தொடுவானம் 88. வீரநாராயண ஏரி

” ஆமாம். இப்போதான் வந்தேன். தரங்கம்பாடியில் அண்ணன் வீட்டில் இருந்தேன். ஆற்றுக்கு குளிக்க போகலாமா? ” அவனிடம் கேட்டேன். மூன்று கிலோமீட்டர் நடந்து வந்தது வியர்த்துவிட்டது. குளிர்ந்த ஆற்று நீரில் மூழ்கி எழுந்தால் அசதி தீரும். நன்றாக தூக்கமும் வரும்.

          இருவரும் துண்டை தோளில் போட்டுக்கொண்டு ஆற்றை நோக்கி நடையிட்டோம்.

          ” நம்ப கோகிலம் தொல்லை தாங்கமுடியலே அண்ணே…….. ” பேசி முடிக்காமல் இழுத்தான்.

          ” என்ன ஆச்சு பால்பிள்ளை? ” என்ன ஆகியிருக்கும் என்று தெரிந்தும் அவனிடம் கேட்டேன்.

          ” என்னைப் பார்க்கும் நேரமெல்லாம் நீங்கள் எப்போ வருவீங்கேன்னு கேக்கும். “

          ” நீ ஏன்னா சொல்வ? “

          ” லீவு உட்டாதானே அண்ணன் வரும் என்று சமாளித்துவிடுவேன்.”

          ” அதற்கு அது என்ன சொல்லும்? ” அவனுடைய வாயைக் கிளறுவேன்.

          ” நாளை எண்ணிக்கொண்டிருக்கேன். வாரம் மாசமாகி மாசம் வருசமாயிடும்போல உன் அண்ணன் வந்து சேர என்னு சொல்லும் அண்ணே.”

          அந்த அப்பாவிப் பெண் மீது எனக்கு பரிதாபம் உண்டானது.  பயமும்தான். இது எங்கே விபரீதத்தில் முடியுமோவென்று.  இதை இங்கு தங்கும் ஒரு வாரத்தில் எப்படியாவது சமாளித்துவிடுவது என்ற முடிவுடன் ஆற்றில் இறங்கினேன்.

          வீடு திரும்பியபோது கோகிலத்தின் சிரிப்பொலி என்னை வரவேற்றது. அது சமையல் அறையிலிருந்து ஒலித்தது. அம்மாவுக்கு சமையலில் உதவிக்கொண்டிருந்தாள். நான் வந்துள்ளது தெரிந்துவிட்டது. ஒருவேளை அம்மாவே அவளை உதவிக்கு அழைத்திருக்கலாம். பால்பிள்ளை லாவகமாக நழுவிவிட்டான்.

          உணவு உண்ண நடு அறையில் அமர்ந்தேன். அவள்தான் ஓடியாடி உணவைப் பரிமாறினாள். என்னைக் கண்டதில் அவளுக்கு மகிழ்ச்சி. விழிகளில் பூரிப்பு.

          ” நல்ல இருக்கியா நீ ? ” அவளைப் பார்த்து கேட்டேன்.

          ” ஏதோ இருக்கேன். ” விரக்தியுடன் பதில் சொன்னாள். மீண்டும் சமையல் அறைக்குள் புகுந்துகொண்டாள். தாத்தா பாட்டி தங்கைகளுக்கும் அவளே உணவு பரிமாறினாள் .எப்படியோ அவளும் எங்களில் ஒருத்தியாகிவிட்டாள். இது சூழ்நிலையா அல்லது சோதனையா?

          உணவு உண்டபின் வாசலில் கை கழுவ செம்பில் நீர் கொண்டுவந்தாள். கை கழுவி துண்டால் கையையும் வாயையும் துடைத்துக்கொள்ளும்வரை அருகிலேயே நின்றாள். இப்படி பணிவிடை செய்வதில்தான் அவளுக்கு எத்தனை மகிழ்ச்சி!

          பெண்கள் தங்கள் மனதுக்குப் பிடித்தவர்களுக்கு இவ்வாறு சிறு சிறு சேவைகள் செய்வதில் இன்பம் கொள்கின்றனர். தங்களுடைய அன்பை இத்தகைய சேவைகள்  மூலம் வெளிப்படுத்திவிடுகின்றனர்.

         பாய், தலையணை , போர்வையையும் கொண்டுவந்து திண்ணையில் படுக்க தயார் செய்தாள். வீடு சென்றவள் கொஞ்ச நேரத்தில் திரும்பிவிட்டாள். அறைக்குள் நுழைந்தவள் அம்மாவுடன் வெகு நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்தாள். இரவை இங்குதான் கழிப்பாள் போன்றிருந்தது.

        பிரயாணக் களைப்பும், குளிர்ந்த நீராடலும் சுவையான உணவும் சேர்ந்ததால் தூக்கம் .சொக்கியது. பாயில் படுத்ததுதான் தெரியும்.நன்றாகத் தூங்கிவிட்டேன். விடியற்காலையில் இருட்டு இன்னும் அகலாத நேரத்தில் யாரோ என்னைச் சீண்டுவது தெரிந்தது. கண்விழித்துப்  பார்த்தேன். அவள்! தலைமாட்டில் அமர்ந்திருந்தாள். எனக்கு என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை!

         ” வேண்டாம். எனக்கு பயமாக உள்ளது. போய்விடு. ” என்றேன்.

          ” போகத்தான் போறேன்.அதைச் சொல்லத்தான் வந்தேன்.” என்றாள் காதருகில் குனிந்து.

         அப்போது என் கன்னத்தில் சூடாக நீர் சொட்டு சொட்டாக விழுந்து சிதறியது…………………

          காலையிலேயே பால்பிள்ளை வழக்கம்போல் வந்து எழுப்பினான். இருவரும் காலைக்கடன் முடித்து குளித்துவிட்டு வர ஆற்றங்கரைக்குச் சென்றோம். அது நேற்று இரவு நாங்கள் குளித்த மதகு அல்ல. வயல்வெளியில் இருந்தது. வரப்புகளின் மீது நடந்து சென்றோம்.சில இடங்களில் ஈரமான களிமண் வரப்புகள் வழுக்கின. வயலில் விழுந்துவிடாமல் இருக்க பால்பிள்ளை கையைப் பற்றிச்  சென்றேன்.. வயல்களில் நீர் நிறைந்திருந்தது. ஏர் உழும் காலம். வீராணம் எரியிலிருந்து நீர் திறந்து விடப்பட்டிருந்தது. எங்கள் பகுதியின் நன்செய் நிலங்கள் வீராணம் ஏரி பாய்ச்சலில் விளைபவை.

          வீராணம் ஏரி எங்கள் ஊரிலிருந்து ஐந்து கிலோமீட்டர் தொலைவில்தான் இருந்தது. தமிழகத்தில் மிகவும் பிரசித்தி பெற்றது   இதற்கு வீரநாராயண  ஏரி என்றும் பெயர். இது ஆயிரம் ஆண்டுகள் பழமையானது. பதினாறு கிலோமீட்டர் நீளமான இந்த ஏரி பத்தாம் நூற்றாண்டில் சோழ மன்னர்களின் ஆட்சியின்போது உருவாக்கப்பட்டது. இதை அமைத்தவர் ராஜாதித்ய சோழன் என்னும் சோழ மன்னர். இதற்கு அவருடைய தந்தையான பராந்தக 1 சோழரின் சிறப்புப் பெயரைச் சூட்டினார். இதில் கொள்ளிடம் நதியிலிருந்து நீர் வந்து பாய்கிறது.

          கல்கியின் புகழ்பெற்ற  ” பொன்னியின் செல்வன் ” நாவலை இந்த வீரநாராயண ஏரியிலிருந்துதான் தொடங்குகிறார். அதில் இந்த ஏரியின் அமைப்பையும் அழகையும் அவர் அருமையாக,  அவருக்கேயுரிய பாணியில் வர்ணித்துள்ளார். அதன்மூலம் இந்த ஏரிக்கு அவர் பெருமை சேர்த்துள்ளார். நானும்கூட இந்த ஏரிப் பகுதியில்தான் பிறந்து வளர்ந்தவன் என்பதில் பெருமிதம் கொண்டுள்ளேன்.

          பொன்னியின் செல்வனில் கல்கி இதை இப்படி வர்ணித்துள்ளார்..

          ” தொண்டை நாட்டுக்கும் சோழ நாட்டுக்கும் இடையில் உள்ள திருமுனைப்பாடி நாட்டின் தென்பகுதியில்,தில்லைச் சிற்றம்பலத்துக்கு மேற்கே இரண்டு காத தூரத்தில், அலைகடல் போன்ற ஓர் எரி விரிந்து பரந்து கிடக்கிறது.அதற்கு ‘ வீர நாராயண எரி ‘ என்று பெயர். அது தெற்கு வடக்கில் ஒன்றரைக் காத நீளமும், கிழக்கு மேற்கில் அரைக் காத அகலமும் உள்ளது. காலப்போக்கில்   அதன்பெயர் ‘ வீராணத்து ஏரி ‘ என்ற பெயரால் வழங்கி வருகிறது.

          புது வெள்ளம் வந்த பாய்ந்து ஏரியில் நீர் நிரம்பித் ததும்பி நிற்கும்.ஆடி ஆவணி மாதங்களில் வீர நாராயண ஏரியைப் பார்ப்பவர் எவரும் நம்முடைய பழந்தமிழ் நட்டு முன்னோர்கள் தங்கள் காலத்தில் சாதித்த அரும்பெரும் காரியங்களைக் குறித்து பெருமிதமும் பெரு வியப்பும் கொள்ளாமலிருக்க முடியாது.நம்மடைய மூதாதையர்கள்  தங்களைடைய நலனுக்கும் தங்கள்  காலத்திய மக்களின் நலனுக்கும் உரிய காரியங்களை மட்டுமா செய்தார்கள் ?  தாய்த் திருநாட்டில் தங்களுக்குப் பிற்காலத்தில் வாழையடி வாழையாக வரப்போகும் ஆயிரங்கால சந்ததிகளுக்கும் நன்மை பயக்கும் மாபெரும்  செயல்களை நிறைவேற்றிவிட்டுப் போனார்கள் அல்லவா?….

          ஆகா! இது எவ்வளவு பிரமாண்டமான ஏரி? எத்தனை நீளம்? எத்தனை அகலம்? தொண்டை நாட்டில் பல்லவப் பேரரசர்களின் காலத்தில் அமைத்த எரிகளையெல்லாம் இந்த ஏரிக்கு முன்னால் சிறிய குளங்குட்டைகள் என்றே சொல்லத் தோன்றும் அல்லவா? வட காவேரியில் வீணாகச் சென்று கடலில் விழும் தண்ணீரைப்