வளவ. துரையன்                   காத்த ஆமை ஓடும் கபாலமும்                   கோத்த சன்ன வீரம் குலாவவே. [341]   [கபாலம்=மண்டை ஓடு; சன்னவீரம்=வெற்றிமாலை; குலாவ=பொருந்தியிருக்க]   முன்னொருகாலத்தில் ஆமையாக மந்தரமலையைத் தாங்கிக் காத்த ஆமையின் ஓடும், மண்டை ஓடுகளால் கோக்கப்பட்ட சன்னவீடம் எனும் வெற்றிமாலையும் மார்பில் அசையவும், ===============                    வந்த வந்த மாயவர்கள் மாய்தொறும்                    தந்த சங்க நாதம் தழங்கவே. [342] [வந்தவந்த=தோன்றிப் பின் மறைந்து தோன்றிய; மாயவர்கள்=திருமால்கள்; மாய்தல்=மடிதல்; தழங்கல்=ஒலித்தல்] ஊழிதோறும் தோன்றி […]

                                                         வளவ. துரையன்                      மதியும் அன்றொரு தீவிளைந்து                        வளைந்து கொண்டது கங்கைமா                    நதியும் வீசிய சீகரங்களின்                        வந்து வந்து நலிந்ததே.                 [331]   [சீகரம்=நீர்த்துளி; நலிதல்=வற்றுதல்] சிவபெருமானின் தலையில் சூடியிருந்த மதியும் தணலாய்ச் சுட்டது. அது வளைந்து போயிற்று. கங்கை ஆறும் நீர்த்துளிகளைச் சிந்தி சிந்தி வறண்டு போயிற்று.                  சூடும் மஞ்சன ஆறுசுட்டது                        கண்ணி சுட்டது; பண்டுதாம்                 ஆடும் மஞ்சென மும்கொதித்தது;                        இருப்ப […]

                                               வளவ. துரையன்   குளிப்பார் இலர்அஞ்சாது இது;கொண்டு ஓதிமுடிக்கண்            தெளிப்பார் கலைமகள் பார்மகள் திருஎன்பவர் இவரே.           320                     [ஓதி=கூந்தல்; தெளிப்பார்=உலர்த்துவார்; பார்மகள்=புவிமகள்; திரு=இலக்குமி]   இப்பொய்கையில் அஞ்சாமல் குளிப்பவர் எவரும் இல்லை. நீ பொய்கையில் நீராடி எழுந்தால், உன் ஈரக் […]

                                                                      வளவ. துரையன் ஐங்குறு நூற்றில் எருமைப் பத்து எனும் பெயரில் ஒரு பகுதி உள்ளது. அதில் உள்ள பத்துப் பாடல்களிலும் எருமை பயின்று வருவதால் அப்பெயர் பெற்றுள்ளது. அப்பாடல்களில் எருமையானது, “நெறி […]

                                                     வளவ. துரையன்   நமக்குக் கிடைத்துள்ள மாபெரும் இதிகாசங்களில் மகாபாரதம் ஒன்று. அது இன்றும் கிராமங்களிலும், நகரங்களிலும் கற்றவர் மற்றும் கற்காதவர்கள் மனங்களில் குடிகொண்டிருக்கிறது. மகாபாரதம் குறித்துப் பல நூல்கள் பலமொழிகளில் எழுதப்பட்டுள்ளன. தத்தம் பார்வையில் படைப்பாளர்கள் மகாபாரதத்தைப் பலவகைகளில் […]

                                                                                        வளவ. துரையன்                                                              அடையப் பிலநதி கீழ்விழ அண்டத்தடி இடைபோய்                 உடையப்புடை பெயர்வெள்ளம் உடைத்து இக்குளிர்தடமே.   [311]    [பிலநதி=பாதாள கங்கை; உடைய=முட்ட; பெயர்தல்=எழுதல்; தடம்=பொய்கை]   இந்தப் பொய்கையின் குளிர்ந்த நீரானது பெருக்கெடுத்துக் கீழே பாதாள கங்கை போல பாதாள உலகம் வரையிலும் மேலே அண்டத்தின் உச்சி வரையிலும் எழும்பும் தன்மை உடையது ஆகும்.                   அலரோடு அளிதோயாதன இவ்வாவி! அணங்கே!                   மலரோன் உலகடையப் புடைபெயர் […]

  இங்கே ஒளிக்கும் இருளுக்கும் எப்பொழுதும் இடைவிடாத போராட்டம்தான்.   ஒளிவந்தவுடன் எங்கோ ஓடிப்போய் இருள் பதுங்கிக் கொள்கிறது.   எப்பொழுது ஒளி மறையுமென எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்து ஓடிவந்து சூழ்கிறது.   செயற்கையாக உண்டாக்கும் ஒளிகள் எல்லாமே ஒருநாள் சலிப்பு தட்டுகின்றன.   அவற்றின் போலித்தனத்தைக் கண்டு ஆரவாரம் செய்தும் அடித்து வீழ்த்தியும் இருளை ஆராதிக்கிறார்கள்.   ஒளி இல்லாமல் வாழலாம். ஒருநாளும் இருள் இல்லாமல் ஓய்ந்திருக்கலாகாது.   ஒளியும் இருளும் ஒன்றோடொன்று கலந்ததுதான் உண்மையும் பொய்யும்போல […]

  நீரற்ற கார்த்திகை மாதத்துக் குளம் போலக் கண்கள் வற்றிக் கிடக்கின்றன.   சுரக்கின்ற எல்லா ஊற்றுக் கண்களும் அடைபட்டுவிட்டன.   பசுக்கள் கூட ஒரு கட்டத்தில் மரத்துப் போவது போல.   அடுத்தடுத்து விழுந்த அடிகளால் அந்த மரம் எல்லா இலைகளையும் அடியோடு உதிர்த்து விட்டது.   எங்கோ காற்றடிக்கும்போது எமக்கென்ன என்றிருந்ததெலாம் இங்கேயே வீசிய சூறாவளியில் இருண்டு மருண்டோடின.   எரிமலைக் குழம்பாகக் கொதித்தெழுந்து இப்போது ஏனோ கனத்த பாறையாகி விட்டது.   இப்படியே […]

                வளவ. துரையன்   ”எனக்கும் எவற்கும் இறைவன் தனக்கும்  எவனோ தவறே?”                           301   ”எனக்கும் மற்றுமுள்ள அனைத்து உயிர்களுக்கும் தலைவன் சிவபெருமான். அவர் உங்களைப் பணியவில்லை என்பது எப்படித் தவறாகும்?                          ”இரை ஆசையால் வந்த யஞ்ஞா                          உரையாய், உறுமோ நின்ஊணே”                [302] [யஞ்ஞன்=அக்னிதேவன்; உறுதல்=அடைதல்]      ”வேள்வியில்அவியாகிய உணவு கிடைக்கும் என்னும் ஆசையால் வந்துள்ள அக்னிதேவா! உன் எண்ணத்தை நீ அடைவாயோ […]

    வளவ. துரையன்   தழுவுதல் என்பது அந்தத் தருணத்திற்கு மட்டுமன்று   தவமாக நினைத்து அதை எப்பொழுதும் நான் மட்டும் சுகித்திருப்பது   அது வந்துவிட்டுப் பின் தணலை ஊதிப் பெரிதாக்குவது   அடுத்தது எப்போதென்று அகத்தை அலைக்கழித்து அல்லலுறச் செய்வது   அவனுக்கும் அவளுக்கும் அன்புப் பரிமாற்றத்திற்கு அஸ்திவாரம் தோற்றுவிப்பது   காற்று கூடப்புகாமல் கட்டி அணைப்பதால் காமமென்று மொழியாதீர்    அதுதான் காதலின் ஒருவகை   யாரின்பம் அதிகம் பெற்றாரென ஒரு […]