வஞ்சிக்கப்பட்ட வழக்கு வஞ்சிக்கப்பட்ட வாழ்க்கை – பாலாஜி சக்திவேல் இயக்கிய ’வழக்கு எண் 18/9’

இருவர் இப்படத்திற்கு விமர்சனம் எழுதியிருக்கிறார்கள். அவற்றில் எதில் என் பின்னூட்டத்தைப்போடவேண்டுமெனத் தெரியவில்லை. ஏதாகினும் ஒன்று எனற அடிப்படையில் இங்கு போடுகிறேன். நான் ஏறகனவே திண்ணைக்கு ஒரு கட்டுரை அனுப்பியிருக்கிறேன். அது விமர்சன‌மன்று. இப்படத்தைப்பார்த்து விட்டு வந்தவுடன் என்னுள் எழுந்த எண்ணங்கள். ஆனால் அது இவவ்வார திண்ணையிதழில் வரவில்லை.

இப்படத்தின் மையக்கருத்து எனக்குப்பிடிக்கவில்லை. வன்முறைக்கு வன்முறையே தீர்வு என்பது மூளைச்சோம்பேறித்தனமாகும். எவருமே அதைச்சொல்லிவிடலாம். பிறகு என்னதான் தீர்வு என்பதைச் சொல்வதிலேதான் – கிட்டத்தட்ட அனைவராலும் ஏற்றுக்கொள்ளப்படும் வகையில் – ஒரு படைப்பாளியின் திறன் வெளியாகிறது. பாலாஜி சகதிவேலுக்கு அப்படிச்செய்ய வேண்டுமெனத் தோனற்வில்லை.

விளிம்புநிலை மனிதர்கள் என்றெல்லாம் எழுதுகிறார்கள். அப்படியெல்லாம் மனிதர்கள் ஆவதற்கு சமூகம் முழுவதும் பூஜவா ஆக் மாறினால்தான் சாத்தியம். கட்டுரையோ விமர்சனமோ எழுதுபவர்கள் எல்லாரும் தங்களைப்பூஜவாக்கள் என்று எகத்தாளாமாக நினைத்துக்கொண்டு படத்தில் வரும் கதாமாந்தர்களைபபார்த்துப் பச்சாபித்து எழுதுகிறார்கள். என்னால் முடியாது. அம்மாந்தர்களில் பலர் எனக்குச்சொந்தக்காரர்களாக இருக்கும் போது அவர்கள் வேறு நான் வேறா? அப்படியே நானிருந்தாலும் கதாமாந்ந்தர்கள் செய்வதும், இயக்கிய்வர் நாம் என்ன எடுத்துக்கொள்ளவேண்டுமென்பதும் எனக்குப்பிடிக்காதவை.

இய்க்கியவர் என்ன சொல்ல்வருகிறார்? கீழ்த்தட்டு நபர்கள் கடும் உழைப்பாளிகள். நீதியும் நேர்மையும் நிறைந்தவர்கள். அவர்கள் பாவம். சுரண்டப்படுகிறார்கள். மேல்தட்டு நபர்கள் மோசமானவர்கள். அவர்கள் குழந்தைகளுக்கு பண்பு என்பதே தெரியாது. மேல்தட்டு வர்க்கம் உண்டு உறங்கி கண்டு களித்து கொழுப்பேறி மட்டுமே வாழ்கிறது.

சுருக்கினால், இவர்கள் நல்லவர்கள் – அவர்கள் கெட்டவர்கள். என்பதாகும். இம்மாதிரி கருத்துககள் நிறைந்த படங்கள் இரு சாராருக்குமிடையில் பகையைத்தான் உருவாககும். ஒருவர் இல்லாமல் இன்னொருவா வாழ்முடியாது என்பதுதான் உணமை. அபார்ட்மென்டில் வேலைசெய்ய ஆட்கள். கேட்டைப்பார்க்க வாட்ச்மென், கார்களை ஓட்ட டிரைவர், பால்புட்டி, நாளிதழ் கள் போட பையன்கள், பிள்ளைகளை பள்ளிக்குச்சென்றுவிட, கவனிக்க என்றும் பலவகை ஆட்கள் – இவர்களெல்லாம் மேல்தட்டு வர்க்கத்தினருக்குத் தேவை. அத்தேவையை வைத்தே கீழ்ததட்டு வர்க்கம் வேலவாய்ப்புக்களைப்பெற்று வாழ்கிறது. சுரண்டல் ஆங்காங்கே இருக்கலாம். ஆனால் அது வேறு சப்ஜக்ட்.

படம் நமக்குத் தவறான வழியைக்காட்டுகிறது. இதைப்பார்த்து விட்டு சென்னை பெரும்பள்ளிகளில் படிக்கும் மாணவிகள் எல்லாம் சீக்கிரம் வழுக்கிவிடுவார்கள். மாணாக்கர்களெல்லாம் குடி. போதை, காமமென 10ம் கிளாஸிலேயே ஆகிவிடுவார்கள் என்ற் பிம்பம் கண்டிப்பாக ஏற்படும். அய்யோ பாவம். அவர்கள் தலைகள் மேல் பழி விழுகிற்து. அவர்கள் இப்படத்தைப்பார்க்காமலிருக்க் இறைவன் அருள்புரிவாராக!

ஒன்றை வாழவைக்க இன்னொன்றைப் பழிப்பதா? கிட்டத்தட்ட கொற்றவன் குடி உமாபதி சிவம் செய்த மாதிரி: பெரியபுராணத்தைப்புகழ சீவக சிந்தாமணியைப்பழித்தால் தான் முடியும் என்பதைப்போல.

சொல்லுங்கள் எவராவது: ரோசியின் கிளையண்ட ஆர்? ஃபைவ் ஸ்டார் ஓட்டலில் ரூம்போடும் தொழிலதிபதரா? இல்லை துண்டுப்பீடி ரிகசாக்காரனா? விடலிப்பயனா? மேட்டுக்குடி ரோசியிடம் போகாது. சினிமா நடிகையைத்தான் தேடும். ஆக், இரண்டுமே மோசம் தத்தம் வழிகளிலே.

அவளின் எதிர்வினை சட்டப்படி குற்றம். தண்டனை பெற்று சிறைக்குச் செல்கிறாள். ஆனால், அந்த எதிர் வினைக்கான காரணம் ஆராயப்பட வேண்டியவர்களால் ஆராயப்படுகிறதா? அதுதான் பார்வையாளனின் நெஞ்சங்களை அலைக்கழிக்கிறது. காரணம், ’வழக்கு எண்18/9’ மட்டுமல்ல; அதேபோல வஞ்சிக்கப்பட்ட வழக்குகள் எத்தனை இருக்கக் கூடும் என்கிற அச்சமும் தான்.

சினிமா ஒரு கலையும் கூட. இலக்கியம் எழுத்துவடிவம். சினிமா அதே இலக்கியத்தை செல்லுலாயிடில் காட்டுவது. இலக்கியகர்த்தா பிர்ச்சாரம் பண்ணக்கூடாது. சொல்வதை அழகாகச்சொல்லி, அல்லது சொல்லவிரும்பும் வண்ணம் சொல்லி, முடிவுகளை வாசகனே தீர்மானிக்கசசெய்பவனே மாபெரும் கலைஞன். முடிவை ஆராயுந்து சொல்லவது இலக்கியத்தின் வேலையன்று. ஆராயப்பட்டால் அது டாகுமென்ட்ரி. எனவே பாலாஜி சக்திவேல அப்படியே விட்டதுதுதான் சரி.

அதேபோல வஞ்சிக்கப்பட்ட வழ்க்குகள் எத்தனை இருக்க்க்கூடும் என்ற அச்சத்தினை – நிறைய விமர்சனங்கள் இந்த அச்சத்தை வெளிப்படுத்தியதப்படித்தேன் – பாரப்பவரின் நெஞ்சங்களில் கனலாக கொழுந்துவிட்டு எரியச்செய்ததே இப்படத்தின் வெற்றி.

எங்கு படித்தேன் என்று தெரிய்வில்லை. அவன் கடைசியில் அப்பெண்ணை மணம் செய்துகொள்வேன் என்று சொன்னதை ஆரவாரமாக காதலில் வெற்றியென்று எழுதியிருக்கிறார்கள்.

தவறு. காதலில் வெற்றி கலியாணம் என்ற ஆர் சொன்னது? காதல் எதற்கு? மணத்திற்காக என்றால் அஃது ஒரு முன்முடிபோடு செய்யப்படும் செயல். அச்செயல் காதலாகாது.

ஒரு அவலட்சமாக்கப்பட்ட பெண்ணை மணந்து விட்டால் அது தியாகம். அப்படிப்பட்ட தியாகம் ஒரு போலியாகும். அது காதலன்று. கலியாணம் பண்ணுவது குழந்தைகள் பெற்று வாழ்வதற்காக. காதலித்தல் கலியாணத்தில் மட்டுமே முடியவேண்டுமென்பது இல்லை.

விரும்பி காமுற்று புணர்ந்து குழந்தைகள் பெற்றுக்கொள்வர். அஃதை எவருடனும் செய்யமுடியாது. விபச்சாரியிடனோ அல்லது விபச்சாரனுடனோ செய்யலாம். சிலர் கஸ்டமர்களிடமே குழந்தை பெற்று வளர்த்து தொழிலை பிறரிடம் தொடர்வார்கள். ‘தாசி’ என்ற அவார்டு வாங்கிய தெலுங்கு படத்தில் வரும் காட்சிகளில் ஒன்று: குழந்தையை அழிக்க மாட்டேன் என்று அடம்பிடிக்க அப்படி அழிப்பதுதுதான் நமக்கு விதிக்கப்பட்ட தர்மமாகும் என்று முதிய தாசிகள் புதிய தாசிக்கு (அர்ச்சனா) அறிவுரை பகர்வர். தாய்மையென்பது அவளுக்குமுண்டு; அந்தோ அவளுக்குக்கிடைக்கவொண்ணாதபடி அவளின் வாழ்க்கைவிதிகள் தடுக்கின்றன என்பது இயக்குனார் காட்டுவது.

ஓரளவு பார்க்கும்படி ஆள் வேண்டும் விரும்ப, காமுற, மற்றும் புணர‌. இங்கு ஒரு யுவனுக்கும் யுவதிக்கும் நேரும் தொடர்பால் ஏற்படும் காதலுக்கும் காமுற்று குழந்தைகள் பெற்று குடும்பம் நடாத்தும் இருவருக்குமிடையில் நேரும் தொடர்புக்கும் சம்பந்தமில்லை.

ஆயினும் பார்ப்ப்வர்களைத்திருப்தி படுத்த, அல்லது நான் சொன்ன சென்டிமென்டல் வியாபாரம் பண்ணி படத்தைக் காசாக்க, சக்திவேலில் சராசரி யுக்திதான் அவன் அவளை உன்னையே மணம் முடிப்பேன் என்று சொன்னது.
மலரினும் மெல்லியது காதல். அதை பிச்சுப்பிடுங்காதீர்கள் ஆன்-பெண் உறவில் ஒரு தெய்வ நிலையே அஃது என்ப்தால அதைப்பாவனையாக உணர்ந்து வெற்றிகண்டவர்கள் நம் ஆழ்வார்கள். (ந்ம்மாழ்வார், திருமங்கையாழ்வார் ம்ற்றும் ஆண்டாள்)

சக்திவேலுக்கு ஒரோ ஒரு சபாஷ் மட்டும் போடுவேன். அஃதாவது அந்தப்போலிசதிகாரியின் உள்ளக்கிடைக்கையை இறுதிவரை வெளிக்காட்டாமல் நம்மை வேறுமாதிரி முடிவுசெய்யவைத்து கடைசியில் காட்டுவது. கிட்டத்தட்ட அகஸ்தா கிருட்டியின் நாவலைப்போல.

அந்த பக்கம் காவ்யா என்ற பெயரில் செண்டிமெண்ட் வியாபாரம் என்று இந்த படம் பற்றி தாக்கு, இந்த பக்கம் பாராட்டு..? ஏன் ஸ்கிஷோப்ரினியா பாதிப்பில் உள்ளீரா…?

Kavya,

The director has not portrayed the upper class coummunity entirely as black. Take the rich girl for instance. She is aghast when she discovers while sitting in the car that her friend has taken pictures of her in his mobile. She deletes them & rejects him after that.

Also, she goes & complains about him to the police.

Not all the lower strata of the society are portrayed as evil. The watchman of the apartment for instance. He takes money from the boy & drives out the hero from the house & warns the heroine.

There s a subtle point u may know: A film gives a general impression which a watcher carries home. That general impression is questioned here.

As for your selective examples, I find them too weak to undo the damage of the general impression: that the upper classes have loose moral values.

I don’t want to continue in English as I fear the editor. He is partial to u, so you hold forth in your English.

போனவாண்டு ஒரு பரப்ரப்பான சம்பவம் தென்மாவட்ட பள்ளியொன்றில் நடந்தது. த்மிழகமே அதிர்ந்தது. பள்ளியில் கழிப்பறையில் பத்தாம் வகுப்பு மாணவியொருத்தி குழந்தை ஈன்றாள் எவருக்கும் தெரியாமல். எவனோ ஒருவனால் அவள் கருவுற்றதை மறைத்து பள்ளிக்கு வந்துகொண்டிருந்தாள். அப்பள்ளி அரசுப்பள்ளி. அவள் ஒரு வறுமைக்கோட்டுக்கு அடியில் வாழும் வர்க்கத்தவள். காமம், காதல், கள்ளக்காதல், கொலை, திருடடு, ஏமாற்று, பித்தலாட்டம் என இரு வர்க்கங்களும் உழன்று வாழ்கின்றன. ஆனால் படத்தின் மையக்கருத்து ஒரு வர்க்கத்தை கறுப்பாக எண்ன முனைகிறது. அது மேம்போக்கோ அடிப்போக்கோ என்றில்லை. போக்கு போக்குத்தான்..

அபபெண் மொபைலைப்பார்க்கிறாள்; அதிர்ச்சியடைகிறாள்; அழிக்கிறாள்; பின்னர் போலீசிடன் செல்கிறாள். எனவே அவளுக்கு தன்னைக்காப்பாற்றிக்கொள்ளும் உணர்ச்சிகளுண்டு என்று காட்டுகிறார். அஃது எல்லா வர்க்கப்பெண்களுக்குமுண்டு. ஒரு விபச்சாரியை நீங்கள் அவளுக்குத்தெரியாமல் எதுவும் செய்யக்கூடாது. அவளுடன் படுக்கையைபகிர்ந்தாலும் அவளுக்குத்தெரியாமல் அவள் உடலைப்படம் எடுக்கமுடியாது. பின்னர் தெரிந்தால் அவளும் இம்மேட்டுக்குடி பெண் செய்ததையையே செய்வாள்; போலீசுக்கு மட்டும் போகமாட்டாள். போலிசு அவளுக்கு நீதி வழங்காமல் அவளை அவமானப்படுத்த மட்டுமே செய்யும். நீயே உடலை விற்றுப்பிழைப்பவள்; உனக்கென்ன மானவுணர்வு என்றுதான் கேட்கும். இம்மேட்டுக்குடிப்பெண்ணைககேட்காது இல்லையா? தேவநாதனிடம் உறவுகொண்டவர்களுள் விபச்ச்சாரப்பெண்களுமுண்டு. இப்போது போலீசு அதைச்செய்ததும் தவறு என்றுதான் வழக்கு. ஏனெனில் இது வெளியில் தெரிந்ததால். இல்லாமலிருந்தால் போலீசு சட்டைபண்ணியிருக்காது.

அது கிடக்க. இச்செயலகளுக்கு முன் அம்மேட்டுக்குடிப்பெண் என்ன செய்தாள்? வெகு இலகுவாக அவளை நம்பினாள். வெகு இலகுவாக அவனை வீட்டுக்குள் விட்டாள். அவன் ஒரு சிறிய வகுப்பில் படிக்கும் மாணவள் அன்று. ‘அக்கா எனக்குக் கொஞ்சம் சொல்லித்தாங்க’ என்று வந்தால் இவள் சொல்லிக்கொடுத்தால் சரி. ஆனால் அவன் பெரிய வகுப்பு மாணவன். அதன் பிறகு அவன் கூப்பிட்ட இடத்துக்கு எல்லாம் போனாள். அவளிடம் பெற்றோருக்குத்தெரியாமல் மொபைலில் உரையாடினாள். அவனின் இரவுக்கேளிக்கை பார்ட்டிக்குப் போகத்துடித்தாள். அஃதாவ்து அவன் செடக்ஸனில் வெகு இலகுவாக தானே போய் விழுந்தாள். ஒழுக்கமாக வளர்க்கப்படா குடும்பங்களிலிருந்து இப்படி பெண் அமைவாள். அவன் போட்டோக்கள் எடுக்காமலே இவள் உடலை நுகரும் வரை செடக்ஷன் பண்ணலாம். ஏனென்றால் அவன் ஒரு திறமையான செடக்ஸன் பேர்வழியென்று காட்டுகிறார் இயக்குனர். மேலும் அவளில் தோழிகளும் அவனின் தோழர்களும் எந்தவொரு மாரல் கான்சியஸ் இல்லாதவர்களாகவே காட்டப்படுகிறார்கள். அஃதாவது அவளையும் அவனையும்தூண்டுகிறார்கள்.

எனக்கு என்ன வருத்தமென்றால், பெரும்பள்ளி மாணவர்களை மட்டுமன்றி, குஜராத்தி மக்களையும் தவறாகக்காட்டுகிறார் இயக்குனர். கோலாட்டத்தைக்காட்டி அவர்கள் குஜராத்திகள் என்று காட்டுகிறார் சக்திவேல்.

அய்யோ பாவம் குட் ஷெப்பர்டு, பத்மா சேசாத்திரி, புனித அர்சுலா பள்ளி (சர்ச் பார்க் கான்வெண்டு ஜெயலலிதாபடித்தப்பள்ளி) கிரிஷ் ஸ்டெவர்டு, புனித தொன் பொஸ்கோ (செஸ் விஸ்வநாதனின் பள்ளி) – இம்மாணவர்களை எல்லாரும் இனி சந்தேகிப்பார்கள். மாணவர்களாவது பரவாயில்லை. மாணவிகள் நிலை ????