ஞானக்கூத்தன் கவிதைகள் “கடற்கரையில் சில மரங்கள்” தொகுப்பை முன் வைத்து…

இச்சிறு தொகுப்பில் 27 கவிதைகள் உள்ளன. 1960 களில் எழுதப்பட்ட கவிதைகளும் இதில் உள்ளன. கருப்பொருள் தேர்வு செய்வதில் வித்தியாசமான தனித்தன்மை
காணப்படுகிறது. ” மூலைகள் ” தத்துவ நோக்கு கொண்டது. ” மூலை ” என்ற சொல் ” உரிய இடம் ”
என்ற பொருளில் கையாளப்படுகிறது. கவிதை மிகவும் எளிமையாக இருக்கிறது.

பூமியிலிருந்து
சூரியன் வரைக்கும்
அடுக்கிக் கொண்டு
போகலாம்
உலகில் உள்ள
மூலைகளை எல்லாம்
கணக்கெடுத்தால்

இருந்தாலும் மூலை
சமமாகக்
கிடைப்பது கிடையாது

கிராமத்தில், ” குந்த இடம் ‘ என்பார்களே அதுபோல ” ஒருவனுக்குச் சொந்தமாக ஒரு வீடு வேண்டும் ” என்னும் கருத்தும் இக்கவிதையில்
சொல்லப்படுவதாகக் கொள்ளலாம். புகழுடம்பு தேவை என்பதும் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. மையம் நோக்கித் திறக்கும் வாயில்கள் சில
இதில் உள்ளன. கவிதை மேலும் தொடர்ந்தாலும் கரு தொடக்கத்திலேயே விளக்கப்பட்டுவிடுகிறது. ” வரிசையில் இருங்கள் ” என்ற
கவிதை, சமூக நல்லொழுக்கம் பற்றிப் பேசுகிறது. “அங்கம்மாளின் கவலை “” என்ற நீள்கவிதை கதைப்போக்கு கொண்டது. அங்கம்மாள்
பெட்டிக்கடை வைத்திருப்பவள்.

பலகைக் கதவில் நாங்காவதனைக்
கஷ்டப்பட்டு விலக்கி எடுக்கையில்
அங்கம்மாளின் கண்ணில் நாராயணன்
வருவது தெரிந்ததும் அலுத்துக் கொண்டாள்
[ கவிதை மொழி முழுவதும் புறக்கணிக்கப்பட்டுள்ளது. ]

என்ற கவிதையின் தொடக்கத்தில் முதல் வரியில் கிராமிய இயல்பு பதிவாகியுள்ளது. கடையின் கதவு , இணைப்புப் பலகைகளால்
உருவாகும். பலகைகளில் எண் எழுதப்பட்டிருக்கும். அந்தப் பலகை வரிசை மாறாமல்தான் கடையைப் பூட்ட வேண்டும் ; திறக்க வேண்டும்.
வாடிக்கையாளர்கள் நாராயணன் , சுப்பிரமணியன் , கோபாலன் ஆகியோர் கடனுக்குச் சுருட்டு வாங்க வருகிறார்கள். அவள் கணவன்
ரத்தினமும் அங்கு வருகிறான். அங்கம்மாளின் கவலை இதுதான் :

” என்ன சாமி எனக்கும் வயது
நாளை வந்தால் ஐம்பதாகிறது
இந்தப் பிள்ளைகள் என்னைத் தாயாய்
நினைக்காமல் போகக் காரணம் என்ன ?

கவிதை உரைநடைப் பாங்கில்தான் செல்கிறது.
” ஓட்டை ரூவா ” கூட சாதாரணக் கவிதைதான். அது இரண்டு ரூபாய்த்தாள் என்ற குறிப்பு கவிதையின் தொடக்கத்தில் காணப்படுகிறது.
பின்னர் இதற்கு மாறாக ஒரு தகவல் :

விரைவாய் ஓடித் தாளைத் தேடினர்
எண்ணற்ற ரூவாத்தாள்கள் எங்கும்
பார்த்ததாய்க் கூறிப் பிடிக்கத் தொடங்கினர்

இக்குறிப்பு ஒரு முரணாக இருக்கிறது.

போலீஸ் வந்தது கூட்டம் கலைந்தது
உனக்குத் தாள்கள் எங்கே கிடைத்தன ?
போலீஸ் கேட்டதும் உள்ளதைச் சொன்னேன்

என்பதில் உண்மை என்னவென்று புரியவில்லை. தெளிவின்மையால் வாசிப்பனுபவம் தடைப்படுகிறது. உரைநடைத் தன்மை கூடவே
வருகிறது.

” மண்டையைத் திறந்தால் ” என்ற கவிதை…
மண்டையைத் திறந்தால்
மூளை களிமண்ணாய்க்
காணும் என்று யாரோ சொன்னார்
கண்ணால் பார்த்தால் தவிர
நான் எதையும் நம்புவதில்லை
என் தலையைத் திறந்து
பார்த்தேன்
திறந்த இஸ்திரிப் பெட்டிபோல் மின்
சாரம் பாய்ந்திருக் கண்டேன்

” என் மூளை களிமண்ணாய் இல்லை, நான் அறிவுள்ளவனே ” என்கிற தகவல்தான் நமக்குத் தெரிகிறது.

புத்தகத்தின் தலைப்புக் கவிதை ” கடற்கரையில் சில மரங்கள் ”

கடற் கரையில் சில
மரங்களென்று நான் க
விதை எழுத நினைத்திருந்
தேன் , எதையும் நி
நைத்ததும் மு
டிக்க வேண்
டும். மு
டிய வில்லை யென்றால் ஏ
தும் மாற் றம் ஆ
கிவிடும்.

இந்தத் தொடக்கத்தைப் படிக்கும் போது நவீனத்துவம் ஏதும் இல்லை. மாறாக, சிறு பிள்ளைதனம் தோன்றுகிறது. வரி அமைப்பும் சொல் பிரிவும் ரசிக்க முடியாமல் செய்துவிடுகின்றன. கடற்கரையில் யூகலிப்டஸ் மரங்கள் , கொன்றை மரங்கள் உள்ளன. மரம் ஒன்று சாய்க்கப்
பட்டுவிட்டது. அதனால் சிதறிக் கிடக்கிறது. இச்சிதறலே கவிதை வடிவத்தில் மெழுகப்பட்டுள்ளது.

கோடரி குதிக்கத் தூள் தூள் எழுப்ப
நெடுகக் கிடந்த அம்மரப் பெருனையைக்
காற்று கூற

” மரப் பெருமை ” என்ற பதச்செர்க்கை நயமானது.

புள்ளிகள் காணா வியப்புக்
குறிகள் ஏராளம் தம்மிடம் தொங்க

என்ற வெளிப்பாட்டில் புதிய படிமம் நல்ல சிந்தனையைக் காட்டுகிறது.

” மீண்டும் அவர்கள் ” என்ற கவிதை ஒரு பறவையின் கூற்றாக அமைந்துள்ளதால் வித்தியாசப்படுகிறது.சில நுணுக்கங்கள் பிரகாசிக்கின்றன.
” மழை பொழியக் கடமைப் படாத மேகங்கள் ” , கடலைக் கொதிக்க வைக்காத சூரியன் ” , ” துப்பாக்கிக் கழுகு ” , சமித்துப் போல சேமித்துக்கொண்டு ” போன்ற நயங்கள் கவிதைக்குச் சிறப்பூட்டுகின்றன. பறவை வேட்டையை , பறவையின் பார்வையில் விளக்கியிருப்பது
உயிர்க் கொலையின் வலிகளை உறுத்தல் இல்லாமல் முன்வைக்கிறது.
பொதுவாக , ஞானக்கூத்தன் கவிதைகளில் ஒரு போதாமை { இத்தொகுப்பு வழியாக } தெரிகிறது. அது மொழி சார்ந்தது. மிகவும் சாதாரணக் கருவை இவர் கையாளும்போது சில இடங்களில் எடுபடாமல் ோகிறது.