‘ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)   சிலர் சதா சர்வகாலமும் SELF PROMOTION செய்தவாறும் உரக்க மிக உரக்கக் கத்தி சரமாரியாக அவரிவரைக் குத்திக்கிழித்து தம்மைப் பெருங்கவிஞர்களாகப் பறையறிவித்த படியும் பெருநகரப் பெரும்புள்ளிகளின் தோளோடு தோள்சேர்த்து நின்று தமக்கான பிராபல்யத்தை நிறுவப் பிரயத்தனப்பட்டுக்கொண்டும் புதிதாக எதையோ எழுதுவதான பாவனையில் அரைத்த மாவையே அரைத்தரைத்து நிறைவாசகரைத் தம் குறைக் கவித்துவத்தால் கதிகலங்கச் செய்துகொண்டிருக்க _ வேறு சிலர் வெகு இயல்பாக கவிதையின் சாரத்தை நாடித் துடிப்பாகக் கொண்டு நிறையவோ […]

      தினம் நிகழும் கவியின் சாவு அடிவயிறு சுண்டியிழுக்க பசி உயிரைத் தின்னும்போதும் ஆகாயத்தை அண்ணாந்து பார்த்து அங்கில்லாத பட்டுக்கருநீலத்தையும் பதித்த நல்வயிரத்தையும் அன்பு மனைவிக்கோ ஆழ்மனக் காதலிக்கோ சிறு கவிதையொன்றில் குசேலனது அவிலென அள்ளி முடிந்துகொண்டு தரச்சென்றவனை ஒரு கையில் கடப்பாரையும் மறு கைநிறைய ஈரச்சாணியும் ஏந்தி வழிமறித்த வாசக – திறனாய்வாளர் சிலர் கண்ணனை மறைமுகமாய் புகழ்ந்தேத்தும் நீ கொடூர நீச மோச நாச வேச தாரி யென் றேச, பழி […]

    வாசகக்காளான்கள் – 1   பத்தாயிரத்திற்கும் அதிகமான நாட்களுக்கு முன்பே  கவிதைபாட ஆரம்பித்தவன் குரலை இருந்தாற்போலிருந்து இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு ஒருவர் தன் கையடக்க அலைபேசியில் பதிவுசெய்து  ’ஃபார்வர்டு’ செய்ய வாசிப்பென்று துரும்பையும் எடுத்துக்  கிள்ளிப்போடத் தயாராயில்லாத  அ–வாசகர்கள் சிலர் அவர் கவிதையை அனா ஆவன்னாவிலிருந்து  கேட்கத் தொடங்குவதாய் கொஞ்சங்கூட கூச்சநாச்சமில்லாமல்  பொதுவெளியில் பெருமைப்பட்டுக்கொள்ளத்  தயார்நிலையிலிருப்பதை _ பறைசாற்ற ஒருவர் சிவப்புக்கம்பளம் விரித்து  உவப்போடு இடமளிப்பதை _ _ எல்லாவற்றையும் ஒதுங்கி நின்று பார்த்துக்கொண்டிருக்கும்  […]

      நாத்திகாத்திகமும் நாமும் புல்லாங்குழலை யொரு அரூப ஓவியமாய் வரைந்தவர் அதைத் தன் வீட்டின் வரவேற்பறையில் மாட்டினார்.   வந்துபோகும் விருந்தாளிகளெல்லாம் வாயாரப் பாராட்டியபோது விகசித்துப்போனது மனம்.   யாரைப் பற்றியது என்று புரியுமோ புரியாதோ என்ற பரிதவிப்பில் குட்டிக் கண்ணனின் அகலத்திறந்த வாயில் அகிலக்கோளம் காணும்படியாக இன்னொரு படத்தைப் பாமரனுக்கும் புரியும்படியாகத் தெளிவாக வரைந்து எங்கெங்கோ தேடி வெல்வெட்டாய் மின்னும் மயில்வண்ணச் சட்டமிடும் கடையொன்றைக் கண்டுபிடித்து காத்திருந்து கையோடு பிரேம் போட்ட படத்தை […]

  ‘ரிஷி’(லதா ராமகிருஷ்ணன்) நாய் என்பது சிலருக்கு சக உயிர்;சிலருக்கு தன் அந்தஸ்தை உயர்த்திப் பிடிக்கும்அலங்கார பொம்மை.பைரவக்கடவுளென்றாலும் யாரும்நாயைத் தொட்டுக் கும்பிட்டுப் பார்த்ததில்லை.கையிலிருக்கும் காசையெல்லாம் பொறைவாங்கித்தெருநாய்களுக்கெல்லாம் ஒவ்வொன்றாய்அத்தனை பரிவோடு தருபவரைப் பார்த்திருக்கிறேன்.நாய் வைத்திருப்பவர் தமது நாயை அவள், அவன்என்று உயர்திணையிலும்அடுத்தவர் நாயை அது என்று அஃறிணையிலும்பேசுவது வழி வழி மரபு.தன்னால் முடியாத நீளந்தாண்டுதல்அகலந்தாண்டுதல்தொலைவோட்டம் பந்துகவ்வல் என்றெல்லாவற்றையும் செய்யமுடிந்தஒன்றைத்தன் கைப்பிடிக்குள் வைத்திருக்கும்அதிகாரம் அலாதியானது.அத்தனை அன்பையும் தன் எஜமானனுக்கே தரும் நாய்என்பது எத்தனை தூரம் உண்மையென்றுவளர்த்தவரின் பட்டறிவுக்கே தெரியும்.எனில், பட்டறிவு […]

      ‘ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)     புதிதாய்ப் பிறந்திருக்கும் நாளை யொரு பிள்ளையைப்போல் கையிலேந்திக்கொண்ட அந்தப் பாடல் தன் மாயக்கோலால் பஞ்சுமிட்டாயை வரவழைத்து அதன் மென் உதட்டில் ரோஜாவர்ண மிட்டாய்த்துளியை மிருதுவாகத் தடவுகிறது. இனிப்புணரும் அந்தக் குழந்தைவாய் அதன் விழிகளாய் விழிகள் அதன் வாயுமாய் கூடவே யதன் சின்னக்கைகால்கள் மேலுங்கீழுமாக ஒரு தாளகதியில்அசைவதுமாய் குழந்தையின் மொத்தமும் ஆனந்தம் பொங்க விகசித்துச் சிரிக்கிறது. சரசரவென்று வளர்ந்துவிடும் குட்டிப்பெண்ணை மூடப்பட்டிருக்கும் பள்ளிக்குள் கைப்பிடித்து அழைத்துச்செல்லும் பாடல் […]

      ’ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)   மௌனம் சம்மதமென்று, சீக்காளிமனதின் சுரவேக பலவீனமென்று யார் சொன்னது? மௌனம் ஒரு மந்திர உச்சாடனம். ஒரு மாயக்கோல். ஒரு சங்கேதமொழி. ஒரு சுரங்கவழி. சொப்பனசங்கீதம் அரூபவெளி. அந்தரவாசம். அனாதரட்சகம். முக்காலமிணைப்புப் பாலம். மீமெய்க்காலம். மொழிமீறிய உரையாடல். கதையாடல் ஆடல் பாடல். மனசாட்சியற்றவரிடம் நம் வார்த்தைகள் மண்டியிட்டுத் தெண்டனிடுவதைத் தடுக்கும் சூத்திரம். பாத்திரம் அறிந்து நாம் இடும் பிச்சை. ஆத்திரத்தின் வடிகால். அடிமன வீட்டின் திறவுகோல். யாரிடமும் நம்மை […]

  ரிஷி   கதையின் கதை   1.அவர் கதை அவராகப்பட்டவரின் கதைஅவராகவும் அவராகாமலும்அவராக்கப்பட்டும் படாமலும்அவராகு மவரின்அவராகா அவரின்அருங்கதையாகாப்பெருங்கதையாக.   2.உன் கதை திறந்த புத்தகம் என்றாய்மூடிய உள்ளங்கை என்றாய்முடியும் நாள் என்றாய்முடியாத் தாள் என்றாய்வாடும் இலை என்றாய்வாடா மலர் என்றாய்வெம்பனி என்றாய்சிம்ஃபனி என்றாய்ஊடாடும் ஒளி என்றாய்நாடோடியின் வலி என்றாய்தேடும் கனி யென்றாய்’காடா’த் துணி யென்றாய்கருத்த இரவு என்றாய்வறுத்த வேர்க்கடலை என்றாய்.பிறவற்றை ஓரளவு பொருள்கொண்டாலும்பொறுத்துக்கொண்டாலும்வறுத்த வேர்க்கடலைவெறுத்துப்போய்விட்டதெனக்கு   என் கதைஉன்கதையை எழுதி என்கதை யென்கிறாய்பாவி யென்கிறாய் பாவம் […]

  ‘ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)   அவரவர் ஆன்மா அவரவருக்கு   தெருவையே நிறைத்துச் சுழித்துக்கொண்டோடியது அந்தக் குரல் _ பண்டரிநாதனைப் பாடிப் பரவியபடி. ராமனைப் போல் உடையும் ஒப்பனையும் தரித்திருந்த ஒருவரின் அருகில் அனுமனைப்போன்றே அத்தனை அன்போடும் பணிவோடும் நின்றிருந்தான் சின்னப் பையன். அவர்களிருவரின் மலிவுவிலையிலான ஒப்பனைகள் அவர்களை ஏழை ராம அனுமனாக எடுத்துக்காட்டின. ராமனும் அனுமனும் பணக்கணக்குக்கப்பாற்பட்டவர்கள் என்ற மனக்கணக்கில் பிணக்கிருப்பாரையும் உருகச்செய்யும்படி அதோ தெருவில் கானாமிர்தத்தை வழியவிட்டுக்கொண்டே நிற்கிறான் ராமபிரான்…. கூடவே காலை […]

        மொழி   மொழிவாய்   அவரிடம் நத்தையோடாய் இறுகிக்கிடக்கிறது இவரிடம் இறக்கையாய் விரிந்து பறக்கிறது பிள்ளையின் மழலையில் புதிதாய்ப் பிறக்கிறது முதியவர் குழறலில் அதன் வேர் தெரிகிறது ஒரு வியாபாரி கணக்குவழக்காய் கைவரப்பெற்றிருப்பது ஓர் ஓவியரின் வண்ணக்கலவைகளில் இரண்டறக் கலந்திருப்பது யார் யாரோ நகமும் சதையுமாக வழியமைத்துக்கொடுப்பது. தீராத தாகத்திற்கெல்லாம் நீராகி அமுதமுமாவது கண்ணிமைப்போதில் இடம் மாறும் வித்தை யதன் கூடப்பிறந்தது காலத்திற்கும் அதற்குமான கொடுக்கல்வாங்கல்கள் கணக்கிலடங்காது அவரவர் வழிச்செலவுக்கான கட்டுச்சாதமாய் […]