எனக்குச் சொந்தமில்லா உன் பெயர்

அதீத வாஞ்சையொன்று முட்டித் தள்ள

உந்துதலில் உரைக்கிறேன் உன் பெயரை

வெண்புகை குடை விரித்த

மலைச் சிகரத்தினுச்சியில்

காற்றில் தவழ்ந்த பெயரோ

நேற்றுப் பிறந்த மழலையாய் சிணுங்கி

அடர் பச்சை ஊசியிலை மரங்களின்

இலைகளின் கைகுலுக்கி

நீர் சுனையொன்றில் குளிக்கக் குதித்தது.

மலையின் மடியில் வீசிய

நெற்பயிரின் தலை கோதி

நெல்மணியின் கரம் பற்றி ஊசலாடி

கரைகின்றது காற்றில்

இதுவரையில் உறவாடிய உன் பெயர் கூட

இனியெனக்குச் சொந்தமில்லை.

அது எங்கிருந்து எடுக்கப்பட்டதோ

அங்கேயே கொடுக்கப்பட்டது.

-வருணன்