கவிதை

எழுதியது admin தேதி November 27, 2017 0 பின்னூட்டம்

மகிழினி

அவமானமாய் இருந்தது

அத்தனைபேர் முன்னிலையில்

திட்டு வாங்குதலென்பது

அம்மாவோ அப்பாவோ

அதட்டியதில்லை

நான் அதட்டியிருக்கிறேன்

அன்பாய்த்தான் அவர்களை

பதின்ம வயதின்

பருவ மாற்றங்கள்

பல்வேறு சுரப்புகளைப்

பரவ விட்டுக்கொண்டிருக்கும் வேளை…

எனக்கும் தெரியாமல்

என்னன்னவோ செய்கிறேன்

அம்மாவைப் போல்

சமூகத்தாரும் புரிதலில்

பொறுத்தா கொள்வர்

சேற்றைவிடக் கேவலமான

செஞ்சொற்களால்

முகத்தில் விசிறுகின்றனர்

மானம் கொம்பிழப்பதாய்

மனம் நினைக்கிறது

மாண்டு போதலை

ஏற்கிறது போலும்

எதிர்த்துப் பேசத் திராணியற்று

ஏனோ மலைத்து நின்று

குளமோ கிணறோ

கயிறோ தேடி

கதையை முடிக்கிறது

இதோ நானும்….

மனோவலிமையை

முதலாய்க் கற்றுத்தாருங்கள்

நான் வாழப்பிரியப்பட்டவள்தான்

உங்களோடு..

TOPICS