தொடுவானம் 54. எனக்காக ஒருத்தி.

நள்ளிரவு வரை தூக்கம் வரவில்லை. நாவலைக் கையில் எடுத்து வைத்திருந்தேன். அனால் அதில் கவனம் செலுத்த முடியவில்லை. கிராமத்தில் இருந்தபோது கோகிலம் என்னிடம் சொன்னதெல்லாம் நினைவுக்கு வந்தது.  அவள் மீது இரக்கம் மேலிட்டது. இந்நேரம் அவளும் தூக்கமின்றி படுக்கையில் புரண்டு கொண்டிருப்பாள். அவளுக்கு நான் பிரயாணப்பட்டது பெருத்த ஏமாற்றத்தையே உண்டு பண்ணியிருக்கும். அவள் ஒவ்வொரு நாளும் என்னிடம் நெருங்கி நெருங்கி வந்தும்கூட நான்தான் எப்படியோ விலகி விலகி சென்றேன்.நான் மனது வைத்திருந்தால் அவளுடைய ஆசைக்கு இணங்கி இருக்கலாம்.கிராமத்தில் அதற்கு நிறைய வாய்ப்புகள் இருந்தன. தெரு விளக்குகள் இல்லாத காரணத்தால் இரவில் ஆள் நடமாட்டமே தெரியாத வகையில் இருட்டு நிலவும். ஆனால் அப்படி செய்துவிட்டு அவளை மேலும் தவிக்க விடுவதில் எனக்கு விருப்பம் இல்லை. அனால் கூடுமானவரை அவளின் மனம் நோகாத வண்ணம் அன்புடன் பேசி சமாளித்து விட்டேன். இனியும் அவள் காத்துக்கொண்டுதான் இருப்பாள். அவள் மிகுந்த வைராக்கியம் கொண்டவள் என்பது எனக்குத் தெரிந்தது. இனி என் நினைவில் அவள் அடுத்த விடுமுறை வரை நிச்சயம் காத்திருப்பாள்.