அருவம்

அருணா சுப்ரமணியன்

தனிமை பொழுதின்
துணையான கனவினில்
சிறகுகள் முளைத்து
பரந்த வானத்தில்
வலிக்கும் மட்டும்
பறந்து திரிந்தேன்
நீல மேகத்துள்
நீராகி இறங்கினேன்
காற்று கலைத்துச் சென்ற
கடைசி மேகத்தில் இருந்து
கடலுள் குதித்தேன்
அலையாய் அலைந்து
கரைக்குத் தள்ளப்பட்டேன்
மணற்கோட்டை ஒன்றை
அணைத்த வேகத்தில்
மணலாய்க் கரைந்தேன்
அழுது கொண்டே
சென்ற சிறுமியின்
பாதம் தொட்டு
மன்னிப்புக் கேட்டேன்
ஒட்டிக்கொண்ட என்னை
வீட்டுக்கே கூட்டி போனாள்
கூச்சத்தில் நானோ
வாசலிலேயே நின்றுவிட்டேன் …