உன் மௌனத்தின் உதடுகள்
என் இரவின் முட்களுக்கு
ஆதரவளிக்கின்றன
என்னை வாரிவாரி
விழுங்கிய பின்னும்
எச்சத்தின் தவிப்பு
திறந்து போடுகிறது
பெரும் ஆசை வெளியை…
என் எல்லா சொற்களையும்
பிடிங்கிக் கொண்டு
எப்போதாவது
ஒன்றிரண்டை என் கையில்
திணித்துப் போகிறாய்
சுருள் சுருளாய்
விழுகின்றன ஆசைகள்
இருள்
இழைத்து இழைத்துக்
குவித்ததில்…
காலத்தின் முன்
வலைப்பட்டுக் கட்டுண்ட
என் காலடியில்
நகர்கிறது பூமி
தன் முடிவிலாப் பயணமாய்…
- அகநானூற்றில் பதுக்கை
- சொல்வனம் இணையப் பத்திரிகையின் 223 ஆம் இதழ்
- மெய்நிகர் சந்திப்பு:திருப்பூரில் நாடக முயற்சிகள் : சுப்ரபாரதிமணியன்
- இல்லம் தேடிவரும் இலக்கியக் கூட்டங்கள்
- ரமணிச்சந்திரன் மற்றும் முகநூல் எழுத்தாளர்களின் தேவை
- தனிமை
- தக்கயாகப் பரணி [தொடர்ச்சி]
- இன்னும் சில கவிதைகள்
- காலாதீதத்தின் முன்!
- மொழிவது சுகம் மே 26, 2020 – மலர்கள் விட்டு ச்சென்ற வெற்றிட த்தில் ………
- எம். வி வெங்கட்ராம் நூற்றாண்டு நிறைவு நினைவில்
- எந்தக் கடவுளும், எந்த மதமும் உங்களைக் காப்பாற்ற முடியாது !
