உமர் கயாம் ஈரடிப் பாக்கள்

16. வாழ்வுமேல் மனிதர் வைக்கும்  நம்பிக்கை
நாசமாகும் அல்லது நன்கு முன்னேறும்;
பாலை வனத்தூசி முகப் பனிபோல்
ஒளிரும் ஓரிரு கணம், மறையும் பிறகு.    

16. The Worldly Hope men set their Hearts upon
       Turns Ashes — or it prospers; and anon,
       Like Snow upon the Desert’s dusty Face
       Lighting a little Hour or two — is gone.   

17.  பொற் காசுகளைப் பூட்டி வைப்போர் அதனை
 மழைநீர் போல் வாரி இறைத்தார் காற்றில்,
 அப்படி இல்லா பொன்னு லகுக்கு மீள்வர்,
 ஒருமுறை புதைத்த மனிதர் தோண்ட விழைவார். 

17. And those who husbanded the Golden Grain,
      And those who flung it to the Winds like Rain,
      Alike to no such aureate Earth are turn’d
      As, buried once, Men want dug up again.

18. எண்ணிப் பார், சிதைந்த வழிப் பயணச் சத்திரத்தில்
இரவு பகலே மாறி மாறிக் வாசற் கதவுக ளாகும்;
சுல்தா னுக்குப் பின் சுல்தான் பகட்டு மாளிகை
எப்படி வீழ்ந்தது ஓரிரு மணிக்குள் அவனோடு !

18. Think, in this batter’d Caravanserai
      Whose Doorways are alternate Night and Day,
      How Sultan after Sultan with his Pomp
      Abode his Hour or two and went his way.