(முன்னேறத் துடிக்கும் இளந்தலைமுறையினருக்கு வெற்றிக்கு வழிகாட்டும் வாழ்வியல் தன்னம்பிக்கைத் தொடர் கட்டுரை)
முனைவர் சி.சேதுராமன், தமிழாய்வுத்துறைத்தலைவர், மாட்சிமை தங்கியமன்னர் கல்லூரி, புதுக்கோட்டை.
44.எளிமையின் சிகரமாய்த் திகழ்ந்த ஏழை……….
மனிதர்கள் இன்றைக்கு ஆடம்பரமா வாழத்தான் நெனக்கிறாங்க…எளிமையா வாழ நெனக்கவே மாட்டேங்குறாங்க… அப்படி வாழ்ந்தாலும் அவங்களக் கேலி பண்றாங்க… என்னத்தச் சொல்றது…காலம் கலிகாலமா இருக்கு….எளிமையா இருக்கறவங்கள யாரு மதிக்கறா…படாடோபமும் பகட்டும் மனிதர்களோட இதயத்துல தங்கிடுச்சு..அப்பறம் எப்படி எளிமையா இருக்க விரும்புவாங்க…அடடே வாங்க…வாங்க..வாங்க..என்ன புலம்பிக்கிட்டே வர்ரீங்க..எளிமை அது இதுன்னு..
யாராவது எதாவது சொல்லிட்டாங்களா..? ஓஹோ..எளிமையப் பத்திச் சொல்றீங்களா…இங்க பாருங்க இன்றைக்கு மட்டுமல்ல என்றைக்கும் எளிமைதான் பெருமை தரும்…ஆடம்பரம் என்றைக்கும் நெலச்சு நிற்காது… எளிமையாகத் தோற்றமளித்த நம்ம தேசத் தந்தை காந்தியடிகள அரையாடை பக்கிரின்னு கேலி பண்ணினாரு சர்ச்சில்…ஆனா அவர விட இன்றைக்கும் உலக மக்களால பெரிதும் மதிக்கப்படுறவரு யாரு தெரியுமா…? நம்ம காந்தியடிகள் தாங்கறத மறந்துடாதீங்க… காந்தியடிகளோட வழியத்தான் இன்றைக்கு உலகத்துல உள்ள பெரும்பாலோர் பின்பற்றி நடக்கறாங்க… எளிமையா வாழ்ந்ததாலதான் காந்தியடிகள் சொன்னதை மக்கள் கேட்டாங்க…அவருடைய கொள்கைகளை நெறையப் பேரு இன்று வரைக்கும் பின்பற்றி நடக்கறாங்க…எளிமைதான் என்றும் பெருமையைத் தரும்…
சரி..சரி போனவாரம் நான் ஒங்ககிட்ட கேட்ட கேள்விக்குப் பதிலச் சொல்லலியே நீங்க..பதில் தெரியுமா….?சரியாச் சொன்னீங்க…கக்கன் அவர்கள்தான்…அவர்தான் எளிமையின் சிகரமாக விளங்கிய ஏழை…அவரப் பத்தி ஒங்களுக்குத் தெரியுமா..? அப்படித் தெரிஞ்சாச் சொல்லுங்க..நான் தெரிஞ்சுக்கிறேன்..என்னது நானே சொல்லட்டுமா… சரி சொல்றேன்…ஆனா கூடுதலா ஏதாவது தகவல் இருந்தா நீங்க சொல்லணும் என்ன சரியா…? சரி நம்ம கக்கன் அவர்களைப் பத்தி சொல்றேன் கேளுங்க…
தும்பைப் பட்டி தந்த தூயவர்
ஆங்கிலேயர் ஆட்சியின் பிற்பகுதியில விடுதலைப் போராட்ட வீரராகவும், சுதந்திரம் பெற்ற இந்தியாவில் தமிழக அமைச்சராகவும் விளங்கியவர்தான் கக்கன். 1909-ஆம் ஆண்டு ஜூன் மாதம் 18-ஆம் நாள் பூசாரி கக்கனுக்கும் குப்பி அம்மாளுக்கும் மகனாகப் பிறந்தவர்தான் கக்கன். கக்கன் என்பது அவர்களது குலதெய்வப் பெயராகும்.
கக்கனின் குழந்தைப் பருவத்திலேயே அவரது அன்னையார் காலமானார். இதனால் அவரது தந்தையார் உறவினர்களின் கூறியதை ஏற்றுக் கொண்டு பிரம்பியம்மாள் என்பவரை மணந்தார். அவருக்கு நான்கு குழந்தைகள் பிறந்தனர். அக்குழந்தைகளுடன் கக்கனையும் அவருடன் பிறந்தவரையும் வேறுபாடு பாராது பொறுப்புடஇன் வளர்த்து வந்தார்.
பூசாரி கக்கன் தனது மூத்தமகன் கக்கனைத் திண்ணைப் பள்ளியில் சேர்த்துப் படிக்க வைத்தார். அதன் பின்னர் கக்கன் தொடக்கப்பள்ளியில் ஐந்தாம் வகுப்புவரை படித்தார். குடும்பத்தில் வறுமை நிலவவே கக்கன் பள்ளிக்குச் சென்று படிப்பதற்குப் பதிலாகத் தமது ஊரில் மட்பாண்டங்கள் செய்யும் ஒருவரின் வீட்டில் பண்ணைக்காரராகச் சேர்ந்தார்.
அதில் கிடைத்த வருமானத்தைக் கொண்டு மீண்டும் பள்ளியில் சேரந்து கக்கன் படிக்க விரும்பினார். ஆனால் தனது ஊரில் பள்ளி இல்லாத காரணத்தினால் தம் ஊரிலிருந்து ஐந்து கிலோமீட்டர் தூரத்தில் உள்ள மேலூர் பள்ளியில் சேர்ந்து தனது படிப்பைத் தொடர்ந்தார் கக்கன்.
அதன் பின்னர் திருமங்கலம் பி.கே.என்.நாடார் உயர்நிலைப் பள்ளியில் சேர்ந்து படித்து ஈ.எஸ்.எஸ்.எல்.சி தேர்வில் வெற்றி பெற்றார். பின்னர் நான்காவது பாரம் என்ற ஒன்பதாம் வகுப்புப் பயில மேலூர் பள்ளியில் சேர்ந்தார். தினமும் பத்து கிலோமீட்டர் தூரம் நடந்து சென்று வரவேண்டும் என்பதால் பலரது உதவி பெற்று விடுதியில் தங்கிப் படித்தார். மூன்று மாதங்கள் கடந்த நிலையில் பள்ளிக் கட்டணம் செலுத்த முடியாத நிலைக்குக் கக்கன் தள்ளப்பட்டார்.
கக்கனின் தந்தையார் எப்படியும் மகனைப் படிக்க வைத்தே ஆகவேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் பலரிடமும் பொருளுதவி கேட்டார். ஒரு சிலரே கொடுத்தனர். அந்தப் பணம் போதுமானதாக இல்லை. அதனால் அரிசன சேவா சங்க அமைப்பின் நிர்வாகிகளில் ஒருவரான என்.எம்.ஆர்.சுப்புராமன் அவர்களை அணுகி தனது மகனது படிப்புக்கு உதவுமாறு வேண்டினார். அவரும் பொருளுதவி செய்தார்.
துரத்திய வறுமை
பண உதவி கிடைத்ததால் சில மாதங்கள் கக்கன் முயன்று படித்தார். ஆனாலும் மீண்டும் பள்ளிக்கட்டணத்தைக் கக்கனால் கட்ட முடியவில்லை. அவரை விடாது வறுமை துரத்தியது. கக்கனது வறுமைநிலைதனைக் கண்ட அமெரிக்கன் மிஷன் நிர்வாகத்தினர் கல்வி உதவித்தொகை வழங்க முன்வந்தது. அத்தொகையைப் பெறுவதற்காக கக்கன் நாள்தோறும் பள்ளி முடிந்த பின்னரும் விடுமுறை நாள்களிலும் அமெரிக்கன் மிஷனுக்குச் சொந்தமான நிலத்தில் கற்களைப் பொறுக்கியும் முட்புதர்களை வெட்டியும் அப்புறப்படுத்தும் வேலைகளைச் செய்தார். மேலும் அறுவடைக் காலங்களில் அடுத்த நிலங்களில் நெற்கதிர்களை அறுத்துக் கட்டுக் கட்டாகச் சுமந்து அதில் இருந்து கிடைத்த பொருளைக் கொண்டு கக்கன் படித்தார். வறுமை அவரைக் கசக்கிப் பிழிந்தது.
பதினோராம் வகுப்பில் பொதுத்தேர்வு நடைபெறுவதற்கு முன்னர் பள்ளியில் நடத்தப்படும் தனித்தேர்வில் கக்கன் தேர்ச்சி பெறவில்லை. அதனால் அரசு பொதுத்தேர்வு எழுத கக்கன் அனுமதிக்கப்படவில்லை என்பது நோக்கத்தக்கது. பாத்துக்கிட்டீங்களா…வறுமை அவரோட படிப்புக்கு எப்படி முட்டுக்கட்டை போட்டதுன்னு…வள்ளுவரு சொல்லுவாருல்ல..
“இடும்பைக்கு இடும்பை படுப்பர் இடும்பைக்கு
இடும்பை படாஅ தவர்”
அப்படீன்னு…அதுமாதிரி கக்கனும் துன்பத்தைக் கண்டு துவளவில்லை.
மனம் தளராத கக்கன் தான் படித்த திருமங்கலம் பி.கே.என்.நாடார் உயர்நிலைப்பள்ளியிலேயே மீண்டும் சேர்ந்து படித்தார். கக்கனின் வறுமைநிலையை அறிந்திருந்த பள்ளியின் தலைமை ஆசிரியர் கிருஷ்ணையர் அவரைப் பள்ளி விடுதியில் தங்கவும், அங்கேயே சாப்பிடவும் உதவி செய்தார்.
அம்பேத்கருக்கு எப்படி அவரோட ஆசிரியர் ஒதவி செஞ்சாரோ அதே மாதிரிதான் கக்கனுக்கும் இந்தத் தலைமை ஆசிரியர் ஒதவி செஞ்சார். பகலில் பள்ளியில் படித்துவிட்டு இரவில் தாழ்வாரத்தில் தங்கிக் கொண்டு அங்கேயே படுத்துக் கொண்டார். அப்போது கள்ளுக்கடை மறியல் போர் நடந்து கொண்டிருந்த காலம். அதனால் பகலில் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டு கைது செய்யப்படும் தொண்டர்கள் இரவில் விடுவிக்கப்படுவார்கள். அவ்வாறு விடுவிக்கப்படும் தொண்டர்கள் தங்களது வீடுகளுக்குச் சென்று படுப்பதற்குப் பதிலாகக் கக்கன் படுத்திருக்கும் பள்ளித் தாழ்வாரத்திற்குப் படுக்க வருவார்கள். அவர்களில் டைகர் மீனாட்சி சுந்தரம், வைத்தியநாத ஐயர், சீனிவாசவரதஐயங்கார் ஆகியோர் குறிப்பிடத்தக்கவர்களாவர்.
பள்ளித் தாழ்வாரத்தில் படுத்திருந்த கக்கனைப் பார்த்து அத்தலைவர்கள் “ஏனப்பா இங்கு படுத்திருக்கிறாய்…?” என்று கேட்டனர். அதற்குக் கக்கன், “ஐயா நான் பள்ளி விடுதிக்குப் பணம் கட்ட இயலவில்லை. அதனால்தான் நான் தாழ்வாரத்தில் படுத்துறங்குகிறேன்” என்று மிகுந்த துயரத்துடன் கூறினார். இதனைக் கேட்ட தலைவர்கள் வருந்தினர்.
அப்போது மதுரை ஏ.வைத்தியநாத ஐயர் அரிஜன சேவா சங்கத்தின் தலைவராக இருந்ததால் கக்கனுக்கு படிப்பதற்கு உதவித்தொகை கிடைக்க ஏற்பாடு செய்தார். படிப்பு உதவித்தொகை பெற்ற கக்கன் மிகுந்த பொறுப்புடன் படித்து பள்ளி இறுதித்தேர்வினை எழுதினார். ஆனால் அதில் ஆங்கிலப் பாடத்தில் ஒருமதிப்பெண் குறைந்ததால் தோல்வியுற்றார்.
இதனை அறிந்த கக்கனின் தந்தை மிகுந்த வருத்தம் அடைந்தார். தன்னுடைய ஆசையை மகன் நிறைவேற்றவிலையே என்று துயரமுற்றார். இதனைக் கண்ட கக்கனும் தன் நிலைக்காகவும் தந்தையின் எண்ணத்தை நிறைவேற்ற இயலவில்லையே என்பதற்காகவும் மனம் குமைந்தார். பின்னர் இனி நாம் படித்து என்ன ஆகப்போகிறது என்று நினைத்து படிப்பதைவிட ஏதேனும் ஒரு வேலையைப் பார்ப்போம் என்ற முடிவுக்கு வந்தார்.
இந்நிலையில் ஒரு நாள் மதுரையில் வைத்தியநாத ஐயரைக் கக்கன் சந்திக்க நேர்ந்தது. ஏற்கனவே கக்கனை அறிந்திருந்த அவர், கக்கனைப் பார்த்து, “தற்போது என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறாய்..?” என்று வினவினார். அதற்குக் கக்கன்,
“ஐயா நான் பள்ளி இறுதித்தேர்வில் தோல்வியடைந்துவிட்டேன். அதனால் எனக்கு மேற்கொண்டு படிக்க மனமில்லை. அதனால் நான் வேலை தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன்” என்றார். அதற்கு அவர், “அப்படியானால் மேலூரில் உள்ள மாணவர் விடுதிக் காப்பாளர் பணியில் சேர்கிறாயா?” என்று கேட்டார். அதற்குக் கக்கன், “சேர்கிறேன் ஐயா. ஆனால்…என்னைப் படிக்க வைக்க எனது தந்தையார் நிறையக் கடன் வாங்கியுள்ளார். அதனை அடைக்க வேண்டும். அதுதான் எனக்கு மிகவும் துன்பமாக உள்ளது. நான் என்ன செய்வது” என்று கூறினார்.
அதனைக் கேட்ட வைத்தியநாத ஐயர்,”அப்படியா அது குறித்து நீ எதற்கும் கவலைப்பட வேண்டாம். அந்தக் கடனையெல்லாம் நான் அடைக்கின்றேன்” என்று கூறி கக்கனிடம் பணத்தைக் கொடுத்தார். அதனை வாங்கிக் கொண்ட கக்கன் பணத்தைத் தந்தையிடம் கொடுத்துக் கடனை அடைத்தார். விடுதிக் காப்பாளராகச் சேர்ந்த கக்கன் அரிசன சேவா சங்கப் பணிகளை மிகவும் சிறப்பாகச் செய்தார்.
மக்கள் தொண்டு
கக்கனின் எளிமைஈ உண்மைடூ பண்பான பேச்சு உள்ளிட்டவை அனைத்தும் வைத்தியநாதய்யரைக் கவர்ந்ததால் அவர் சேவா சங்கப் பணிகளை முடித்த பிறகு கக்கனைத் தமது வீட்டிலேயே தங்கி இருக்கலாம் என்று கூறினார். அதோடு மட்டுமல்லாது கக்கனைத் தான் பெற்ற பிள்ளைகளில் ஒருவராகவே கருதினார் வைத்தியநாதய்யர். வைத்தியநாதய்யருக்கு எவ்வளவு உயர்ந்த மனசு… கக்கனும் வைத்தியநாதய்யரின் நம்பிக்கைக்குப் பாத்திரமானவராக நடந்து கொண்டார்.
வைத்தியநாதய்யரின் கட்டளைப்படி மேலூர் வட்டத்தில் தொடங்கி சிவகங்கை வட்டம் வரையிலுள்ள கிரமாங்களில் 1940-41-ஆம் ஆண்டுகளில் பிள்ளைகள் தங்கிப் படித்திடும் இரவுப் பள்ளிகளைத் தொடங்கி அப்பள்ளிகளுக்குத் தேவையான அனைத்துப் பொருள்களையும் வாங்கிக் கொடுத்தார் கக்கன்.
அனைத்துத் தாழ்த்தப்பட்ட மக்களின் குடியிருப்புகளிலும் இரவுப் பள்ளிகளைக் கக்கன் தொடங்கினார். மேலூரில் அப்பள்ளிகள் அக்கிரகாரப் பகுதியில் தொடங்கப்பட்டதால் முதன் முதலில் எதிர்ப்பு ஏற்பட்டாலும் பின்னர் அந்த எதிர்ப்பு மறைந்தது. இரவுப் பள்ளிகளுக்கான கணக்கைக் கக்கன் மிகச் சரியாகப் பராமரித்து வந்தார்.
தீண்டாமை ஒழிப்பு
கக்கன் வாழ்ந்து வந்த தும்பைப் பட்டி ஊரில் தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்கும், பிற இனத்தைச் சார்ந்த மக்களுக்கும் தனித்தனிக் குடிநீர்ப்பிரிவுகள் இருந்தன. ஊரில் ஆடுமாடுகளைக் குளிப்பாட்டும் குளத்து நீரையே தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் குடிநீராகப் பயன்படுத்த வேண்டும். மற்றொரு குளமோ சுத்தமாக இருக்கும். இதனை மற்ற இனமக்கள் பயன்படுத்தினர். இந்நிலை மாறவேண்டும் என்று கக்கன் நினைத்தார்.
தனது மனத்தில் உள்ளதை மாற்று இனத்தலைவர்களிடம் கூறவே அவர்களும் அதற்குச் சம்மதித்துக் குளத்தில் தண்ணீர் எடுத்துத் திரும்பினார். அப்போது ஒரு இனத்தைச் சார்ந்த மக்கள் கக்கனையும் அவருடன் வந்தவர்களையும் வழிமறித்தனர். அவர்களை வழிமறித்துத் தங்களை வெட்டுமாறு ஒருங்கான் அம்பலம், கருப்பன் செட்டியார், குப்பையன் ஆகியோர் கூறினர். அதற்குப் பின்னர் கக்கன், “இந்த மூன்று தலைவர்களை வெட்டுவதற்கு முன்னர் என்னை வெட்டுங்கள்” என்று கூறி சாலையில் அமர்ந்தார். பின்னர் ஊர்ப்பஞ்சாயத்துக் கூடி கக்கன் உள்ளிட்டவர்கள் கூறுவது சரியே என ஒத்துக் கொண்டனர். அனைவரும் நல்ல ஊருணி நீரைப் பயன்படுத்தலாம் என்றும் கூறிவிட்டனர்.
ஆலய நுழைவுப் போராட்டம்
இதுபோன்றே மதுரை மீனாட்சி அம்மன் கோவிலுக்குள் சென்று அனைவரும் வழிபடவேண்டும் என்று வைத்தியநாதய்யர் கோரிக்கைவிடுத்தார். இக்கோரிக்கை ஏற்கப்படாவிடில் போராடுவதாகவும் அறிவித்தார். அரசும் மற்றவர்களும் ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை. அதனால் 1933-ஆம் ஆண்டு ஜூலை மாம் 8-ஆம் நாள் இரவு ஒரு மணிக்கு மதுரை மீனாட்சியம்மன் கோவிலுக்குள் நுழைந்தார்.
எந்தெந்த சமுதாயங்கள் கோயிலுக்குள் சென்று இறைவனை வழிபடுவதற்கு மறுக்கப்பட்டனவோ அந்தந்தச் சமுதாயத் தொண்டர்களையும் அணிவகுத்து கக்கன் அழைத்துச் சென்று வைத்தியநாதய்யருடனும் மற்றவர்களுடனும் சேர்ந்து வழிபாடு நடத்தினர். இதனைக் கேள்வியுற்ற காமராசர், “தான் பெற்ற பிள்ளைகளைப் பார்க்கத் தடைவிதித்திருந்த துரோகிகள் சந்நிதியிலிருந்து விலகியதால் மீனாட்சி மகிழ்வாக இருக்கிறாள்” என்று வேடிக்கையாகக் கூறினார்.
கக்கனது தீவிர முயற்சியால் குளத்தில் தண்ணீர் எடுப்பது, கோவிலுக்குள் நுழைந்து மக்கள் இறைவனை வழிபடுவது போன்றவை நடந்ததை நினைத்தும் கக்கனது துணிவையும் மக்கள் பாராட்டி வரவேற்றனர். விடுதலைப்போரில் ஒருபக்கமும் சமுதாயப் போரில் மறுபக்கமும் என இருமுனைப் போரில் கக்கன் ஈடுபட்டார். இதனால் அவரது புகழ் மக்களிடையே பரவத் தொடங்கியது.
சீர்திருத்தத் திருமணம்
இந்நிலையில் கக்கனுக்கு திருமணம் செய்து வைப்பதற்காக அவரது நண்பர்கள் பெண் பார்த்தனர். அதன்படி கக்கன் சிவகங்கையில் இருந்த கிறித்துவ மதத்தைச் சேர்ந்த சொர்ணம் பார்வதி என்ற ஆசிரியையை 1932-ஆம் ஆண்டு, சிறாவயலில் காந்திமன்றத்தை நடத்தி வந்த பொதுவுடைமைச் சிந்தனையாளரான பா.ஜீவானந்தத்தின் தலைமையில் சீர்திருத்த முறைப்படி திருமணம் செய்து கொண்டார்.
தன் மகன் செய்து கொண்ட சீர்திருத்தத் திருமணத்தில் பூசாரி கக்கனக்குக் கொஞ்சமும் சம்மதமில்லை. இருப்பினும் மகனுக்காத் தனது கொள்கையினைவிட்டுக் கொடுத்ததோடு அல்லாமல் சீர்திருத்தத் திருமணத்தில் கலந்து கொண்டு மணமக்களை வாழ்த்தித் தும்பைப்பட்டியிலுள்ள தனது இல்லத்திற்கும் மக்களை அழைத்துச் சென்றார்.
இவர்களது இல்லறம் நல்லறமாக நடந்தது. கணவனின் குணமறிந்து சொர்ணம்மாள் குடும்பத்தை நடத்திச் சென்றார். இவர்கள் நடத்திய இல்லறத்தின் பயனாக பத்மநாதன், பாக்கியநாதன், காசிவிஸ்வநாதன், சத்தியநாதன், நடராஜமூர்த்தி என்ற ஐந்து மகன்களும், கஸ்தூரிபாய் என்ற மகளும் பிறந்தன.
கக்கன் தொடர்ந்து தமது மக்கள் தொண்டினைச் செய்து வந்தார். இரவு பகல் என்று நேரம் பார்க்காமல் கக்கன் செய்து வந்த தொண்டிற்கு அவரது குடும்பம் தடையாக இருக்கவில்லை. கக்கன் தன்மைப் போன்றே தமது துணைவியாரையும் இப்பணியில் ஈடுபடுத்தினார். இரவுப் பள்ளிகளை நடத்திடக் கக்கனுக்குப் பொருளுதவி தேவைப்பட்டது. விடுதிப் பிள்ளைகளுக்குப் பல நாட்கள் கடன் வாங்கிக்கூடக் கக்கன் உணவு அளித்து வந்தார். ஒரு சமயம் தமது துணைவியாரின் தாலியினை அடகு வைத்து உணவளித்தார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
காந்தியடிகளுடன் சந்திப்பு
1934-ஆம் ஆண்டு ஜனவரி மாதம் 27-ஆம் நாள் காந்தியடிகள் மதுரைக்கு வந்தபோது, என்.எம்,ஆர்,சுப்புராமன் என்பவர் கக்கனை தம்முடன் அழைத்துச் சென்று காந்தியடிகளிடம் அறிமுகம் செய்தார். காந்தியடிகள் கக்கனது செயல்பாடுகளைக் கேட்டு மிகவும் பாராட்டினார். அதன்பின்னர் காந்தியடிகளுடனேயே கக்கன் இருந்து அவருக்கான பணிவிடைகளைச் செய்தார். அத்துடன் காந்தியடிகள் மதுரையைச் சுற்றிச் சென்ற இடக்களுக்கெல்லாம் கக்கனும் உடன் சென்று எல்லா நிகழ்ச்சிகளிலும் கலந்து கொண்டார். காந்தியடிகள் மதுரையிலிருந்து செல்லும் வரை அவருடனேயே கக்கன் இருந்தார்.
கக்கன் தமக்கு வழிகாட்டியாக இருந்த வைத்தியநாதய்யர் என்.எம்,ஆர்.சுப்புராமன் போன்றோர் கடைபிடித்துவந்த காந்தியக் கொள்கைகளையும் நடைமுறைகளையும் பின்பற்றி நடந்தார். 1939-ஆம் ஆண்டு வைத்தியநாதய்யர் முன்னிலையில் காங்கிரஸ் கட்சியில் உறுப்பினராகச் சேர்ந்து தம்மைப் பதிவு செய்து கொண்டார்.
காங்கிரஸில் கக்கன் சேர்ந்ததை அவரது தந்தையார் தடுத்துப்பார்த்தார். ஆனால் கக்கன் கேட்கவில்லை. இதனால் தந்தை-மகன் உறவில் சற்று விரிசல் ஏற்பட்டது. மகன் தந்தை உறவைக் காட்டிலும் தனக்கு நாட்டு விடுதலைக்காகப் போராடுவதே மேல் என்று கக்கன் கருதியதால் எதைப் பற்றியும் கவலைப்படாமல் மக்கள் தொண்டில் ஈடுபட்டார்.
விடுதலைப் போரில் ஈடுபடல்
1940-ஆம் ஆண்டு ஜூலை 12-ஆம் நாள் கக்கன் மேலூர் வட்டக் காங்கிரஸ் கட்சியின் செயலாளராக நியமிக்கப்பட்டார். அதன் பின்னர் கக்கன் தான் செல்லும் இடங்களில் எல்லாம் வந்தே மாதரம் என்று முழங்கத் தொடங்கினார்.
காங்கிரஸ் கட்சிக் கொடியை ஏற்றுவதும், வந்தே மாதரம் என முழங்குவதும் நாட்டு மக்களிடையே விடுதலை வேட்கையை ஏற்படுத்தும் என்று உணர்ந்த கக்கன் அவ்வாறு செய்வதைத் தமது முக்கிய கடமையாகக் கெர்ணடார். கக்கனின் செயல்பாடுகளைக் கவனித்த ஆங்கிலேய அரசு 1940-ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் 14-ஆம் நாள் வாஞ்சி நகரம் என்ற ஊரில் அவரைக் கைது செய்தது. வந்தே மாதரம் என்று முழக்கமிட்டதாகவும், பொதுமக்களிடம் அரசுக்கு எதிராகத் துண்டுப் பிரசுரங்களை விநியோகித்ததாகவும் குற்றம் சாட்டப்பட்டு கக்கன் 15 நாட்கள் சிறைதண்டனை விதிக்கப்பட்டுச் சிறையில் அடைக்கப்பட்டார்.
தண்டனை முடிந்து விடுதலையான கக்கன் காங்கிரஸ் இயக்கப்பணிகளில் தீவிரமாக ஈடுபட்டார். விடுதலைப் போராட்டத்தில் தம்மை முழுமையாக ஈடுபடுத்திக் கொண்ட கக்கன் தனிமனித சத்தியாகிரக அறப்போராட்டத்தில் தீவிரம் காட்டினார். இதனைக் கண்காணித்து வந்த ஆங்கிலேய அரசு 1940-ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் மாதம் 24-ஆம் நாள் கக்கன் மீது ராஜதுரோகக் குற்றம் சாட்டி கடுமையான தண்டனையைப் பெறச் செய்து அவரை மேலூர்க்கிளைச் சிறையில் அடைத்தது.
கிளைச் சிறையில் 15நாட்கள் தண்டனை அனுபவித்த கக்கனை ஆங்கில அரசு மதுரை மத்தியச் சிறைக்குக் கொண்டு சென்றது. சில நாட்களில் தனிநபர் சத்தியாகிரகப் போராட்டம் திரும்பப் பெறப்பட்டதன் பேரில் கக்கன் விடுதலை செய்யப்பட்டார். கக்கனது செயல்பாடுகளைக் கவனித்த காங்கிரஸ் இயக்கம் அவருக்குப் பொருளாளர் பதவியைக் கொடுத்தது. உண்மை, உழைப்பு ஆகியவற்றின் உறைவிடமாகக் கக்கன் திகழ்ந்தார். 1941-ஆம் ஆண்டு ஜனவரி மாதம் 21-ஆம் நாள் மதுரை மாவட்டப் பொருளாளராகக் கக்கன் பொறுப்பேற்றார்.
1942-ஆம் ஆண்டில் வெள்ளையனே வெளியேறு என்ற போராட்டத்தைக் காந்தியடிகள் தொடங்கி வைத்தபோது கக்கனும் அதில் தீவிரமாக ஈடுபட்டார். அதனை அறிந்த ஆங்கிலேயக் காவல்த்துறையினர் கக்கனைக் கண்காணித்தனர். இதனை அறிந்த கக்கன் பெண்போன்று வேடமணிந்து காவல்த்துறை அறியாதவாறு தம்முடைய போராட்டப் பணிகளைச் செய்துவந்தார். மேலூர் மாணவர் விடுதிக்குக் கக்கன் பெண் உருவத்தில் போய்வந்து வெள்ளையனே வெளியேறு இயக்கத்தைக் கக்கன் தீவிரப்படுத்தியதை அறிந்த உளவுத்துறையினர் சூழ்ச்சி செய்து 1942-ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் 10-ஆம் நாளன்று கக்கனைக் கைது செய்து அவரை யாருக்கும் தெரியாமல் காவல் நிலையத்திற்குக் கொண்டு சென்றது.
துன்பத்திற்கு ஆளாதல்
கக்கனைக் காவல்த்துறையினர் கைது செய்த செய்தியைக் கீழையூர் செல்லப்பா என்பவர் தண்டோராப்போட்டு மக்களுக்குத் தெரிவித்தார். இதனால் செல்லப்பாவையும் காவலர்கள் கைது செய்தனர். சிறையில் விசாரணை என்ற பெயரில் காவல்த்துறையினர் கக்கனை தொடர்ந்து ஐந்து நாள்கள் சவுக்கால் அடித்துத் துன்புறுத்தினர். இதனால் கக்கன் சுயநினைவிழந்தார். மயங்கிய நிலையில் இருந்த கக்கனை குதிரை வண்டியில் தூக்கிப் போட்டுக் கொண்டு காவல்த்துறையினர் சென்றனர். இதனைக் கண்ட மக்கள் கலங்கி அழுதனர்.
கக்கன் காவலர் செய்த கொடுமைகளைப் பொறுத்துக் கொண்டார். எந்த நிலையிலும் தமது உறுதியைக் கைவிடாது இருந்தார். விசாரணைக்குப் பின்னர் கக்கனை ஆங்கில அரசு ஆந்திர மாநிலம் பெல்லாரி மாவட்டம் அலிப்புரம் சிறையில் அடைத்தது. சிறையில் கக்கன் சொல்லொணாத் துயரங்களை அடைந்தார். இப்பத்தெரிஞ்சுக்கோங்க நம்ம நாட்டோட விடுதலை சும்மா கிடைக்கலைன்னு..அதனால்தான் நம்ம பாரதியாரு,
“தண்ணீர் விட்டோ வளர்த்தோம் சர்வேசா
கண்ணீரால் காத்தோம் கருகத் திருவுளமோ”
அப்படின்னு சுதந்திரத்தைப் பத்திப் பாடியிருக்காரு.. சரிசரி மேல கேளுங்க.. கைது செய்த கக்கனை ஆங்கில அரசு 1944-ஆம் ஆண்டு ஜனவரி மாதம் 15-ஆம் நாள் சிறையிலிருந்து விடுவித்தது.
முழு விடுதலை வேண்டும் என்ற காங்கிரஸின் வேண்டுகோளை பிரிட்டிஷ் அரசு ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை. ஆனால் கேபினட் கமிசன் பரிந்துரைத்த அறிக்கையினை மட்டும் இருதரப்பினரும் ஏற்றுக் கொண்டனர், அதன்படி இந்தியாவில் இடைக்கால அரசாக அரசியல் அமைப்புச் சட்டசபை உருவாக்கப்பட்டது, அச்சபைக்கெனத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட உறுப்பினர்கள் 1946-ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 26-ஆம் நாள் பொறப்பேற்றனர். அச்சபையின் உறுப்பினராகக் கக்கனும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
அரசியல் அமைப்புச் சட்டசபை மூன்றாண்டுகள் செயல்பட்டது. அச்சபையின் கூட்டங்கள் அனைத்திலும் கக்கன் தவறாது கலந்து கொண்டார். இதனால் கக்கனுக்கு சட்டமேதை அம்பேத்கர், கே.எம்,முன்ஷி ஆகியோரின் தொடர்பும் அவர்களுடன் சேர்ந்து பணியாற்றும் வாய்ப்பும் கிடைத்தது.
நாடாளுமன்ற உறுப்பினராதல்
நாடு விடுதலைபெற்ற பின்னர் 1952-ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற நாட்டின் முதல் பொதுத் தேர்தலில் மதுரை நாடாளுமன்ற மத்தியத் தொகுதியில் காங்கிரஸ் வேட்பாளராகக் கக்கன் நின்று வெற்றி பெற்றார். அலிப்புரம் சிறையில் இருந்த காலத்தில் கற்றுக் கொண்ட ஹிந்தி மொழி ைஅறிவையும் அரசியல் அமைப்புச் சட்ட அவை உறுப்பினராக இருந்தபோது பெற்ற பட்டறிவையும் வைத்துக் கொண்டு கக்கன் சிறந்த பாராளுமன்ற உறுப்பினராகத் தம் பொறுப்புகளையும் கடமைகளையும் நிறைவாகச் செய்தார்.
குலக்கல்வித் திட்டத்தின் காரணத்தினால் ஏற்பட்ட குழப்பத்தினால் சென்னை மகாண முதல்வர் பதவியிலிருந்து இராஜாஜி விலகவே அவருக்குப் பின்னர் யார் தமிழகத்தின் முதல்வர் பொறுப்பினை ஏற்பது என்ற கேள்வி எழுந்தபோது காமராசரே தலைமை ஏற்று முதலமைச்சராக வேண்டும் என்று கக்கன் வலியுறுத்தினார். அதன் பின்னர் நடந்த தேர்தலில் காமராசர் சட்டமன்றத் தலைவராகத் தேர்வு செய்யப்பட்டார். காமராசர் முதல்வராகப் பொறுப்பேற்றவுடன் கட்சித் தலைமைப் பொறுப்பானது கக்கனுக்கு அளிக்கப்பட்டது.
வளர்ப்புத் தந்தைக்குக் கொள்ளி வைத்தல்
கக்கன் பாராளுமன்ற உறுப்பினராகவும் தமிழ்நாடு காங்கிரஸ்கட்சித் தலைவராகவும் இருந்தபோது 1955-ஆம் ஆண்டு கக்கனின் அரசியல் பிரவேசத்திற்குக் காரணமாகவும் பல்வேறு நிலைகளில் கக்கனுக்கு வளர்ப்புத் தந்தையாக இருந்து உதவியாக இருந்துவந்த வைத்தியநாதய்யர் உடல்நலம் குன்றி அதே ஆண்டு பிப்ரவரி 23-ஆம் நாள் அன்று காலமானார்.
இந்தச் செய்தியைக்கேட்ட கக்கன் மதுரைக்கு விரைந்து வந்து ஐயரின் குடும்ப உறுப்பினர்களுடன் கலந்து துக்கத்தைப் பகிர்ந்து கொண்டார், அந்த நேரத்தில் ஐயரின் மக்கள் தங்களது குல வழக்கப்படி தந்தையின் இறுதிச் சடங்கின்போது கக்கன் மொட்டையடித்துக் கொள்ளி வைக்க வேண்டும் என்றனர்.
இதற்குக் கக்கன் அப்படியென்றால் நான் மொட்டையடித்துக் கொள்ளி வைக்கிறேன் என்று உடனடியாகச் சம்மதித்தார். இதற்கு ஐயரின் உறவினர்களும், அவர் சார்ந்த சமூகத்தினரும் எதிர்ப்புத் தெரிவித்தனர். இருப்பினும் ஐயரின் குடும்பத்தவர் கக்கனுடன் சேர்ந்துதான் சடங்கைச் செய்வோம் என்பதில் உறுதியாக இருந்தனர், மேலும், “நாங்கள் அவருக்குப் பிறந்ததால் மகன்களானோம். கக்கன் அவரது வளர்ப்பால் மகனானார். அந்த வழியில் பார்த்தால் எங்களுக்கு இருக்கும் உரிமை அவருக்கும் இருக்கிறது” என்று வைத்தியநாதய்யரின் மகன்களும் அவரது துணைவியாரும் கூறினர். இதைக் கேட்டுச் சில உறவினர்கள் ஒதுங்கினர், ஐயரின் குடும்பத்திற்குக் கட்டுப்பாடு விதித்தனர்.
அப்படி இருந்தும் ஐயரின் மகன்கள் கக்கனுடன் சேர்ந்தே இறுதிச் சடங்கைச் செய்து முடித்தனர், ஒரு மகன் தன் தந்தைக்கு என்னென்ன ஈமச் சடங்குகள் செய்ய வேண்டுமோ அவற்றை எல்லாம் ஐயருக்காகக் கக்கன் செய்தார். இந்த உயர்ந்த பண்பை எங்காவது பார்க்க முடியுமா…? வள்ளுவர் சொன்னதைப் போன்று,
“பண்புடையார் பட்டுண்டு உலகம்”
அந்தப் பண்புடையார் வேற யாருமில்லைங்க…கக்கனும் அவரை வளர்த்த வைத்தியநாதய்யரும், அவரது குடும்பத்தினரும்தான் என்ன புரியுதுங்களா…!
1955-ஆம் ஆண்டு சென்னை ஆவடியில் நடைபெற்ற காங்கிரஸ் மாநாட்டிற்கு வந்திருந்த நேரு அவர்கள் கக்கனை கக்கன்ஜி என்று அழைத்தார். அதன்பிறகு அனைத்துக் கட்சித்தலைவர்களும், மக்களும் கக்கன்ஜி என்றே அழைத்து வரலானார்கள். கக்கன் கக்கன்ஜி ஆகிவிட்டார்.
அதையடுத்து 1957-ஆம் ஆண்டில் நடைபெற்ற இரண்டாவது பொதுத்தேர்தலில் காங்கிரஸ் சார்பாக நின்று சட்டப்பேரவை உறுப்பினர் பதவிக்குப் போட்டியிட்டு அதில் மகத்தான வெற்றி பெற்றார். தமிழகத்தில் காமராசர் தலைமையில் அமைந்த அமைச்சரவையில் 1957-ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல் 13-ஆம் நாள் கக்கன் அமைச்சரானார். இந்த அமைச்சர் பொறுப்பு கக்கனின் நேர்மைக்கம் தியாகத்திற்கும், திறமைக்கும் கிடைத்த பாராட்டு எனலாம்.
எளிமையின் சிகரம்
அமைச்சரானாலும் கக்கன் எளிமையாகவே இருந்தார். 1962-ஆம் ஆண்டு வரை கக்கன் தமக்களிக்கப்பட்ட போதுப்பணி, அரிசன நலம் போன்ற துறைகளில் மிகச் சிறப்பாகச் செயல்பட்டு வளர்ச்சிப் பணிகளை நிறைவேற்றி மக்களிடம் பாராட்டுதல்களைப் பெற்றார்.
அமைச்சர் பொறுப்பேற்றதும் மேலூருக்குச் சுற்றுப் பயணதஃைத மேற்கொண்ட கக்கன் மாவட்டக் கல்விஅதிகாரியாகப் பணிபுரிந்து கொண்டிருந்த சுப்பிரமணியத்தைத் தாம் தங்கியிருந்த பயணியர் மாளிகைக்கு வருமாறு அழைப்பு விடுத்தார். தம் துறையோடு தொடர்பு இல்லாத அமைச்சர் அழைக்கிறாறே என்ன காரணமாக இருக்கும் என்று சிந்தித்தவாறே கல்வி அதிகாரி சென்றார்.
அவரைக் கண்டவுடன் அதிகாரி ஐயா! நம் ம மாவட்டத்தில எத்தனை பள்ளிக்கூடங்கள் இருக்கின்றன? எத்தனை கிராமங்களில் பள்ளிகள் இல்லை? என்ற புள்ளிவிபரங்களை எடுத்து வாருங்கள்’’ என்று கூறினார். பள்ளிகள் இல்லாத ஊர்களைப் புள்ளி விவரங்கள் வாயிலாக அறிந்து கொண்ட கக்கன் ஒவ்வொரு கிராமத்திலும் ஓராசிரியர் பள்ளிகளைத் திறக்க ஆவன செய்தார். ஐந்தாண்டு காலம் கக்கன் சமுதாய மேம்பாட்டு அமைச்சராகப் பணியாற்றிதன் பேரில் நேர்மையான அமைச்சர் என்ற பெருமை பெற்றார். கக்கன் சென்ற ஒரே வெளிநாடு சீனா மட்டுமே என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. சீனாவிற்குச் சென்றிருந்த சமயம் கக்கன் சூயன்லாய் அவர்களைச் சந்தித்து உரையாடினார்.
1962-ஆம் ஆண்டு நடந்த பொதுத்தேர்தலில6 காங்கிரஸ் கட்சியின் கட்டுப்பாட்டுக்கு உட்பட்டுக் கக்கன் மேலூர்த் தனித்தொகுதியில் போட்டியிட்டார். இந்த முறையும் அதிகமான வாக்குகள் வித்தியாசத்தில் வெற்றிபெற்று மீண்டும் கக்கன் அமைச்சரானார்.
பதவியை விரும்பாத நேர்மையாளர்
1963-ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் 12-ஆம் நாள் கூடிய காங்கிரஸ் கட்சியின் பார்லிமெண்ட்ரி கூட்டத்தில் “கட்சிப் பணிக்காக மூத்த தலைவர்கள் பதவி விலக வேண்டும்” என்று கூறினார். அதனை அமைச்சர்கள் அனைவரும் ஒருமனதாக ஏற்றுக் கொண்டனர். அதற்கு முன்னோடியாகக் காமராசர் தம்முடைய முதலமைச்சர் பதவியை ராஜினாமா செய்தார். தமக்குப் பின்னர் கக்கன் முதலமைச்சராக வரவேண்டும் என்று விரும்பினார். ஆனால் கக்கன் அவர்களோ காங்கிரஸ் கட்சியின் மூத்த உறுப்பினராக இருந்த எம்.பக்தவச்சலமே காமராசருக்குப் பின் முதலமைச்சராகத் தகுதியானவர் என்று நினைத்து அவரையே முதல்வராக முன்மொழிந்தார். பக்தவச்சலம் மனம் நெகிழ்ந்து போனார். கக்கனின் நேர்மையையும் விட்டுக் கொடுக்கும் பெருந்தன்மையையும் கண்ட அனைவரும் வியந்து அவரைப் பாராட்டினர்.
ஒருமுறை கக்கனின் சம்பந்தி முதன் முதலில் கக்கனின் வீட்டிற்கு வந்திருக்கிறார். எங்கே இவர் தன்னுடைய வீட்டில் தங்கிவிடுவாரோ என்று அஞ்சி அவரிடம் கக்கன் நான் அமைச்சராக இருப்பதால், அரசாங்கத்தில் எனக்குக் கொடுத்த வீடு இது. எனவே நீங்கள் இங்கு தங்கக் கூடாது. வேறு எங்கேயாவது தங்கிக் கொள்ளுங்கள் என்று கூறியிருக்கிறார். இந்த நேர்மையும் கறைபடாத தன்மையும்தான் அவரை உயர்ந்தோர்க்கெல்லாம் உயர்ந்தவராக்கியது. பதவியினால் கிடைத்த அதிகாரத்தினைப் பயன்படுத்தி எந்தத் தவறும் செய்ததில்லை. வைகை, மேட்டூர் அணைகளை உருவாக்கியதில் பெருந்தலைவர் காமராஜருக்கு அடுத்த பெருமை கக்கனுக்கு உண்டு.
1963-ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 3-ஆம் நாள் பக்தவச்சலம் தமிழகத்தின் முதலமைச்சராகப் பதவியேற்றார். அவரது அமைச்சரவையில் கக்கனும் இடம்பெற்றார். மேலும மத்திய அரசானது அகில இந்திய வீட்டுவசதி வாரிய உறுப்பினர் பதவியைக் கக்கனுக்கு வழங்கியது. கக்கனுக்கு ஏற்பட்ட உடல்நலக்குறைவினால அந்த வாரியம் நடத்திய கூட்டங்களில் கலந்து கொள்ள முடியவில்லை. அதனால் அதையே காரணம் காட்டி அந்தப் பதிவியிலிருந்து கக்கனை நீக்கிவிட்டனர். அதற்காக அவர் வருத்தப்படவில்லை. பதவி வந்ததற்காக கக்கன் மகிழ்ந்ததும் இல்லை. பதவி போனதற்கும் வருந்தியதில்லை. அத்தகைய பெருங்குணக்குன்றாகக் கக்கன் திகழ்ந்தார்.
தியாகச் சுடரின் மறைவு
இத்தகைய பெருமைகளுக்கெல்லாம் உரியவராக விளங்கிய கக்கன் 1973-ஆம் ஆண்டு உடல் நலம் பாதிக்கப்பட்டு மதுரையில் உள்ள அரசு மருத்துவமனையில் சேர்க்கப்பட்டார். அதன் பின்னர் சென்னைக்குச் சென்றார்.
1975-இல் காமராஜர் இறந்த பிறகு அரசியலை விட்டு கக்கன் விலகிவிட்டார். ராயப்பேட்டையில் உள்ள கிருஷ்ணபுரத்தில் ரூபாய் 110 மாத வாடகையில் ஒரு சிறு வீட்டில் குடியிருந்தார். எங்கு சென்றாலும் பேருந்துக்காக கால் கடுக்க நின்றிருப்பார். நான்கு முழம் கதர் வேட்டியும் கதர் சட்டையுமே அணிவார். சாதாரண ஏழை சாப்பிடும் உணவையே அவர் சாப்பிடுவார். அமைச்சராய் இருந்தபோது தன்னுடைய சம்பளம் போதாமல், மாதக் கடைசியில் தன்னிடம் வேலைப் பார்க்கும் செயலாளரிடம் கடன் வாங்குவாராம். பாத்துக்கிட்டீங்களா… கக்கன் எவ்வளவு உயர்ந்த நேர்மையாளருன்னு..
எம்.ஜி.ஆர். முதலமைச்சராக இருந்த போது, தமிழக அரசு கக்கனுக்கு இலவச வீடும் பேருந்தில் செல்ல இலவசப் பயணச் சீட்டும், இலவச மருத்துவச் சலுகையும் மாதம் 500 ரூபாய் ஓய்வு ஊதியமும் கொடுத்தது.
1980-ம் ஆண்டு எம்.ஜி.ஆர். மதுரையில் உள்ள ஆஸ்பத்திரியில் இருந்த கக்கனைப் பார்த்து உடல் நலன் விசாரித்தார். உடனே கக்கனுக்கு தனியறை வசதியும், தகுந்த உயர்தர மருத்துவமும் கிடைக்க அப்போதே அதிகாரிகளுக்கு உத்தரவிட்டார்.
1981-ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் மாதம் சென்னை அரசு பொதுமருத்துவமனையில் உடல்நலம் குன்றிய காரணத்தால் கக்கன் சேர்க்கப்பட்டார். அங்கு சேர்த்த ஓரிருநாள்களில் கக்கன் சுயநினைவை இழந்தார். அதே ஆண்டு டிசம்பர் மாம் 23-ஆம் நாள் எளிமையின் சிகரமாகத் திகழ்ந்த நேர்மையின் விளக்காகிய கக்கன் மறைந்தார். தொடர்ந்து 9 ஆண்டுகள் அமைச்சராகவும் 5 ஆண்டுகள் நாடாளுமன்ற உறுப்பினராகவும் இருந்த கக்கன் எந்த விதத்திலும் கறைபடாதவர்.
தன்னலம் கருதாது மக்கள் நலம் பேணிய அம்மாபெரும் மனிதர், தியாசீலர் இம்மண்ணுலகை விட்டு மறைந்தாலும் மக்களின் மனதைவிட்டு என்றும் மறையாமல் இருக்கின்றார். இறுதி வரையிலும் எளிமையாகவே இருந்து மறைந்த மாபெரும் தலைவராகிய கக்கன் அவர்களின் வாழ்வு நமக்கெல்லாம் ஓர் எடுத்துக்காட்டாக விளங்கின்றது…………..
என்ன வாயடைச்சுப் போயி ஒக்காந்துட்டீங்க.. எளிமையா இருங்க.. அதுவே வலிமை… மற்றவங்க மதிக்கணுங்கறதுக்காக எளிமையாக இருக்காதீங்க…உண்மையா இருங்க…அப்பறம் பாருங்க வாழ்க்கையில உயர்வும் வெற்றியும் தன்னால தேடிவரும்…
‘பாப்’ என்ற புதிய இசை உலகை உருவாக்கிய ஏழை ஒருத்தரு இருந்தாரு…அவரு யாருன்னு தெரியுமா….? இளம் வயதிலேயே இசையின் மீதும் நடனத்தின் மீதும் நாட்டம் கொண்டவர் யாரு தெரியுமா?….துள்ளலிசைப் பாடல்களைப் பாடி உலகில் தனக்கென்று தனி முத்திரை பதித்தார் அவர்….கருப்பர் இனத்தில் பிறந்தவரு….? பலதடவை பிளாஸ்டிக் சர்ஜரி செஞ்சுகிட்டவரு…யாருன்னு ஞாபகம் வருதா…?என்னது யோசிக்கணுமா…? சரி…சரி…யோசிங்க…யோசிங்க…
- மருமகளின் மர்மம் – 14
- பணவிடு தூதில் பண்டைய தமிழர்களின் நாணயங்கள்
- ‘ஒப்பனைகள் கலைவதற்கே’ நாவல்
- தொடுவானம் – 1
- நவீன எழுத்தாளனின் சமூகஅக்கரை
- ஒரு நிஷ்காம கர்மி
- புகழ் பெற்ற ஏழைகள் – 44
- ஸ்ரீ கிருஷ்ண சரித்திரம் – 20 குரு க்ஷேத்திரம். பீஷ்மரின் வீழ்ச்சி
- மருத்துவக் கட்டுரை உணவுக்குழாய் புற்றுநோய்
- நீங்காத நினைவுகள் 32
- புன்னகை எனும் பூ மொட்டு
- திண்ணையின் இலக்கியத் தடம் -20
- தினம் என் பயணங்கள் – 3
- பெண்களின் விஸ்வரூபம் – வனஜா டேவிட்டின் சிறுகதைகளை முன் வைத்து..
- ”மகத்தான கனவு” [’முகில்’ எழுதிய “செங்கிஸ்கான்” நூலை முன்வைத்து]
- ஜாக்கி சான் 26. மாபெரும் வெற்றிக்கான முதற்படி
- காலச்சுவடு பதிப்பக மூன்று நூல்கள் வெளியீட்டு விழா
- ஜோதிர்லதா கிரிஜாவின் “மாறாத மனிதர்கள்”
- சூரிய மண்டலத்தில் பூமியை நெருங்கச் சுற்றித் திரியும் மூர்க்க முரண் கோள்கள் [Rogue Asteroids]
- வால்ட் விட்மன் வசனக் கவிதை – 60 ஆதாமின் பிள்ளைகள் – 3
- சீதாயணம் நாடகப் படக்கதை – 18
- பிரான்சில் இடம்பெற்ற ‘பொங்கல்’ தமிழர் திருநாள் நிகழ்வு பற்றிய செய்தி