ஷேக்ஸ்பியரின் ஈரேழ்வரிப் பாக்கள் (Shakespeare’s Sonnets : 26)

++++++++++++
என் கோமான்
++++++++++++

மூலம் : வில்லியம் ஷேக்ஸ்பியர்
தமிழாக்கம் : சி. ஜெயபாரதன், கனடா

முன்னுரை: நாடக மேதை வில்லியம் ஷேக்ஸ்பியர் 154 ஈரேழ்வரிப் பாக்கள் எழுதி யிருப்பதாகத் தெரிறது. 1609 ஆம் ஆண்டிலே ஷேக்ஸ்பியரின் இலக்கிய மேன்மை அவரது நாடகங்கள் அரங்கேறிய குலோப் தியேட்டர் (Globe Theatre) மூலம் தெளிவாகி விட்டது. அந்த ஆண்டில்தான் அவரது ஈரேழ்வரிப் பாக்கள் தொகுப்பும் முதன்முதலில் வெளியிடப் பட்டது. ஷேக்ஸ்பியரின் ஈரேழ்வரிப் பாக்கள் ஆங்கில மொழியில் வடிக்கப் பட்டுள்ள காதற் கவிதைகள். அவை வாலிபக் காதலருக்கு மட்டுமின்றி அனுபவம் பெற்ற முதிய காதலருக்கும் எழுதியுள்ள ஷேக்ஸ்பியரின் ஒரு முதன்மைப் படைப்பாகும். அந்தக் காலத்தில் ஈரேழ்வரிப் பாக்கள் பளிங்கு மனமுள்ள அழகிய பெண்டிர் களை முன்வைத்து எழுதுவது ஒரு நளின நாகரிகமாகக் கருதப் பட்டது. ஷேக்ஸ்பியரின் முதல் 17 பாக்கள் அவரது கவர்ச்சித் தோற்ற முடைய நண்பனைத் திருமணம் செய்ய வேண்டித் தூண்டப் பட்டவை. ஆனால் அந்தக் கவர்ச்சி நண்பன் தனக்குப் பொறாமை உண்டாக்க வேறொரு கவிஞருடன் தொடர்பு கொள்கிறான் என்று ஷேக்ஸ்பியரே மனம் கொதிக்கிறார். எழில் நண்பனை ஷேக்ஸ்பியரின் ஆசை நாயகியே மோகித்து மயக்கி விட்டதாகவும் எண்ணி வருந்துகிறார்.. ஆனால் அந்த ஆசை நாயகி பளிங்கு மனம் படைத்தவள் இல்லை. அவளை ஷேக்ஸ்பியர் தன் 137 ஆம் ஈரேழ்வரிப் பாவில் “மனிதர் யாவரும் சவாரி செய்யும் ஒரு வளைகுடா” (The Bay where all men ride) – என்று எள்ளி இகழ்கிறார்.

அவரது 20 ஆவது ஈரேழ்வரிப் பாவின் மூலம் அந்தக் காதலர்கள் தமது ஐக்கிய சந்திப்பில் பாலுறவு கொள்ளவில்லை என்பதும் தெரிய வருகிறது. ஐயமின்றி ஷேக்ஸ்பியரின் ஈரேழு வரிப்பாக்கள் அக்கால மாதரின் கொடூரத்தனத்தையும், வஞ்சக உறவுகளைப் பற்றியும் உணர்ச்சி வசமோடு சில சமயத்தில் அவரது உடலுறவைப் பற்றியும் குறிப்பிடுகின்றன ! ஷேக்ஸ்பியரின் நாடக அரங்கேற்ற மும் அவரது கவிதா மேன்மையாகவே எடுத்துக் கொள்ளப் படுகிறது. அவரது முதல் 126 ஈரேழ்வரிப் பாக்கள் தனது நண்பன் ஒருவனை முன்னிலைப் படுத்தி எழுதப் பட்டவையே. மீதியுள்ள 28 பாக்கள் ஏதோ ஒரு கருப்பு மாதை வைத்து எழுதப் பட்டதாக அறியப் படுகிறது. இறுதிப் பாக்கள் முக்கோண உறவுக் காதலர் பற்றிக் கூறுகின்றன என்பதை 144 ஆவது பாவின் மூலம் அறிகிறோம். ஷேக்ஸ்பியரின் ஈரேழ்வரிப் பாக்களில் சிறப்பாகக் கருதப்படுபவை : 18, 29, 116, 126 & 130 எண் கவிதைகள்.

ஷேக்ஸ்பியரின் ஈரேழ்வரிப் பாக்கள் எந்த ஒரு சீரிய ஒழுங்கிலோ, நிகழ்ச்சிக் கோர்ப்பிலோ தொடர்ச்சியாக எழுதப் பட்டவை அல்ல. எந்தக் கால இணைப்பை ஓட்டியும் இல்லாமல் இங்கொன்றும், அங்கொன்றுமாக அவை படைக்கப் பட்டவை. நிகழ்ந்த சிறு சம்பவங்கள் கூட ஆழமின்றிப் பொதுவாகத் தான் விளக்கப் படுகின்றன. காட்டும் அரங்க மேடையும் குறிப்பிட்டதாக இல்லை. ஷேக்ஸ்பியர் தனது நண்பனைப் பற்றியும் அவனது காதலியின் உறவைப் பற்றியும் எழுதிய பாக்களே நான் தமிழாக்கப் போகும் முதல் 17 ஈரேழ்வரிப் பாக்கள். இவற்றின் ஊடே மட்டும் ஏதோ ஒருவிதச் சங்கிலித் தொடர்பு இருப்பதாகக் காணப் படுகிறது. ஷேக்ஸ்பியர் தனது பாக்களில் செல்வீக நண்பனைத் திருமணம் புரியச் சொல்லியும் அவனது அழகிய சந்ததியைப் பெருக்கி வாழ்வில் எழிலை நிரந்தரமாக்க வேண்டு மென்றும் வற்புறுத்து கிறார். ஆதலால் ஷேக்ஸ்பியரின் முதல் 17 ஈரேழ்வரிப் பாக்கள் “இனப் பெருக்கு வரிப்பாக்கள்” (Procreation Sonnets) என்று பெயர் அளிக்கப் படுகின்றன.

****************

(ஈரேழ் வரிப்பா -26)

++++++++++++++
என் கோமான்
++++++++++++++

நேசித்து நான் சேவிக்கும் அன்புக் கோமானுக்கு
உமது திறமையில் என் கடமை இறுக்கிப் சேர்ந்தது
உமக்கிதை எழுதி அனுப்பினேன் ஒரு பாராட்டாய்
கடமைக்குச் சான்றாய், என்திறன் காட்ட அல்ல,
கடமை எத்தகையது, மிக மட்ட மானது என்னறிவு
மதிப்பற்றுத் தோன்றும் சொற்கள் விளக்க முடியா !
நம்புவேன் ஆயினும் நீவீர் ஏற்கும் உடன்பாட்டை
திறந்த மனதுடன் அள்ளித் தரும் உமது ஆத்மா
நட்சத்திரம், எது எனை வழி நடத்தி வருகுதோ
நளினமோ டிழுத்துச் செல்லுது நல்வழியில் எனை
ஆடை அணிவிக்கும் சீர்கெடும் என் நேசத் துக்கு
என் தகுதி மதிப்புக் கோர் இனிய வரவேற்பு
பீற்றுவதில் துணிச்சல் எப்படி நேசிப்ப தென்று
வெட்கித் தலை தூக்கேன் நீ நிரூபிக் கும் வரை.

+++++++++

SONNET 26

Lord of my love, to whom in vassalage
Thy merit hath my duty strongly knit,
To thee I send this written embassage,
To witness duty, not to show my wit:
Duty so great, which wit so poor as mine
May make seem bare, in wanting words to show it,
But that I hope some good conceit of thine
In thy soul’s thought, all naked, will bestow it;
Till whatsoever star that guides my moving
Points on me graciously with fair aspect
And puts apparel on my tatter’d loving,
To show me worthy of thy sweet respect:
Then may I dare to boast how I do love thee;
Till then not show my head where thou mayst prove me.

++++++++++++++

Sonnet Summary : 26

Sonnet 26 prepares for the young man’s absence from the poet, although the reason for this separation is not clear. The sonnet’s first two lines, “Lord of my love, to whom in vassalage / Thy merit hath my duty strongly knit,” show the poet’s submission to his love, using imagery associated with loyalty and duty to a king. He refers to the sonnet, which represents his duty to the youth who is his king, as “this written ambassage.”

In lines 5 through 12, the poet again questions the worth of his poetry, fearful that what he writes about the young man will not be well received. But now he is more worried that the youth himself will reject his poetic advances, whereas before he had consoled himself about his poetic obscurity by recalling the youth’s love.

Ironically, the poet’s greatest fear, that the youth will reject him, appears to be true, for in the concluding couplet, he concedes that a rift now divides them, and he dares not show his head until the rift is repaired. What is not apparent is what caused this separation. Line 12 — “To show me worthy of thy sweet respect” — hints that either the youth has rejected the poet’s verses and thus the poet also, or else the poet has removed himself from the relationship until he can rejuvenate his verses to better please the youth. However, the next sonnet sequence (Sonnets 27–32) makes painfully obvious the poet’s having left the youth, not the youth’s purposefully distancing himself from the poet.

++++++++++++++++++++++++

. Sonnet 26 .

(paraphrased)

01.     Lord whom I admire, and to whom, in service,

02.     Your quality has intimately joined my duty;

03.     I send, to you, this written “official greeting”

04.     To show that I know my duty, (and not to show off my wit;)

05.     Duty, to you, so great, that wit so poor as mine

06.     Might make it seem of little value, to me, because I lack
words to describe it;
07.     Except, I hope that you will take this well, and

08.     In your mood, honestly, and without embellishment, will
“give it a home,”
09.     Until whichever star that guides my activity,

10.     Leads me on, favorably, with good prospect,

11.     And properly “dresses up” my “tattered” expressions of affection,

12.     To display that I’m worthy of the stars’, and your, kind regard.

13.         Then I can proclaim, in a more suitable way, how I do admire you;

14.         Until then, I’d be ashamed to show myself, where you would see
and pass judgment on me.

++++++++++++++++

Information :

1.  Shakespeare’s Sonnets Edited By: Stanley Wells (1985)
2.  http://www.william-shakespeare.info/william-shakespeare-sonnets.htm (Sonnets Text)
3.  http://www.sparknotes.com/shakespeare/shakesonnets/section2.rhtml (Spark Notes to Sonnets)
4.  http://www.gradesaver.com/shakespeares-sonnets/study-guide/  (Sonnets Study Guide)
5.  http://www.gradesaver.com/shakespeares-sonnets/study-guide/short-summary/ (Sonnets summary)
6.  The Sonnets of William Shakesspeare By :Lomboll House (1987)

+++++++++++++
S. Jayabarathan (jayabarat@tnt21.com) June 27, 2012
+++++++++++++