ஷேக்ஸ்பியரின் ஈரேழ்வரிப் பாக்கள் (Shakespeare’s Sonnets : 29)

முன்னுரை: நாடக மேதை வில்லியம் ஷேக்ஸ்பியர் 154 ஈரேழ்வரிப் பாக்கள் எழுதி யிருப்பதாகத் தெரிறது. 1609 ஆம் ஆண்டிலே ஷேக்ஸ்பியரின் இலக்கிய மேன்மை அவரது நாடகங்கள் அரங்கேறிய குலோப் தியேட்டர் (Globe Theatre) மூலம் தெளிவாகி விட்டது. அந்த ஆண்டில்தான் அவரது ஈரேழ்வரிப் பாக்கள் தொகுப்பும் முதன்முதலில் வெளியிடப் பட்டது. ஷேக்ஸ்பியரின் ஈரேழ்வரிப் பாக்கள் ஆங்கில மொழியில் வடிக்கப் பட்டுள்ள காதற் கவிதைகள். அவை வாலிபக் காதலருக்கு மட்டுமின்றி அனுபவம் பெற்ற முதிய காதலருக்கும் எழுதியுள்ள ஷேக்ஸ்பியரின் ஒரு முதன்மைப் படைப்பாகும். அந்தக் காலத்தில் ஈரேழ்வரிப் பாக்கள் பளிங்கு மனமுள்ள அழகிய பெண்டிர் களை முன்வைத்து எழுதுவது ஒரு நளின நாகரிகமாகக் கருதப் பட்டது. ஷேக்ஸ்பியரின் முதல் 17 பாக்கள் அவரது கவர்ச்சித் தோற்ற முடைய நண்பனைத் திருமணம் செய்ய வேண்டித் தூண்டப் பட்டவை. ஆனால் அந்தக் கவர்ச்சி நண்பன் தனக்குப் பொறாமை உண்டாக்க வேறொரு கவிஞருடன் தொடர்பு கொள்கிறான் என்று ஷேக்ஸ்பியரே மனம் கொதிக்கிறார். எழில் நண்பனை ஷேக்ஸ்பியரின் ஆசை நாயகியே மோகித்து மயக்கி விட்டதாகவும் எண்ணி வருந்துகிறார்.. ஆனால் அந்த ஆசை நாயகி பளிங்கு மனம் படைத்தவள் இல்லை. அவளை ஷேக்ஸ்பியர் தன் 137 ஆம் ஈரேழ்வரிப் பாவில் “மனிதர் யாவரும் சவாரி செய்யும் ஒரு வளைகுடா” (The Bay where all men ride) – என்று எள்ளி இகழ்கிறார்.

அவரது 20 ஆவது ஈரேழ்வரிப் பாவின் மூலம் அந்தக் காதலர்கள் தமது ஐக்கிய சந்திப்பில் பாலுறவு கொள்ளவில்லை என்பதும் தெரிய வருகிறது. ஐயமின்றி ஷேக்ஸ்பியரின் ஈரேழு வரிப்பாக்கள் அக்கால மாதரின் கொடூரத்தனத்தையும், வஞ்சக உறவுகளைப் பற்றியும் உணர்ச்சி வசமோடு சில சமயத்தில் அவரது உடலுறவைப் பற்றியும் குறிப்பிடுகின்றன ! ஷேக்ஸ்பியரின் நாடக அரங்கேற்ற மும் அவரது கவிதா மேன்மையாகவே எடுத்துக் கொள்ளப் படுகிறது. அவரது முதல் 126 ஈரேழ்வரிப் பாக்கள் தனது நண்பன் ஒருவனை முன்னிலைப் படுத்தி எழுதப் பட்டவையே. மீதியுள்ள 28 பாக்கள் ஏதோ ஒரு கருப்பு மாதை வைத்து எழுதப் பட்டதாக அறியப் படுகிறது. இறுதிப் பாக்கள் முக்கோண உறவுக் காதலர் பற்றிக் கூறுகின்றன என்பதை 144 ஆவது பாவின் மூலம் அறிகிறோம். ஷேக்ஸ்பியரின் ஈரேழ்வரிப் பாக்களில் சிறப்பாகக் கருதப்படுபவை : 18, 29, 116, 126 & 130 எண் கவிதைகள்.

ஷேக்ஸ்பியரின் ஈரேழ்வரிப் பாக்கள் எந்த ஒரு சீரிய ஒழுங்கிலோ, நிகழ்ச்சிக் கோர்ப்பிலோ தொடர்ச்சியாக எழுதப் பட்டவை அல்ல. எந்தக் கால இணைப்பை ஓட்டியும் இல்லாமல் இங்கொன்றும், அங்கொன்றுமாக அவை படைக்கப் பட்டவை. நிகழ்ந்த சிறு சம்பவங்கள் கூட ஆழமின்றிப் பொதுவாகத் தான் விளக்கப் படுகின்றன. காட்டும் அரங்க மேடையும் குறிப்பிட்டதாக இல்லை. ஷேக்ஸ்பியர் தனது நண்பனைப் பற்றியும் அவனது காதலியின் உறவைப் பற்றியும் எழுதிய பாக்களே நான் தமிழாக்கப் போகும் முதல் 17 ஈரேழ்வரிப் பாக்கள். இவற்றின் ஊடே மட்டும் ஏதோ ஒருவிதச் சங்கிலித் தொடர்பு இருப்பதாகக் காணப் படுகிறது. ஷேக்ஸ்பியர் தனது பாக்களில் செல்வீக நண்பனைத் திருமணம் புரியச் சொல்லியும் அவனது அழகிய சந்ததியைப் பெருக்கி வாழ்வில் எழிலை நிரந்தரமாக்க வேண்டு மென்றும் வற்புறுத்து கிறார். ஆதலால் ஷேக்ஸ்பியரின் முதல் 17 ஈரேழ்வரிப் பாக்கள் “இனப் பெருக்கு வரிப்பாக்கள்” (Procreation Sonnets) என்று பெயர் அளிக்கப் படுகின்றன.

++++++++++++++

(ஈரேழ் வரிப்பா -29)

காதல் வெல்லும் எல்லாம் !

மான மிழந்து அதிர்ஷ்ட தேவதை யால் மாந்தர் கீழ்நோக்கி
நான் மட்டும் தனியே தீண்டப் படாது மனமுடைந்தேன்,
வீண் அழுகைத் துயர் மேலுலகின் செவியில் விழாது
விதியைச் சபித்தேன், என்னையே நான் தாழ்ந்து நோக்கி,
மற்ற செல்வரில் ஒருவர் போல் எனை நம்பிக் கொண்டு
அவனைப் போலோர் தோற்றம், நண்பர் குழுவும் கொண்டு
அவன் கலைத்துவம் வேண்டி, அம்மனித வாய்ப்புக்கு ஏங்கி
களிப்புறும் என் வினைகளில் சிறிது கவனமும் செலுத்தேன்
ஆயினும் இவ்வெண் ணத்தில் வெறுப்பு றுவேன் என்மேல்,
உன்னை நினைத்து மகிழ்ச்சியில் என்னிலை நோக்குவேன்
காலைக் குயில் பொழுது புலர்வதை வரவேற்கும் கூவி
நோகும் புவியில் மேவி சொர்க்க புரி வாயிலில் பாடும்
உன்னினிய காதல் நினைப்பின் அத்தகைச் செல்வம் சேரும்
பிறகு வேந்தர் பற்றி என்னிலை மாற்றிட வெறுப்பேன்.

+++++++++

SONNET 29

When in disgrace with Fortune and men’s eyes,
I all alone beweep my outcast state,
And trouble deaf heaven with my bootless cries,
And look upon my self and curse my fate,
Wishing me like to one more rich in hope,
Featured like him, like him with friends possessed,
Desiring this man’s art, and that man’s scope,
With what I most enjoy contented least,
Yet in these thoughts my self almost despising,
Haply I think on thee, and then my state,
(Like to the lark at break of day arising
From sullen earth) sings hymns at heaven’s gate,
For thy sweet love remembered such wealth brings,
That then I scorn to change my state with kings.

++++++++++++++

Sonnet Summary : 29

Resenting his bad luck, the poet envies the successful art of others and rattles off an impressive catalogue of the ills and misfortunes of his life. His depression is derived from his being separated from the young man, even more so because he envisions the youth in the company of others while the poet is “all alone.”

Stylistically, Sonnet 29 is typically Shakespearean in its form. The first eight lines, which begin with “When,” establish a conditional argument and show the poet’s frustration with his craft. The last six lines, expectedly beginning in line 9 with “Yet” — similar to other sonnets’ “But” — and resolving the conditional argument, present a splendid image of a morning lark that “sings hymns at heaven’s gate.” This image epitomizes the poet’s delightful memory of his friendship with the youth and compensates for the misfortunes he has lamented.

The uses of “state” unify the sonnet’s three different sections: the first eight lines, lines 9 through 12, and the concluding couplet, lines 13 and 14. Additionally, the different meanings of state — as a mood and as a lot in life — contrast the poet’s sense of a failed and defeated life to his exhilaration in recalling his friendship with the youth. One state, as represented in lines 2 and 14, is his state of life; the other, in line 10, is his state of mind. Ultimately, although the poet plaintively wails his “outcast state” in line 2, by the end of the sonnet he has completely reversed himself: “. . . I scorn to change my state with kings.” Memories of the young man rejuvenate his spirits

++++++++++++++++++++++++

Sonnet 29

(paraphrased)
——————————————————————————–
01.     As, in disfavor with the goddess of fortune, and looked down on by men,

02.     I, all alone, lament my banishment,

03.     And bother heedless heaven with my vain entreaties,

04.     And look upon what I’ve become, and curse what fate has brought me to,

05.     Wishing I was like those who have more plentiful hopes, and

06.     (Better looking, like that fellow, or with friends of his own, like that
other fellow,
07.     Wishing I had that man’s skill, and that man’s opportunities,)

08.     Least satisfied in what I would most enjoy;

09.     Yet, while I think about such things, and almost loathe myself,

10.     By cheerful good luck, I happen to think of you, and then my mood soars

11.     (Like the Lark flying and singing at sunrise,)

12.     From this lonely, melancholy earth, to sing songs of joy at such a
heavenly entrance into my thoughts;
13.         Because your sweet love, when I’m reminded of it, brings such
splendid comfort to me,
14.         That then, I disdainfully reject any idea of trading places with
a king.

++++++++++++++++

Information :

1.  Shakespeare’s Sonnets Edited By: Stanley Wells (1985)
2.  http://www.william-shakespeare.info/william-shakespeare-sonnets.htm (Sonnets Text)
3.  http://www.sparknotes.com/shakespeare/shakesonnets/section2.rhtml (Spark Notes to Sonnets)
4.  http://www.gradesaver.com/shakespeares-sonnets/study-guide/  (Sonnets Study Guide)
5.  http://www.gradesaver.com/shakespeares-sonnets/study-guide/short-summary/ (Sonnets summary)
6.  The Sonnets of William Shakesspeare By :Lomboll House (1987)

+++++++++++++
S. Jayabarathan (jayabarat@tnt21.com) July 17, 2012
+++++++++++++