தாகூரின் கீதப் பாமாலை – 52 வாடிய புன்னகை மாலை !

தமிழாக்கம் : சி. ஜெயபாரதன், கனடா

புன்னகை ஆரத்தைக் கையில் ஏந்தி

நின்றாள் அவள்

பன்னிற வண்ணப் பூக்கள் போல் !

கண்ணீர்ச் சுவைத் துளிகள் சொட்டும்

மனச் சோர்வுக் கனிகளின்

கனத்த பாரத்தை

மனத்தில் நான் சுமக்கிறேன் !

அந்த அழகி திடீரென வந்து

“அருகில் வா !

நாம் மாற்றிக் கொள்வோம் !” என்பாள்

அவள் முகத்தை உற்று நோக்கி

அதிர்வடைந்தேன் !

அவள் நளினக் கவர்ச்சி என்மேல்

பரிவு கொள்ளாதது !

எனது பருவ கால மழைக் கும்பாவை

உணர்வு மங்கக் கூர்ந்து நோக்கி

பற்றிக் கொள்வாள் !

புது வசந்தப் பூக்கள் மலர்ந்த அவள்

பூ மாலையை,

என் நெஞ்சருகே தூக்கினேன் !

“வென்றவள் நான்” என்றவள் சொல்லிச்

சென்றவள் பின்பு

விரைவில் மறைந்து போனாள்

வெகு தூரத்தில் !

பொழுது சாயும் போது

வேனிற் சூட்டில் நான் கண்டேன்

வாடிப் போய்

விழுந்த எல்லாப் பூக்களையும் !

+++++++++++++++++++++++++

பாட்டு : 245 1925 ஜனவரி 17 இல் தாகூர் 63 வயதினராய் இருந்த போது தென் அமெரிக்காவிலிருந்து இத்தாலிக்குக் கப்பலில் திரும்பும் போது இந்தக் கவிதையை எழுதியுள்ளார். புரபியில் பௌதோல் [“Baudol” in Purabi] என்னும் பெயரில் அதே ஆண்டில் வெளியானது.

தாகூர் எடுத்துக் கூறும் பெண்மணி விக்டோரியா ஒகாம்பு ஆக [Victoria Ocampo] ஆக இருக்கலாம். அவரைத் தாகூர் புயூனஸ் ஏரஸில் [Buenos Aires] சந்தித்து அவருக்கு நெருங்கிய நண்பரானார். பெயர் பெற்ற புரபி கவிதைகளில் விக்டோரியாவின் இருப்பைக் காணலாம். அந்தக் கவிதைகள் பிஜொயா [Bijoya, the name given to Victoria] வென்னும் விக்டோரியாவுக்கு அர்ப்பணம் செய்யப் பட்டன]

+++++++++++++++++++++++++

Source

1. Of Love, Nature and Devotion Selected Songs of Rabindranath Tagore Oxford University Press, Translated from Bengali & Introduced By : Kalpana Bardhan

2. A Tagore Testament,

Translated From Bengali By Indu Dutt

Jaico Publishing House (1989)

121 Mahatma Gandhi Road,

Mombai : 400023

*********************

S. Jayabarathan [jayabarat@tnt21.com] February 13, 2013