’ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்) வடிவங்கள் மாறிக்கொண்டேயிருக்கின்றன…. இன்லாண்டு ஸ்பீடு போஸ்ட் கொரியர் ப்ரொஃபஷனல் முதலாய் குறைந்தபட்சம் பத்துக்குமேல்… தொலைபேசி அலைபேசி மின்னஞ்சல் குறுஞ்செய்தி….. மாறும் முகவரிகளை நான் தெரிவிக்காமலேயே தெரிந்துகொண்டு ஏதேனுமொரு வடிவத்தில் மடல் அனுப்பிக் கொண்டேயிருக்கிறது வாழ்க்கை. சில சமயம் வராத புறாவின் ஆயிரங் கால்களில் கட்டப்பட்டிருக்கும் காகிதத் துண்டுகள் அதை எப்படியோ தரையிறங்க வைத்துவிடுகின்றன. சில சமயம் தபால்காரர் வீசியெறிந்துவிட்டுச்செல்லாத சில நூறு பக்கக் கடிதங்களைப் படிப்பதுதான் எத்தனை சுவாரசியமாக இருக்கிறது! […]

  ஸ்ரீரங்கம் சௌரிராஜன்     அந்தத் தீப்பொறி விழுந்தது இவன் நட்பின் இனிய பசுமையான மென் பிரதேசங்கள் எரிந்து கருகின   இடைவெளி  அந்த நண்பர்களைக் கடுமையாக அமைதிப்படுத்திவிட்டது   ஒரு மலரின் எல்லா இதழ்களும் மீண்டும் கூம்பி மொட்டானதுபோல் அவர்கள் மௌனமானார்கள்   அன்பு கெட்டிதட்டிப்போய் ஆழ்ந்த மௌனத்தில் உறைந்து கிடக்கிறது   ஆனாலும் இப்போதும் அவர்கள் பேசிக்கொள்கிறார்கள் உயிர்ப்பில்லாமல் …    

  ஆ. ஸ்டாலின் சகாயராஜ்.   திருத்தாத தவறு    வருந்தாத நினைவு விரும்பாத மனது    வினை செய்த பழக்கம் அளவொன்றை மீறி    வடிகாலை தாண்டி நனைத்த இடமெல்லாம்     நேரம் என்னை மறக்க செய்து கொண்டிருந்தது நான் விழித்து கொண்டிருந்தாலும் அங்கே வழுக்கும் நிகழ்கால உணர்வுகளுடன் கமுக்கமாய்  

  சல்மா தினேசுவரி மலேசியா அற வாழ்வென்று புற வாழ்வொன்று வாழும் பட்டியல் நீளாமல் இல்லை,   துறத்தலில் துப்பல்களும் துரோகங்களும் நிறைத்துக் கொண்டு புத்த சிலைகளுக்கு மத்தியில் முகம் மறைத்து வாழும் நாகரிகம் அறிந்தவர்கள்…   வெறுப்புகளும் பகைமைகளும் மூளை வரை நிரப்பி வாயின் வாசற்படியில் போதிமரம் வளர்த்து நிஜங்களின் நிழலாடும நிறங்களாய்   நம்மை ‘கருப்பாக்கி’ … நல்ல ‘எருமை’ கிடைத்தால் கொம்பு சீவி.. மனிதம் தெரிந்தால் மிருகமாக்கி சித்துவேலை செய்யும் கைங்கரியம் கூடு […]

    அடிவானப்பறவை தினமொரு சிறகிழையை மட்டுமாவதுஎனக்காக உயரத்திலிருந்து மிதக்கவிடு என்றுபறவையைக் கேட்பதுபைத்தியக்காரத்தனம்….. உயரத்தே ஒரு புள்ளியாகச் செல்லும் பறவையெலாம் தனதாய்க் கருதிஒரு சிறு சிறகுதிர்த்துச் செல்லாதாவெனசதா அண்ணாந்து பார்த்திருந்துகழுத்துவலிக்கு அமிர்தாஞ்சனைத்தடவிக்கொண்ட இடத்தில்சுளீரென எரிவதில்இரட்டிப்பாகும் இழப்புணர்வு. இறங்கிவாராப் பறவையின் காலில்அதற்கேயானதொரு மடலைக்கட்டியனுப்பவும் இயலாது. பறவைக்குப் படிக்கத் தெரிந்த மொழியெது? மொழியே மனிதத்துயரின் மூலம் என்றால்வழிமொழியுமோ பறவை? பறவையின் அழகில் மனதைப் பறிகொடுத்ததோடுஅது எனக்கேயெனக்காய் பேசுமோ என்றஎதிர்பார்ப்பும் சேர _ சிறகடித்துக்கொண்டிருக்கும் பறவையின்ஆகாயமோவிரிந்துகொண்டே போகிறது. ஒருபோது சற்றே யப் […]

  அன்னையர் தினக் கவிதை     கனவு வண்ணங்களை கண்ணீரில் குலைத்து கருப்பையில் என்னை எழுதினாய்   என் சுருதிக்கு நரம்புகளை மீட்டி இசை கூட்டினாய்   உன் சொற்களால் என்னைப் பேசவைத்தாய்   துளி எனைத் தந்த நதியே ‘என்னப்பெத்த ராசா’ என்று என்னை நதியாக்கி நீ துளியானதில் தியாகம் அர்த்தம் பெற்றது   தூளியின் தூக்கத்தில் கைபிசைந்த அமுதில் பொய்யாகிப் போயின என் எல்லா சுகங்களும்   என் தாகங்கள் என் பசிகள் […]

                ஸ்ரீரங்கம் சௌரிராஜன்   அவன் பாதையெங்கும் முட்கள் காடாய் வளர்ந்துள்ளன   ஆயிரம் கவிதைகள் படித்து ரசித்த பின்னர் நான்கு வரிகள் கூட அவனிடம் இல்லை   அவன் எழுதும் கவிதைகளில் அழகு நடனமாடும் ஆனால் சொற்கள் அவன் மனம் தங்காமல் வெறுமை கொண்டு நிற்கும்   கட்டுரை எழுதி முடித்த பின்னர் எல்லா சொற்களும் வடிந்து கழுவிய தரை போலாகிவிடும்   திரும்பிப் பார்க்கையில் அவன் […]

      1.இடமுணர்த்தல்   ஒவ்வொன்றின் இடமும் அளவும் ஒவ்வொன்றைக் குறிப்புணர்த்துகிறது உணவுமேஜையில் அந்தப் பெரிய நாற்காலியின் இடம் அதில் அமர்பவர் அந்த வீட்டுத்தலைவர் என்பதை உணர்த்துகிறது. அந்த மேஜையின் மீதிருந்த தண்ணீர்க்கோப்பைகள் எல்லாமே கண்ணாடியில் செய்யப்பட்டதாயிருக்க பிடிவைத்த செம்புக்கோப்பையிருந்த மேசைப்பக்கமிருந்த கைப்பிடிகொண்ட நாற்காலி வீட்டிலிருந்த பாட்டிக்கானது. சுவற்றில் அலைபேசியை வைக்கக்கூடிய அகலத்திலிருந்த கைப்பிடிக்கு அருகே வைக்கப்பட்டிருந்த நாற்காலி சதா கைப்பேசி வைத்திருக்கவேண்டிய ஸாஃப்ட்வேர் நிறுவன உயர் அதிகாரிப் பிள்ளைக்கானது. பளபளவென்றிருந்த இருக்கை அதிகம் சம்பாதிக்கும் […]

  போ. ராஜன்பாபு அந்த எஜமான் வீட்டில் நாயும் பூனையும் கிளியுமாக செல்லபிராணிகள் மூன்று. கட்டியணைத்து தூங்கி கொள்ளவும் கையில் பிடித்து நடந்து செல்லவும் நாயும் பூனையும் எஜமான் அருகிலேயே. கிளிக்கு மட்டும் தனிமை பரிசு திரும்பிபேசுவதாலும் பறந்து செல்லும் என்பதற்காகவும். கிளியோ சிறகுகள் வளர்ந்திருந்தும் கூண்டு திறந்துதிருந்தும் சோலைகளை நோக்கி பயணம் செய்யவில்லை கொஞ்சி பேசிய பொழுதுகளையும் எப்போதோ கிடைத்த பழங்களை மீண்டும் கிட்டுமென்று காத்திருந்தது நனவிலியில் முடிந்த பயணத்தின் முடிவுரா நினைவுகளுடன்

                அழகியசிங்கர்                           ஒன்று                   கட்டிலில் கிடந்த புத்தகங்கள்             என்னையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தன             üஎப்போது எங்களைத் தொடப் போகிறாய்ü             என்றன ஒவ்வொன்றும் முறைப்பாக.             நாற்காலியில் புத்தகங்களைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்த             நான்,’இருங்கள் சற்று நேரம் சும்மா, யோசிக்கிறேன்,’             என்றேன். ’போதும் நீ யோசித்தது…அல்லயன்ஸ்              போட்ட கு.ப.ரா புத்தகத்தையே இப்போதுதான்  தொடுகிறாய்.’ […]