் உடற்பயிற்சியுமாகும்..

           அங்கிருந்து கல்லூரிக்கு நடந்தே செல்லலாம். சிலர் சைக்கிள்  வைத்திருந்தனர். அதுபோன்றே தாம்பரம் இரயில் நிலையத்துக்கும் நடந்தே சென்றுவிடலாம். சிலர் ரிக்க்ஷாவில் செல்வார்கள். அதை ஆட்கள்தான் இழுத்துச் செல்வார்கள்! குதிரை வண்டிகளும் இருந்தன.

          தாம்பரம் சென்னைக்கு நுழைவாயில். தெற்கேயிருந்து வரும் அனைத்து புகைவண்டிகளும் பேருந்துகளும் தாம்பரம் வழியாகத்தான் செல்லவேண்டும். தாம்பரத்திலிருந்துதான் முதன்முதலாக மின்சார இரயில் சென்னை கடற்கரை நிலையம் வரை சென்றுகொண்டிருந்தது. தாம்பரம் இரண்டு பெரிய நிறுவனங்களுக்கு பெயர் பெற்றது. ஒன்று சென்னைக் கிறிஸ்துவக் கல்லூரி. மற்றொன்று இந்திய விமானப் படையின் பயிற்சி நிறுவனம். இந்த இரண்டிலுமே இந்தியாவின் பல மாநிலங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் பயில்கின்றனர். இதனால் தாம்பரம் துவக்கத்திலிருந்தே ஒரு ” காஸ்மோபாலிட்டன் ”  நகரமாகவே இருந்துவருகிறது.

          ஆங்கிலேயர்களின் ஆட்சியின்போது 1942ல் தாம்பரத்தில் 1400 ஏக்கர் பரப்பளவு கொண்ட இடத்தில் குறுக்கும் நெடுக்குமாக இரண்டு ஓடுபாதைகள் கொண்ட ஒரு விமானத்திடல் அமைக்கப்பட்டது. இரண்டாம் உலகப் போரின்போது  இது  ” அரச கடற்படை ஆகாய தளம் ‘ ( Royal Naval Air Station ) என்று அழைக்கப்பட்டது. அப்போது நேசப் படையினருக்கு தேவையான உதவிகளும் ஓய்வெடுக்கும் தளமாகவும் இது பயன்பட்டது. 1948 ஆம் வருடம் அம்பாலாவில் முதல் விமானிகள் பயிற்சிப் பள்ளி நிறுவப்பட்டது. 1954 ஆம் வருடம் இந்தியாவுக்கும் பாகிஸ்தானுக்கும் போர் மூண்ட  வேளையில், இராணுவ பாதுகாப்பு கருதி, அந்த பயிற்சிப் பள்ளி தாம்பரத்துக்கு மாற்றப்பட்டது. அன்றிலிருந்து இன்றுவரை தாம்பரம் வான்வெளியில் இந்திய ஆகாயப்படையின் பலதரப்பட்ட நவீன போர் விமானங்கள் தொடர்ந்து பறந்து வருகின்றன. உலக தரத்து போர் விமானிகள் இங்கு சிறந்த முறையில் உருவாக்கப்படுகின்றனர்.

         என்னைக் கண்ட அத்தை வீடடினர் அனைவருமே வியந்துபோயினர்! என்னுடைய திடீர் வருகை அவர்களுக்கு ஆச்சரியத்தையே தந்தது. அத்தைக்கு ஒரே பெருமை.அவரின் அண்ணன் மகன் மருத்துவம் பயில்வது, அதிலும் முதல் ஆண்டை முடித்துவிட்டேன் என்றதும் அவரின் மகிழ்ச்சிக்கு அளவே கிடையாது. அத்தைக்கு அண்ணன்தான் செல்ல பிள்ளை. அவரை சிறு வயதிலிருந்து தாம்பரத்தில்தான் வளர்த்துள்ளார். அவரைப் படிக்க வைத்ததும் அங்கேதான். அவரைத்தான் .தன்னுடைய மூத்த மகன் என்பார்  நான் சிங்கப்பூரிலேயே இருந்துவிட்டதால் அத்தை எனக்கு அவ்வளவு பழக்கம் இல்லை. ஆனால் அத்தைக்கு என்னை சிறு குழந்தையிலேயே தெரியும். அவர் திருமணமானபோது நான் தள்ளாடி தள்ளாடி நடக்கும் குழந்தையாம்!

          அத்தைக்கு இரண்டு அண்ணன்கள். அவர்கள் இருவரும் ஆசிரியர்கள். அத்தையும் ஆசிரியைதான். அவருடைய இரு அண்ணன்களும் மலாயா சிங்கப்பூர் சென்றுவிட்டனர். எங்கள் குடும்பம் பிளவுபட்டதாகவே துவக்கத்திலிருந்து திகழ்ந்துள்ளது. ஆனால் அத்தைக்கு என்மேல் எவ்வளவு பாசம் உள்ளது என்பதை நான்  தாம்பரம் செல்லும்போதெல்லாம் காணமுடிந்தது.

         அத்தைக்கே அவ்வளவு பாசம் என்றால் நேசமணிக்கு என்மேல் எவ்வளவு ஆசை இருந்திருக்கும் என்பதைச் சொல்லவும் வேண்டுமா? நான் அவளுக்கு மாமன் மகன் அல்லவா? என்னைக் கண்டதும் அவளுக்கு தலை கால் புரியவிலல்லை. பருவம் எய்திய பெண்ணுக்கு என்னென்ன ஆசைகள் வரும் என்பதை அவளிடம் கண்டுகொண்டேன். நேரம் கிடைக்கும்போதெல்லாம் என்னிடம் கலகலவென்று பேசிக்கொண்டிருப்பாள்.அவள் கொண்டுள்ள மகிழ்ச்சியைக் கெடுக்க நான் விரும்பவில்லை. என்னை அவள் மானசீகமாக கணவனாக கற்பனை செய்துகொண்டாள் என்பது எனக்குத் தெரிந்தது. அதை தனக்கு உண்டான உரிமை என்றுகூட அவள் எண்ணியிருக்கலாம். அவளுடைய நடையில் தென்படும் மாற்றங்களை அத்தை தெரிந்திருப்பார். .நாங்கள் பேசிக்கொண்டிருப்பது அத்தைக்குப் பிடித்திருந்தது.