அந்த முடிச்சு!

There are 7 Comments.

1. 

   ஒ.நூருல் அமீன்

   4:34 am March 6, 2012

   எனது இறந்தவன் பேசிய வார்த்தைகள் கதைக்கு முன்னுரை போல் கனகச்சிதமாக உள்ளது இந்த கவிதை. செத்த பிறகே சரிபார்க்க முடியும் இல்லையா?

   Reply
2. 

   பத்மநாபபுரம் அரவிந்தன்

   10:50 am March 12, 2012

   அன்புள்ள சபீர்,

   மிகவும் அற்புதமாக,மரணத்தின் கடைசி நிமிடங்களை உணர்ச்சிப் பூர்வமாக எழுதியுள்ளீர்கள். பல சமயங்கள் நான் மரணத்தின் கடைசி நொடிப் பற்றி யோசித்துள்ளேன்.. இப்படி இருக்குமோ என்ற எண்ணம் எழும். இறப்பில் வருவது யாதெனக் கேட்டேன்… இறந்து பாரென இறைவன் பணித்தான் .. என்ற கண்ணதாசனின் வரிகள் நினைவு வருகிறது … மிக நல்ல கவிதை.. வாழ்த்துக்கள் …-பத்மநாபபுரம் அரவிந்தன்-

   Reply
3. 

   தமிழ்த்தேனீ

   9:45 am March 14, 2012

   மரணத்தின் அனுபவத்தை விவரிக்க மனோதிடம் தேவை
   உண்மையாகவே மரணிக்கும்போது மனோதிடம் முதலாகவே மரணித்துவிடும்

   ஆயினும் உங்கள் உலாவல் நடை மிகவும் நன்று

   அன்புடன்
   தமிழ்த்தேனீ

   Reply
4. 

   ramani

   3:41 pm March 14, 2012

   மரணத்தை நானும் சிலமுறை மிக அருகிலிருந்து கவனித்திருக்கிறேன். மரணம் விடுதலையாக இல்லை மரணித்தவர்களுக்கு. உயிர் தத்தளித்துக்கொண்டிருந்தது இன்னும் எனக்குள் விவரிக்க முடியாததாய் உறைந்துபோயிருக்கிறது. மரணத் தறுவாயை கவிதையில் வாழ வைத்திருக்கிறீர்கள் சபீர்.

   Reply
5. 

   jayashree

   12:30 am March 15, 2012

   மரணம்….. வாழ்வின் இறுதி நொடியை…படமாகக்
   காட்டி இருக்கிறீர்கள்.அருமை…

   Reply
6. 

   sabeer

   6:24 am March 16, 2012

   வாழ்வியல் தத்துவத்தின் தவிர்க்க முடியாத தருணங்களை ஆமோதித்துக் கருத்திட்டமைக்கு மிக்க நன்றி

   Reply
7. 

   N.ஜமாலுதீன்

   7:24 am March 16, 2012

   மரணம் உறுதி என்பது நினைவுள்ளவரையில் மனிதன் அதிகபட்ச மனிதத் தன்மையுடன் வாழமுடியும்.மரணிப்பவர் நிலையை கண் முன்னால் கொண்டுவர முயன்றுள்ளீர்கள்.எனினும்,அது விளக்க முடியாத,தவிர்க்கமுடியா அனுபவம்.

   அருமையான நினைவூட்டல். நன்றி.

   Reply