ஆண்டாள்

திருநீறு குழைத்துத் திருமண் இட்டுக்கொண்டதுபோல் என ஓர் உதாரணம் வேறு சொல்கிறார். அவருக்கு பக்தி நூல் பற்றி எழுதும்போது வேறு உதாரணமே கிடைக்கவில்லையா? இதன் மூலம் அவர் சைவம் வைணவம் இரண்டையுமே அவமதிக்கிறார். அவர் எழுதியது எனக்கு ஓர் ஐயப்பாட்டை எழுப்பி உள்ளது. திருநீறு என்பது சைவத்திற்குரியது, திருமண் என்பது வைணவத்திற்குரிநது. இரண்டும் குழப்பப்பட்டு உள்ளதே அடிப்படையே தெரியாத நிலையில் ஆய்வுக்கட்டுரை வேறு

//தினமணி [08-01-18] இல் படித்தேன்.// தினமணி அதை நீக்கிவிட்டது. இப்போது படிக்க எவருக்கும் கிடைக்காது. //

மற்றவர்கள் படிக்க முடியாத போது வைரமுத்து அதைச்சொன்னார்; இதைச்சொன்னார் எனபதை எப்படி நம்புவது? கட்டுரையில் இன்னொரு க்ட்டுரையைப்பற்றி பேசினால், அங்கே படித்தேன் என்று சொல்வதோடு நிற்காமல், இணைப்பும் கொடுப்பது குறைந்த பட்ச தேவை.

கடவுள்; தெய்வம் என்ற இருசொற்களும் ஒரே பொருட்களைத் தருகின்றன என்கிறார். வைரமுத்து இல்லை என்றாராம். க்ரியா ஆமென்றதாம். க்ரியா இப்போது வந்தது. எப்போதே வந்த கழகத்தமிழ் அகராதி என்ன சொல்லியது? தேம்பாமுனிவரின் சதுர் அகராதி என்ன சொல்லியது? (இவ்விருநூல்களும் தற்போது நடைபெற்றுக்கொண்டிருக்கும் நூலகள் காட்சி மற்றும் விற்பனை விழாவில் கிடைக்கிறது)

இவ்விரு சொற்களைப் புரிந்து கொள்ள ஏன் அகராதிகளுக்கு ஓட வேண்டும்? அப்படியே போனாலும் அகராதி ஒரு சொல்லுக்கு என்ன்னென்ன சொற்களெல்லாம் கிட்டத்தட்ட அதே பொருள்களைத் தருகின்றனவே அதை ஈடான சொல்லாகக் காட்டுவார்கள். ஆங்கிலத்தில் சினன்யம் என்றால் அதே பொருளை அப்படியே தரும் சொல் இல்லை. கிட்டத்தட்ட அப்பொருள் அல்லது அப்பொருளைச்சேர்ந்த குடும்பச்சொல் என்றுதான் பொருள். ”கிட்டத்தட்ட” என்பது ஈடானது என்று பொருளாகாது. சினன்யம் என்பது ஈடான சொல் என்றால், ஒரே பொருளுக்கு பல சொற்களை வைக்க மொழி என்ன முட்டாள்களில் களமா? இதே தமிழுக்கும். தமிழ் முட்டாள்களில் களமன்று. இரண்டும் ஒன்றென்றால் வெட்டி வேலையல்லவா? தமிழில் ஓலை என்றாலும் இலை என்றாலும் உறவுச்சொற்கள். அதாவது, சினன்யம். ஆனால் ஈடான சொற்களல்ல. பனை ஓலை; வாழை இலை. இரண்டுமே மரத்தின் இலைகள்தான். ஆனால் வெவ்வேறு சொற்களை ஏன் தந்தார்கள் தமிழர்கள் வளவதுரையன்?

கடவுள் என்றால் கடந்த உள் என்றே பொருள். அனைத்தையும் கடந்து உள் உறைவது; அல்லது அனைத்திலும் உறையும் உள். அப்படிப்பட்ட உள் ஒன்றே ஒன்றாகத்தான் இருக்கும். கடவுள் எனப்து ஓர் உள்ளைத்தான் சுட்டுகிறது. இதை இசுலாமியர் ஏக இறைவன் அல்லது அல்லா என்ப. கிருத்துவர் யஹோவா என்ப. மற்றவர்கள் இறைவன் அல்லது ஈஸ்வர் என்ப. இந்துமதத்தில் பல பிரிவுகள் அவரவர் விரும்பியதை கடவுள் ஆக வைப்பர். ஆழ்வார்களுக்கு ”திருமால்”; நாயன்மார்களுக்கு ”சிவன்” ஓர் உள்.

அதேவேளை இந்துமதத்தில் ஆயிரக்கணக்கான பிற் உள. அவை தேவதைகள் எனவும் தெய்வங்கள் எனவும் குறிக்கபடும். தெய்வங்க்ள் எண்ணிறந்தன; கடவுள் ஒருவரே என்பதும் இந்துமதமாகும். ஆழ்வார்கள் வணங்கிய திருமால் அவர்களின் கடவுள். வேதங்கள் அக்கடவுளை உலகத்தோருக்கு காட்டவே எழுந்தன என்பது அவர்தம் நம்பிக்கை. அக்கடவுளுக்கு அணுக்கலில் இருப்போரும் உளர். அவர்களைத்தெயவங்கள் என்ப. அவர்களுள் சிலரை நித்ய சூரிகள் என்ப.

ஆக, கடவுள், தெய்வம் என்ற இருசொற்களுக்கும் வைரமுத்து சொன்னதே சரி. வளவதுரையன் நினைப்பது தமிழன்று. தமிழை தான் விரும்பியபடி வளைக்க முயலும் கற்பனை.

//”இறைவன் முன் எல்லாரும் சமம்” என்பது குறுகிய பரவசம் என்று ஓரிடத்தில் அவர் குறிப்பிடுகிறார். ஆழ்வார்கள் மற்றும் நாயன்மார்களில் பல்வேறு வர்க்க சாதிவகைப்படவர்களைப் பார்க்கமுடிகிறதே! இறைப்பற்று என்னும் ஒரே நேர்க்கோடு அவர்களைக் கட்டிப்போட்டிருக்கிறதே. அவன் சன்னதியில் ஒன்றாகச் சமமாகத்தானே எல்லாரும் நிற்கிறார்கள். இக்காலத்தில் வேண்டுமானால் இன்னும் சேரிக்குள் தேர் வராமல் இருக்கலாம். ஆனால் திருப்பாணாழ்வாரைத் தன் அர்ச்சாவதாரத்திலேயே ஏற்றுக்கொண்டானே கடவுள். அதைக் கண்டு அந்தணரான உலோமசாரங்க முனிவர் பரவசம் அடைந்தாரே; அது குறுகிய பரவசமா?//

உலோம சாரங்க முனிவரா? உலோகசாரங்க முனிவரா?

ஆம் அஃதொரு குறுகிய பரவசமே!

முதலாழ்வர் மூவர்; தங்கள் ஜாதிகளை வெளிக்காட்டவில்லை. சமகாலத்தவரான திரும‌ழிசையாழ்வர் தன் ஜாதியை (தலித்து) அப்பட்டமாக‌ வெளிக்காட்டி மனவேதனையடைந்தவர். திருப்பாணாற்றாழ்வாரின் பாடல்கள் பத்தே. அதில் அவர் ஜாதி வெளித்தெரியவில்லை. அவரைப்பற்றி எழதப்பட்ட நூலே (குருபரம்பரா பிரபாவம்) அவர் ஒரு தலித்து எனறு சொல்கிறது. திருமங்கையாழ்வார் வழிப்பறி கொள்ளையே குலத்தொழிலாகக் கொண்ட கள்ளர். குலசேகராழ்வார் சத்திரியர். அரசன். பெரியாழ்வார் பிராமணாள்; அவரின் வளர்ப்பு மகளுக்கு என்ன குலம்? என்று குருபரம்பரை சொல்லாமல் அவர் அனாதைக் குழந்தையாக பெரியாழ்வாரின் தோட்டத்தில் கண்டெடுக்கப்பட்டார் எனச் சொல்லிவிட்டு பூமிப்பிராட்டியின் அவதாரம் எனவும் சொல்லிவிடுகிறது. அந்த அனாதைக்குழந்தையின் குலமெது என்று கேட்டால் அய்யோ முறையோ என்று அடித்துக்கொள்கிறார்கள். மன்னிப்புக்கேள் என மிரட்டல் விடுகிறார்கள். நம்மாழ்வார் தென்பாண்டி நாடு. இல்லத்துப்பிள்ளை – இது தூத்துக்குடி, நெல்லை மாவட்டத்துச் சாதி. அவரோட சிஷய்ர் மதுரகவியாழ்வார். அதே ஊரில் கோயில் வேலை பார்க்கும் பிராமணாள். தொண்டரடிப்பொடியாழ்வார் சோழிய குல (சோழநாட்டைச்சேர்ந்தவர்கள்) முன்குடுமி பிராமணாள். திருமங்கையாழ்வாரின் சமகாலத்தவர்.

இவர்களுள் திருப்பாணரின் கதையை மட்டுமே எடுத்து தான் நினைத்ததை சாதிக்க ஆசைப்படுகிறார் வளவதுரையன். மற்றவர்கள் என்ன ஆனார்கள்? எங்கள் கடவுளைப் பாட ஓர் சூத்திரனுக்கு தகுதி கிடையாது என்று நம்மாழவாரின் பாடல்கள் நிராகரித்தார்கள் பிராமணர்கள். திருமங்கையாழ்வார் காலத்தில்தான் ஏற்கப்பட்டு இராமானுஜரால் வைணவ மதத்தில் முக்கிய அங்கமாக வைக்கப்பட்டன. திருமழிசையாழ்வார் செவிகளில் வேதவொலி கேட்கக்கூடாதென்று (தலித்தின் காதில் ஒலி கூட செல்லக்கூடாது என்பது மனுவிதி) இடையில் நிறுத்தினார்கள் பார்ப்பனர்கள். அவர் கோபக்க்காரர். அவரின் சாபத்துக்காளாகி தன் பேச்சுத்திறனை இழந்தார்கள் அப்பார்ப்பனர்கள். வேள்வியில் இவர் வரக்கூடாதென்று சொல்லி பார்ப்ப்னர்கள் இவரை வெளியே தள்ள, இவர் பாடிய பாடலில் அவ்வூர் பெருமாள் இவரின் மார்பில் தோன்ற பார்ப்ப்னர்கள் பயந்து போனார்கள். கும்பகோணத்துக்கோயிலுக்குள் நீ நுழையக்கூடாதென அர்ச்சகர்கள் தடுக்க, அவர் தான் எழுதிய பாடல்கள் ஓலைச்சுவடிகளை காவிரியில் வீசிவிட்டு அங்கேயே உடகார்ந்து பெருமாளின் சன்னதியை பார்க்க பெருமாளின் முகமே தெரியவில்லை. பின் என்ன? பெருமாள் தன் முகத்தைத் திருப்பிக் காட்ட தன் இறுதிக்காலத்தை அங்கேயே கழித்து விண்ணுலகம் ஏகினார், எப்படி திருப்பினார் முகத்தை பெருமாள் எனப்தை இப்போது நீங்களே அக்கோயிலில் போய் நேராக பார்த்துக்கொள்ளலாம்.

சமத்துவமாவது மண்ணங்கட்டியாவது? இராமானுஜரின் சீடர் ஒருவர் தலித்து. அவருக்கு ஈமக்கிரியையைச் செய்ய எவருமே முன்வரவில்லை. முன்வந்த பெரிய நம்பி (பிராமணாள்) குலவிலக்கு செய்யப்பட்டார்.

இவை ஒரு சிலவே. இன்னும் பக்கம்பக்கமாக எழுதலாம். சமத்துவம் என்பது வைணவத்தில் ஒரு தியரி மட்டுமே. செயல்பாட்டில் வரமுடியாதபடி பார்த்துக்கொண்டார்கள்; இராமானுஜர் காலத்துக்கப்புறம் அழிச்சாட்டியம் ஆடினார்கள்.

கட்டுரையில் நிறைய கருத்துப்பிழைகள். அவையெல்லாம் குறிப்பிட இன்னொரு கட்டுரையே எழுதவேண்டும்.