தாகூரின் கீதப் பாமாலை – 24 பாமாலைக் கழுத்தணி உனக்கு !

அன்பின் திரு ஜெயபாரதன்,

மிகச் சுவையான கவித்தேன். ஆரம்ப வார்த்தைகளே சுவையின் உச்சம். மிகவும் இரசித்துப் படித்தேன். மிக்க நன்றி.

அன்புடன்
பவள சங்கரி

பாராட்டுக்கு மிக்க நன்றி பவள சங்கரி,

அன்புடன்,
சி. ஜெயபாரதன்

ஒரு புதிய பின்னூட்ட கலாச்சாரம் திண்ணையில் தோன்றியுள்ளது. எழுத்தாளர்கள் ஒவ்வொருக்கொருவர் நெகிழ்ந்தது இது போல் இல்லை… என்று சொல்ல…. உடன் இவர் நன்றி சொல்லிவிட்டு , அந்த எழுத்தாளரின் எழுத்தை ஓகோ ஓகோ என்று பின்னூட்டம் இட… சுப்புடு இருந்தால் நாக்கை பிடுங்கிங் கொள்வார். விமர்சனம் பின்னூட்டம் என்பதற்கு ஒரு தரம் இருக்கிறது. இந்த வியாதியை பெண் எழுத்தாளார்கள் துவக்கி வைத்துள்ளனர் இங்கு…

இப்படி இல்லாத ஓர் இலக்கண விதியைச் சொல்லிக் கொண்டு தனி மனிதரை “ஜால்ரா போடுறார்” என்று தவறாமல் தாக்குவது திருவாளர் புனை பெயரார் அவர்களுக்கு அடிக்கடி வரும் மனநோய்.

சி. ஜெயபாரதன்.

அன்பின் திரு புனைப்பெயரில்,

மனதிற்குப் பிடித்த படைப்புகளை நன்றாக இருக்கிறது என்று மனதாரப் பாராட்டுவதில் என்ன தவறு என்று புரியவில்லை. இதற்குக் கூட பெண் எழுத்தாளர்கள் என்று பிரித்து வைத்துப் பார்க்கும் பார்வை நன்றாக இருக்கிறதா… இதை வியாதி என்று சொல்வதிலும் அர்த்தமில்லை என்பதை வருத்தத்துடன் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். எந்த பாராட்டும், பின்னூட்டமும் எதிர்பார்க்கும் வழக்கம் என்னிடம் இல்லை என்பதையும் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். பிடித்ததை பிடித்தது என்று சொல்வதற்குக்கூட தயங்க வேண்டுமா…?

அன்புடன்
பவள சங்கரி.

மஞ்சள் காமாலை நோயுற்றவன் கண்ணுக்குக் கண்ட தெல்லாம் மஞ்சளாய்த் தோன்றுமாம்.

சி. ஜெயபாரதன்.

மதிப்பிற்குரிய…உயர்திரு .திரு.புனைப் பெயரில் அவர்களுக்கு.

தங்களின் பின்னூட்டம் வழக்கம் போல படித்தேன். முன்பும், இதுபோல் சீதாம்மாவின்
கட்டுரைக்கு நான் போட்ட பின்னூட்டத்துக்கு பஜனை கோஷ்டி என்ற நையாண்டி செய்தீர்கள்.
சென்ற முறை, திருமதி.பவளசங்கரி-யின் கதைக்கு,ஜால்ரா சத்தம் கேட்கிறது என்று இந்த முறை…அதையே வேறு விதமாக சொல்லி சந்தோஷப் பட்டுக் கொள்கிறீர்கள்.

இதில் இருந்தே தங்களின் ஆணாதிக்கத்தை உணர முடிந்தது. திண்ணை என்ன உங்களுக்காக மேடையா? ஒரு கதையைப் படித்தபின்பு பாராட்டி எழுதினால் அதில் என்ன தேவையற்ற கலாச்சாரத்தைக்
கண்டீர்கள்? திருமதி.பவளசங்கரி, அவர்கள் சிறந்த படைப்பாளி, இணையத்தில் ஒரு பத்திரிகையை சுயமாக நடத்தும் வல்லமை பெற்றவர். யாரும் தரம் அறியாமல் பின்னூட்டம் போடுவதில்லை. இங்கு, நான் யாருக்கும் ஜால்ரா போடா வேண்டிய அவசியமோ, தேவையோ இல்லை.

ஒரு ஆரோக்கியமான விஷயத்தை பெண்கள் செய்வதால் அதையே வியாதி எனக் குறிப்பிட்டு சொல்லி இருப்பது கண்டனத்துக்கு உரியது. நாங்கள் எங்களுக்குள் சொல்லிக் கொள்வது உங்களுக்கு ஏன் கண்ணை உறுத்துகிறது.? நீங்கள் பத்தி பத்தியாக எழுதும் எந்தப் பின்னூட்டத்தையும் எவரேனும் இதுவரையில் தவறுதலாகச் சொல்கிறார்களா? திண்ணையில் எழுத்து சுதந்திரத்தை…அதுவும், ஒரு ஆரோக்கியமான விஷயத்த கிண்டலும், கேலியும் செய்து எங்கள் மீது அவதூறு பேசும் உங்களுக்கு யார் இந்த அதிகாரத்தைக் கொடுத்தது? எல்லோரும் எப்போதும் ஊமையாக இருக்க மாட்டார்கள். பெண்ண எழுத்தாளர்கள் என்று குறிப்பிடுவதன் நோக்கம் என்ன? இனிமேலும் சீண்டிப் பார்க்க வேண்டாம்..என்று எச்சரிக்கை விடுக்கிறேன்.

நன்று. “சுப்புடு இருந்தால் நாக்கைப் பிடுங்கிக் கொண்டுசாவார்” என்று.”…நன்று….அவரும் உங்களைப் போன்றோரின் தரம் தெரியாமல் தாக்கும் பின்னூட்டத்தைப் படித்தால் , அவரே உங்கள் நண்பராக இருந்தால் அவமானம் தாங்காமல் கண்டிப்பாக அதைத் தான் செய்வார்.

மறுபடியும் அழுத்தமாகச் சொல்கிறேன் பலதும் கற்று அறிந்த பெருமானான தங்களின் செய்கை அநாகரீகமானது.
இனியாவது அடுத்தவர் தட்டைப் பார்க்காமல் இருப்பது நல்லது.

அதீத கோபத்தோடு.
ஜெயஸ்ரீ ஷங்கர்.

திரு புனைபெயரில் எழுதியிருப்பதைப் பார்த்தவுடன் எனக்கு நான் முன்பு பணி புரிந்து கொண்டிருந்த அலுவலகத்தில் MAS( Mutual Appreciation Society) என்று ஒரு சிலரை கேலி செய்வார்கள்.நான் உன்னைப் பாராட்டுவேன். நீ என்னைப் பாராட்டு என்று பேசிக் கொள்ளாமலே செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கும். அதைப் போல இங்க நடக்கிறது என்று புனைபெயரில் எண்ணுகிறாரா? மனிதர்கள் குழுவாக ஒன்று கூடும் தளங்களில் பொதுவாக இது தவிர்க்க முடியாததுதான். மேலும் இதுவொன்றும் தவறானதும் அல்லவே. மேலும் பவளசங்கரி சொல்வது போல், பிடித்த படைப்புகளை பாராட்டுவதில் தவறொன்றுமில்லையே. எனக்குப் பிடித்தது உங்களுக்கும் பிடிக்க வேண்டுமென்பது இல்லையே அல்லவா? ஆனால், படைப்புகளின் குறைகளை விமர்சிக்காமல், பாராட்டிக் கொண்டிருப்பது மட்டுமே செய்தால், படைப்புகளின் தரமும், படைப்பாளியின் தரமும் உயராதென்பதும் உண்மைதான். பொதுவாக படைப்புகளை விமர்சித்தால் படைப்பாளி ஏற்றுக் கொள்வாரா அன்ற ஐயமும், நமக்கேன் வம்பு என்றெண்ணுவதும் கூட விமர்சனங்கள் குறைந்திருப்பதற்கான காரணம். இது மாற வேண்டும். தவறுகள் கண்ணியமாக சுட்டிக் காட்டப்பட வேண்டும். அங்ஙனம் சுட்டிக் காட்டப் படும் போது, அவற்றை சரியான கோணத்தில் எடுத்துக் கொள்ளும் பக்குவமும் படைப்பாளிகளுக்கு வர வேண்டும். அப்படி நடக்கும் போது, நிச்சயம் மிக நல்ல படைப்புகள் பெருகும்.

இரண்டாவது வரியில் “கொள்வேனா” அல்லது “கொள்ளேனா?”

முதலிரண்டு பத்திகளும் சரி; இறுதிப்பத்தியில் சொல்லப்பட்டக் கருத்து ஒட்டாமல் வேறெதையோச் சொல்கிறதே!

ஒரிஜனலைப்படித்தால் மட்டுமே ஜெயபாரதன் ஒட்டாமல் பண்ணினாரா அல்லது தாகூரா எனத்தெரியலாம். லிங்க் கொடுத்தா நல்லாயிருக்கும்.

முதலில் ஒன்று சொல்லியாக வேண்டும். விமர்சனம் செயவதற்கு ஒரு தகுதி வேண்டும். அஃதில் ஒன்றுதான் காயதல் உவத்தல் இன்றி எழுதுவது. இது ஒரு முகந்தெரியா எழுத்தாளரின் படைப்பைச் செய்யும் போது சாத்தியம். தெரிந்தவரென்றால் இல்லை. பின்னர் படைப்புக்கள் வேறுபாட்டிற்கிணங்க விமர்சகர்களும் மாறுவர். நாட்டிய விமர்சகரான சுப்புடு இலக்கிய விமர்ச்கராக முடியாது. கதையையோ நாவலையோ விமர்சிப்பவர் கவிதையை நன்கு விமர்சிப்பாரென்று சொல்ல்முடியாது. ஏனெனில் இரண்டுக்கும் சில வேறுபாடுள்ள அணுகுமுறையும் திறனாய்வும் தேவை. கவிதை சிலவரிகளில் பெரும் கருத்துக்களையும் உணர்ச்சிகளையும் உள்ளடக்குவது. இதனால், அது சொலாமல் விட்டு நம்மைச்சொல்லவைக்கும் தரமுடையது. என்வேதான், கவிதையை இரசிப்பவர்கள் பலமுறைகளில் அவர்களுக்குத்தகுந்த மாதிரி செய்து கொள்ளலாம். வெளிப்படைக்கவிதை – அதாவது நேரடியாகச் சொல்லும் கவிதை – பிர்ச்சினையில்லை. உள்வைத்து எழுதப்படும் கவிதைகள்தான் கடினம். ஆங்கிலத்தில் எலியட்டின் வேஸ்ட் லேண்டு பெரும்பிரச்சினைகளை விமர்சகர்களுக்குத் தந்து கொண்டேயிருக்கிறது. பலரும் பல மாதிரி. அவரிடமே கேட்டதற்கு ‘சரி ஒரு விளக்க நோட்ஸ’ போடுகிறேன் என்று போட்டுவிட்டார். அந்த நோட்ஸ் மேலும் குழப்பங்களையேத் தந்தது. அககவிதை உலகப்புகழ் பெறக்காரணம் – கேட்டால் ஆச்சரியப்படுவீர்கள்! – அது நம்மில் எழுப்பும் புதிராபுதிர்களாலேயே.

கிடக்கட்டும். திண்ணையில் வரும் கவிதைகளில் சில இந்தரகத்தைச்சேரந்தவை. அவை வரவேற்கப்படவேண்டும். ஜெயரதன் மொழிபெயர்ப்பை மட்டும் செய்கிறார். கவிதையின் தரத்துக்கு அவர் பொறுப்பன்று. தாகூரின் கடைசிப்பத்தி முதலிரண்டோடு அவ்வளவு ஒத்துப்போகவில்லை என்பது அக்கவிதையின் மீது வைக்கப்படும் விமர்சனமே. இதற்குப்பதில் சொல்ல ஜெயரதன், ஒரு கவிதை இரசனையாளர் என்ற முறையில் மட்டுமே பதில் சொல்லமுடியும்.

இப்போது, பாராட்டுக்களுக்கு வருவோம். பாராட்டுக்கள் அவசியம் ஒரு எழுத்தாளர்களுக்கு. அஃதொரு டானிக் போல. அப்பாராட்டுக்கள் உண்மையாக எழுதப்பட்டால். போலிக்காக தெரிந்தவர் என்ற முறையில் இருப்பின், எழுத்தாளர் அதை எடுத்துக்கொள்ளமாட்டார்.

ஜெயரதனின் மொழிபெயர்ப்பைத்தான் படிக்கிறோம். நன்றாகவே சொற்களைத்தேர்ந்தெடுக்கிறார். எனவே மொழிபெயர்ப்புக்கு பாராட்டுக்கள் என்றுதான் எழுதப்பட்டிருக்கவேண்டும். மாறாக கவிதைகே பாராட்டு என்றால், தாகூர் வந்துதான் நன்றிகள் சொல்லவேண்டும்.

My own motto in writing criticism is: THINK ONCE TO DENOUNCE; TWICE TO PRAISE.
சிறுவர்களைத்தவிர, பெரியவர்கள் எவரையும் பாராட்டுவது அபூர்வமாகத்தான் இருக்கும். This is a personal principle, not for any one else.

அதே சமயம், எவரும் எதைப்பற்றியும் தங்களுக்குத்தோன்றியதைச்சொல்லலாம். எ.கா நாட்டியம், இசை, ஓவியம். எவரும் நாட்டிய நிகழ்ச்சிக்குச்சென்று இரசிக்கலாம். பெண் மேடையைப்போட்டு உடைத்தால், ஒரு யானை குதித்தது போலிருந்தது என்றும், இசை பாடுகிறேன் என்று கூவியதை, கோட்டானைகேட்டது போலிருந்ததென்றும், ஒவியமா இது கோழி கிறுக்கல் போலிருந்தது என்றும் சொல்லலாம். ஆனால் இக்கருத்துக்களுக்கும் ஒரு தேர்ந்த திறனாயவாளரின் கருத்துக்களும் வேறானதாக இருக்கும் அல்லது இருக்கலாம். எ.கா பிகாசோவின் ஓவியம் பொதுவாக எல்லாருக்கும் கிறுக்கல்களே. ஓவியத்தின் திறனாய்வாளருக்கு அது ஒரு மாபெரும் உலகத்தரம் வாயந்த படைப்பன்றோ!

பொதுமக்கள் தங்கள் இரசனை திறனாய்வாளரின் இரசனையுடனிருந்து மாறுபடும் என்பதை உணர்ந்து அத்திறனாய்வாளர்களைத் தனியே படைப்பாளிகளிடம் அவர்களிருவர் பாடு என்று விட்டு விடவேண்டும். பொதுமக்களின் இரசனை பல கூறுகளைக்கவனிக்காமல் விட்டுவிடும். அல்லது அவர்களால் கவனிக்க முடியாது.

இல்லாவிட்டால் என்னவாகும்? எ.கா. ஒரு நடிகனை நான் விமர்சிக்கிறேன் என்று வைத்துக்கொள்ளுங்கள். காட்டமான ஒன்றாக இருப்பின் அவர் இரசிகர் கூட்டம் என்னைக்கொன்றே போட்டு விடும். இல்லையா? அங்காவது அந்த இரசிகர்கள் தெருமக்கள். கல்லாதவர் பலர். ஆனால், திண்ணை போன்ற தளத்திலும், ஊடுறுவி அவருக்குப்பிடித்தவை விமர்ச்னம் பண்ணும்போது புகுந்து தாக்குவதை நாம் பார்க்கிறோமல்லவா?.

*/புனை பெயரில் ஒளிந்து கொண்டு பிறர் மீது கல்லை விட்டெறியும் பின்னோட்டவாதி/* இந்தக் கருத்தில் எனக்கு உடன்பாடு இல்லை ஐயா!

இனியாவது அடுத்தவர் தட்டைப் பார்க்காமல் இருப்பது நல்லது.–> வீட்டுக்குள்ள தட்டில எத வச்சிருந்தாலும் யாரும் கவலைப்படுவதில்லை…. தெருவில் வந்து காட்டினால், திண்ணையில் இருப்பவர்கள் ஏதாவது சொல்லத்தான் செய்வார்கள்… படைக்கப்பட்டபின் எழுத்து பாரதியே ஆனாலும் பொதுவன்றோ…

மதிப்பிற்குரிய திரு புனைபெயரில் அவர்களுக்கு,
எனது கதையில் குறைகளை, மாற்றத்தை, கருத்தாகக் கூறுங்கள்…தங்கள் மூலமாகத் எனது தவறை மாற்றிக் கொள்ளும் வாய்ப்பு எனக்கு அமையும். அதை மகிழ்வோடு வரவேற்கிறேன்.
நான் படித்து, அறிந்து கொண்டு எழுதும் எனது கருத்தை ஜால்ரா என்று கிண்டல் செய்யாதீர்கள்.எனது பின்னூட்டம் நான் படித்த படைப்பிற்கு மட்டும் சம்பந்தப் பட்டது. அதைத்தான் சொன்னேன். “அடுத்தவர் தட்டு என்று”.
தங்களின் பரந்த இலக்கிய அறிவையும், செறிந்த ஞானத்தையும் தங்களது பல விதமான பின்னூட்டங்களைப் படித்து
வியந்திருக்கிறேன். தங்களிடம் தர்க்கம் செய்யும் தகுதியோ, ஞானமோ,விருப்பமோ எனக்கில்லை.
தங்களின் எந்த கருத்தையும் ஏற்கிறேன். நன்றி.
அன்புடன்
ஜெயஸ்ரீ ஷங்கர்.

ஜெய’ஸ்ரி’ ஷங்கர் (குறிப்பிட்ட எழுத்திற்கான விசை எது?)பரந்த இலக்கிய அறிவு; செறிந்த ஞானம்; உங்களுடைய வியப்பு… உண்மையாகவே நீங்கள் அப்படி நினைக்கிறீர்கள்? ஏனென்றால் அதை அங்கதமாக எடுத்துக்கொள்வதற்கான எந்த குறியீடுகளையும் நீங்கள் தரவில்லையே என்பதற்காகக் கேட்கிறேன்.

மதிப்பிற்குரிய ஆனந்தன் அவர்களுக்கு,

எகலப்பையில் – ஸ்ரீ (shree)
சரி.இனி…உங்கள் சந்தேகம்.:அதற்கான பதில்.

உண்மையாகவே அப்படித்தான் நினைக்கிறன்.
என்னை ஏதோ சொல்கிறார் என்பதால், அவருக்கு இருக்கும்
திறமைகளை என்னால் மறுத்து ஏற்காமல் தவிர்ப்பது சரியில்லையே.

அங்கதமாகச் சொல்ல அவசியம் இல்லை என்று எண்ணினேன்…
எனக்குப் புரிந்தது உங்களுக்கு ஏற்கனவே புரிந்திருக்கலாம்.அல்லது நீங்களும்
படித்தால் புரியலாம்.

எனக்கு நன்கு தெரியாததை என்னால் எதிர்க்க தைரியம் வராது.
அரசியல்,சமூகம் போன்றவற்றில் அவரின் பின்னூட்ட பங்கீடுகளில்
விவாதிக்கும் விதத்தைப் பார்த்து நான் புரிந்து கொண்டேன்..(முந்தைய
பதிவுகள்) நீங்களும் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்.

அறிவின் செறிவு இருந்தால் தான் களத்தில் குதிக்க முடியும்.
நீச்சல் தெரியாத எவரும் ஆழமான நீரில் குதிப்பார்களா?

நன்றி.
அன்புடன்
ஜெயஸ்ரீ ஷங்கர்.

அன்பின் திரு.ஜெயபாரதன் அவர்களுக்கு,

மன்னிக்க வேண்டும்.தங்களின் மொழிபெயர்ப்புக் கவிதையைப்
படித்து பின்னூட்டம் இட வந்துவிட்டு திசை
மாறிப் போனது.

வழக்கம் போலவே…தாகூர் இதிலும் தந்து காதல் முத்திரையை
அவர் அவளுக்கு கழுத்தணியாக கவி அணி அனுப்பி உருகி இருக்கிறார்.
நீங்கள் தேர்ந்தெடுத்த கவிதையும் வரிகளும் அற்புதம்.
உங்கள் மூலமாகத் தாகூரின் எழுத்தின் சிறப்பை உணர முடிகிறது.
மிக்க நன்றி
ஜெயஸ்ரீ ஷங்கர்.