பதிவுகள்

மஞ்சுளா

என் கனவுக் கூட்டுக்குள் 

வந்தடையும் 

இரவுப் பறவைகளின் சிறகுகள் 

விடிந்ததும் முறிந்து விடுகின்றன 

அதிகாலைக் குளிரில் 

நீளவானின் நிறம் 

மெல்ல மாறி வருகிறது 

கடமைகள் பூத்த பகல் 

என்னை நகர்த்தி விட 

அனிச்சையாக 

உடல் வேகம் பெறுகிறது 

தொடர் காரியங்களில் 

உள்ளம் தொலை தூரம் 

சென்று விட…. 

அசதியும் சோர்வுமான 

வேளைகளில் 

வியர்வை பூத்த உள்ளங்கையை 

விரித்துப் பார்க்கிறேன் 

ஓய்வு நேரத்திலும் 

உழைப்பின் கவிதைகளாக 

பதிந்தே கிடக்கிகின்றன 

கைரேகைகள் 

               -மஞ்சுளா