யாதுமாகி

கோவிந்த் பகவான்

ஒருக்களித்து காம்புகள் தெரிய

உறங்கும் இணை இணையாத இளம் வீதி நாயின் கனவினைப்போல்

விரிகிறாய்

துருவேறி செதிலுதிர்க்கும் 

குளியலறை ஜன்னல் கம்பிகளின் மீது படர்ந்த 

அணில்கொடியின் சொரசொரப்பாய் படர்கிறாய்

நான்கு வழிச் சாலையில்

குருதி வழிய துடித்துப் புலம்பும் விபத்தின்

உயிர் நோக்கி விரையும்

அவசர ஊர்தியின் சைரன் ஒலியாய் அலறுகிறாய்

அகன்ற வாயுடைய சமையலறை குண்டானுக்குள்

துண்டு துண்டாய் வெந்து கொதிக்கும் மாமிசத்தின்  வீச்சமாய் வீசுகிறாய் 

போதாது

மூங்கில் கொம்புகளால் வேயப்பட்ட பாடையில் கிடத்தப்பட்டு

வான் நோக்கிய நெற்றியில் அறையப்பட்ட ஒற்றை நாணயமாய்

அப்பிக்கிடக்கிறாய்.

   -கோவிந்த் பகவான்