கறை

நேற்று உன்னை
சந்தித்துவிட்டு வந்த பிறகு
வேலை ஓடவில்லை
பார்க்கப்படவேண்டிய
கோப்புகளெல்லாம்
என்னைப் பார்த்துச்
சிரித்தன
சதா வண்டு ஒன்று
மனதைக்
குடைந்து கொண்டிருந்தது
வீட்டுக்கும்
அலுவலகத்துக்கும் இடையே
எப்படிப் பயணிக்கிறேன்
எனக்கே தெரியவில்லை
மைதானத்தில் உதைபடும்
பந்தாய் ஏன்
நானிருக்கிறேன்
நேற்று
வசந்தத்தைப் பரிசளித்த
காதல் தான்
இன்று
வாழ்க்கையைப் பறித்துக் கொண்டது
என்னை நானே வெறுக்கிறேன்
எல்லாவற்றையும் மறக்கத்தான்
போதையிலே மிதக்கிறேன்
பணக்கட்டுகளை வீசி
பெண்களை வாய் பிளக்க
வைக்கிறேன்
புனிதத்தின் மீது
காறி உமிழ்ந்துவிட்டு நடக்கிறேன்.