வளவ. துரையன் ஐங்குறு நூற்றில் எருமைப் பத்து எனும் பெயரில் ஒரு பகுதி உள்ளது. அதில் உள்ள பத்துப் பாடல்களிலும் எருமை பயின்று வருவதால் அப்பெயர் பெற்றுள்ளது. அப்பாடல்களில் எருமையானது, “நெறி […]

                                                     வளவ. துரையன்   நமக்குக் கிடைத்துள்ள மாபெரும் இதிகாசங்களில் மகாபாரதம் ஒன்று. அது இன்றும் கிராமங்களிலும், நகரங்களிலும் கற்றவர் மற்றும் கற்காதவர்கள் மனங்களில் குடிகொண்டிருக்கிறது. மகாபாரதம் குறித்துப் பல நூல்கள் பலமொழிகளில் எழுதப்பட்டுள்ளன. தத்தம் பார்வையில் படைப்பாளர்கள் மகாபாரதத்தைப் பலவகைகளில் […]

                                                                                        வளவ. துரையன்                                                              அடையப் பிலநதி கீழ்விழ அண்டத்தடி இடைபோய்                 உடையப்புடை பெயர்வெள்ளம் உடைத்து இக்குளிர்தடமே.   [311]    [பிலநதி=பாதாள கங்கை; உடைய=முட்ட; பெயர்தல்=எழுதல்; தடம்=பொய்கை]   இந்தப் பொய்கையின் குளிர்ந்த நீரானது பெருக்கெடுத்துக் கீழே பாதாள கங்கை போல பாதாள உலகம் வரையிலும் மேலே அண்டத்தின் உச்சி வரையிலும் எழும்பும் தன்மை உடையது ஆகும்.                   அலரோடு அளிதோயாதன இவ்வாவி! அணங்கே!                   மலரோன் உலகடையப் புடைபெயர் […]

  இங்கே ஒளிக்கும் இருளுக்கும் எப்பொழுதும் இடைவிடாத போராட்டம்தான்.   ஒளிவந்தவுடன் எங்கோ ஓடிப்போய் இருள் பதுங்கிக் கொள்கிறது.   எப்பொழுது ஒளி மறையுமென எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்து ஓடிவந்து சூழ்கிறது.   செயற்கையாக உண்டாக்கும் ஒளிகள் எல்லாமே ஒருநாள் சலிப்பு தட்டுகின்றன.   அவற்றின் போலித்தனத்தைக் கண்டு ஆரவாரம் செய்தும் அடித்து வீழ்த்தியும் இருளை ஆராதிக்கிறார்கள்.   ஒளி இல்லாமல் வாழலாம். ஒருநாளும் இருள் இல்லாமல் ஓய்ந்திருக்கலாகாது.   ஒளியும் இருளும் ஒன்றோடொன்று கலந்ததுதான் உண்மையும் பொய்யும்போல […]

  நீரற்ற கார்த்திகை மாதத்துக் குளம் போலக் கண்கள் வற்றிக் கிடக்கின்றன.   சுரக்கின்ற எல்லா ஊற்றுக் கண்களும் அடைபட்டுவிட்டன.   பசுக்கள் கூட ஒரு கட்டத்தில் மரத்துப் போவது போல.   அடுத்தடுத்து விழுந்த அடிகளால் அந்த மரம் எல்லா இலைகளையும் அடியோடு உதிர்த்து விட்டது.   எங்கோ காற்றடிக்கும்போது எமக்கென்ன என்றிருந்ததெலாம் இங்கேயே வீசிய சூறாவளியில் இருண்டு மருண்டோடின.   எரிமலைக் குழம்பாகக் கொதித்தெழுந்து இப்போது ஏனோ கனத்த பாறையாகி விட்டது.   இப்படியே […]

                வளவ. துரையன்   ”எனக்கும் எவற்கும் இறைவன் தனக்கும்  எவனோ தவறே?”                           301   ”எனக்கும் மற்றுமுள்ள அனைத்து உயிர்களுக்கும் தலைவன் சிவபெருமான். அவர் உங்களைப் பணியவில்லை என்பது எப்படித் தவறாகும்?                          ”இரை ஆசையால் வந்த யஞ்ஞா                          உரையாய், உறுமோ நின்ஊணே”                [302] [யஞ்ஞன்=அக்னிதேவன்; உறுதல்=அடைதல்]      ”வேள்வியில்அவியாகிய உணவு கிடைக்கும் என்னும் ஆசையால் வந்துள்ள அக்னிதேவா! உன் எண்ணத்தை நீ அடைவாயோ […]

    வளவ. துரையன்   தழுவுதல் என்பது அந்தத் தருணத்திற்கு மட்டுமன்று   தவமாக நினைத்து அதை எப்பொழுதும் நான் மட்டும் சுகித்திருப்பது   அது வந்துவிட்டுப் பின் தணலை ஊதிப் பெரிதாக்குவது   அடுத்தது எப்போதென்று அகத்தை அலைக்கழித்து அல்லலுறச் செய்வது   அவனுக்கும் அவளுக்கும் அன்புப் பரிமாற்றத்திற்கு அஸ்திவாரம் தோற்றுவிப்பது   காற்று கூடப்புகாமல் கட்டி அணைப்பதால் காமமென்று மொழியாதீர்    அதுதான் காதலின் ஒருவகை   யாரின்பம் அதிகம் பெற்றாரென ஒரு […]

    வளவ. துரையன்   காலையிலே வந்திருந்து ஊரெல்லாம் சுற்றி வந்து   கடைகோடி ஆலமரத்தில் கடைபோடுவார் ஈயம் பூசுபவர்   பழைய புதிய பாத்திரங்களின் படையெடுப்பு நடக்க புதுப்பிக்கும் ராஜ்யம் பூபாளம் பாடும்   உறங்கிக் குறட்டைவிடும் மாமாவின் தொந்திபோல ஏறி ஏறி இறங்கும் அத்துருத்தியைக் காண எங்களுக்கு ஆசை   காலைக் காப்பியும் அல்லது கஞ்சியும் இலவச நிவாரணங்கள்   மதியச் சிறு சோறும் மகிழ்ச்சியானதொரு மன நிறைவுதான்   கொடுப்பதை வாங்கிக்கொண்டு […]

வளவ. துரையன்                               என்றலும் முகிழ்ந்த குறுமுறுவலோடும் ரசதக்                   குன்றவர் கொடுத்தனர் கொடுக்கவிடை கொண்டே.       291   குறுமுறுவல்=சிறுநகை; ரசதக்குன்று=வெள்ளிமலை]   உமையம்மை இப்படிக் கூறியதும் புன்னகை புரிந்தபடி வெள்ளிமலைக்கு இறைவர் விடைதர, உமை விடைபெற்றுச் சென்றார்.                   பங்கனகலத் திறைவி வேள் பழுதாகத்                   தங்கனகலத் தமர்செய்தாதை மனைபுக்கே.               292   [பங்கனகலம்=பங்கன்+அகலம்; பங்கன்=இறைவன்; அகலம்=மார்பு; பழுது=தடை; தம்+கனகலம்=தங்கனகலம் ; கனகலம் என்பது வேள்வி நடக்கும் இடம்] […]

வளவ. துரையன்               அந்திச் சேயொளி முச்சுடர் முக்கணும்                   ஆதிக் காதல்கூர் ஆயிரம் பேரிதழ்             உந்திச் செந்தனித் தாமரை தாள்மலர்                   ஊடி ருந்த குரிசிலோ டோங்கவே.                     281   [அந்தி=மாலைப் பொழுது; ஆதி=பிரமன்; உந்தி=தொப்பூழ்; குரிசில்=பிரமன்]             அந்தி மாலை போல் சிவந்த திருமேனி உடைய மூன்று கண்களில் சுடர் வீசும் சிவபெருமான், பழங்காலத்தில் மோகினியாய் அன்போடு பார்த்த திருமாலின் கொப்பூழில்   தோன்றிய பிரமனோடும்               திறத்து மாலைத் திருமுடிப் […]