நண்பன்

நான்

உரிக்கப் படுகிறேன்

அவன் அழுகிறான்

எனக்குள்

ஒரு பூ சிரிப்பதும்

ஒரு புதைகுழி

அழைப்பதும்

அவனுக்குத் தெரிகிறது

ஒரு பெண்

எனக்குச் சொல்வதும்

அவனுக்குச் சொல்வதும்

ஒன்றே

எனக்கு

ஒன்று ரூசி என்றால்

அவனுக்கும்

அது ருசியே

இப்படித்தான்

நானென்று

நான் சொல்வதும்

என் நண்பன்

சொல்வதும் ஒன்றே

புறத்தை

மட்டும் சொல்பவன்

நண்பனல்ல

அவன்

அகத்தையும்

சொல்வான்

தப்பான பாதையில்

அவன் முள்

நல்ல பாதையில்

அவன் பஞ்சு

இன்று

நல்ல பழம்

நாளை அழுகல்

நல்ல நண்பன்

எப்போதுமே

நல்லவன்

நல்ல நூலாய்

என் நண்பன்

என்னை அவன்

இன்னொரு

நூலாக்குகிறான்

காரி உமிழ்ந்தாலும்

எனக்கு ஆறுதல் சொல்வான்

‘என்னால் மண்ணுக்கு

உரம் சேர்ந்திருக்கிறதாம்’

நான் எடுக்கிறேன்

அவன் கொடுக்கிறான்

அவன்  எடுக்கிறான்

நான் கொடுக்கிறேன்.

இருவரும் எப்போதும்

நிறைவாக

நல்ல நண்பர்கள்

பொட்டும் நெற்றியும்

நாசியும் சுவாசமும்

பசியும் உணவும்

அமீதாம்மாள்