வைரமுத்துவின் குமாரி எமிலி டேவிடும், நியூ சயண்டிஸ்ட் இதழும்

வைரமுத்து, எமிலி & சயிண்டிஸ்ட் வரை போக வேண்டியதில்லை… தன் பங்காளி மலை முழுங்கி பி ஆர் பி யின் மேல் ஓர் அரம் பாடினாலே போதும்.. அதை விட்டு புத்தகம் போட்டு அவர் இன்னொரு கல்யாண மண்டபம் கட்ட வேண்டியதில்லை… மொழி அழகியல் பிடி பட்டதால் புத்தகம் போட்டு சமூக அக்கறை கொண்டவர்கள் போலிருப்பவரை விட தெருவோர பிளாட்பார சரோஜா தேவி எழுத்தாளர்கள் பெட்டர்…

கவிஞர் வைரமுத்துவின் மூன்றாம் உலகப் போர் தொடர் கதையாக மலேசியா மக்கள் ஓசை பத்திரிகையில் வெளிவந்தபோது மிகுந்த ஆர்வத்துடன் அதைப் படித்தேன்.அவரின் மொழியும் நடையும் கண்டு வியந்தேன். கதாபாத்திரங்களும் கதைப்பின்னலும் அருமையே. அதில் வரும் எமிலி கதாபாத்திரம் எங்கிருந்து எடுக்கப்படிருந்தாலும் அவளை அழகாக சித்தரித்திருந்தார் கதாசிரியர் கவிஞர் வைரமுத்து. எமிலியின் கட்டுரை தரம் வாய்ந்ததோ இல்லையோ, அந்த கருப்பொருளான இயற்கையை பாதுகாப்பது என்பதை வைத்து ஒரு பயன்மிக்க நாவலை நமக்கு வடித்துத் தந்துள்ள கவிஞருக்கு எனது பாராட்டுகள்!…டாக்டர் ஜி.ஜான்சன்.

அருமையான பதிவு.புது வகையான புத்தக விமர்சனம்.

நீங்கள் குறிப்பிடும் வைரமுத்துவின் நாவல் உள்ளீடற்ற வெற்று வார்த்தை குவியல்களாலும், வாரி இறைக்கப்பட்ட வெறும் தகவல்களாலும் கட்டமைக்கப் பட்டது. அதில் உண்மையின் ஒளியோ, வாழ்வின் தரிசனமோ துளியும் இல்லை. அவரைப் பொறுத்தவரை நியூ சயிண்டிஸ்ட் என்பது அவர் அறிந்த ஓர் ஆங்கில இதழ். அந்தத் தகவலை நாவலில் சாமர்த்தியமாக நுழைத்திருக்கிறார். அவ்வளவு தான்; அதன் உள்ளடக்கம் பற்றியெல்லாம் அவரே அறிந்திருக்க மாட்டார்.அந்த நாலாந்தர நாவல் பற்றி வேலை மெனக்கெட்டு இப்படி ஒரு ஆராய்ச்சியா?

ஒரு நாவலைப் பற்றி கருத்து கூறினால் அது வெட்டி வேலையா? வெளிவரும் நாவல்கள் அனைத்தும் எல்லாராலும் பாராட்டப்படுவதில்லை இன்னும் சொன்னால் படிக்கப்படுவதில்லை. நம் மக்கள் திரைப்படங்களுக்கும் சின்னத்திரை தொடர்களுக்கும் காட்டும் ஆர்வத்தையும் நேரத்தையும் படிப்பதில் காட்டுவதில்லை
கவிஞர் வைரமுத்துவின் மூன்றாம் உலகப் போரில் உண்மையின் ஒளியோ, வாழ்வின் தரிசனமோ ஏதும் இல்லை என்று கூறியுள்ளது வேடிக்கை.! வானம் பார்த்த பூமிக்கு அண்ணன் தம்பி அடித்துக்கொள்வதும், வெட்டிக்கொள்வதும் தமிழ் நாட்டில் வாழும் மக்களுக்கு வேண்டுமானால் பழகிப்போன பழங்கதையாகலாம் காரணம் அதுதானே இன்றும் நடந்து வருகிறது.? அதனால் இதில் என்ன புதுமையைப் புகுத்திவிட்டார் எனெக் கேட்டுள்ளது நியாயந்தான்.
ஆனால் இதுபோன்ற மிகவும் பின்தங்கிய நிலையில் இன்னும் நம் கிராமங்களும் தமிழ் மக்களும் உள்ளனரே எனும் ஆதங்கத்தில் இந்த நாவலைப் பலர் ஆர்வத்துடன் படித்துள்ளனர் என்பதும் உண்மையே!
அவை வெறும் வேற்று வார்த்தைக் குவியல்கள் அல்ல! ஒரு கவிஞனின் மனக்குமுறல்! அவை வாரி இரைக்கப்பட்ட தகவல்கள் அல்ல. இயற்கைக்கு ஏற்பட்டுள்ள அபாயத்தை பறைசாற்றும் சாவு மணியோசை!
ஆமாம். நீங்கள் கூறுவதுபோல் இருந்தால் எதற்காக வேலை மெனக்கிட்டு ஆனந்த விகடன் இதை தொடர் கதையாக பிரசுரம் செய்தனர்?…….. டாக்டர் ஜி. ஜான்சன். . .

“மூன்றாம் உலகப் போர்” இரண்டு வகையான பாணிகளால் ஆனது. ஒன்று, கருத்தமாயியின் கிராம வாழ்வு; அதன் மாண்பு, சுரண்டல், வக்கிரம் முதலியவை. இரண்டு, எமிலியும் இஷிமுராவும் இந்தியாவுக்கு நன்மை செய்ய வரும் நவீன கதை. முதலாவதில் வைரமுத்துவின் மொழியழகு கவித்துவம் ஆகியவை சிறந்து நிற்கின்றன. இந்தப் பகுதி மிக அழகியது. இந்தப் பகுதியில் கதைப் பின்னலும் மிக அருமை. அவருடைய முன்னைய கிராம நாவல்களுக்கு இணையானது. இந்த நடையில் நிகழ்ச்சிகளின் விவரணைகளில் அவருக்கு இணை இல்லை.

ஆனால் அவர் எடுத்துக்கொண்ட இரண்டாம் பாணி சாதாரணமாகிவிடுகிறது. பெரும்பாலும் தற்போதைய அறிவியலாளர்கள் சொல்லும் கருத்துக்களைத் திரட்டித் தந்துள்ளார். அதில் அவருடைய தனித்துவமும் கவித்துவமும் வெளிப்படவில்லை. இந்தியாவுக்கு அவர் சொல்லும் தீர்வுகள் மிக எளிமையானவையாக இருக்கின்றன. இந்தத் தீர்வுகளுக்கு எமிலியும் இஷிமுராவும் தேவையில்லை. இந்திய வேளாணமை அறிவியலாளர்களே இவற்றையும் இன்னும் பல தீர்வுகளையும் சொல்லியிருக்கிறார்கள். ஆகவே எமிலியும் இஷிமுராவும் ஒரு exotic flavour-க்காக மட்டுமே பயன் படுத்தப்பட்டிருக்கிறார்கள்.

ஆனால் தமிழில் புதிய அறிவியல் விஷயங்களை அலசுவதில் இந்த நாவல் ஒரு முன்னோடிதான்.

ரெ.கா.

/முதலாவதில் வைரமுத்துவின் மொழியழகு கவித்துவம் ஆகியவை சிறந்து நிற்கின்றன. இந்தப் பகுதி மிக அழகியது. இந்தப் பகுதியில் கதைப் பின்னலும் மிக அருமை. அவருடைய முன்னைய கிராம நாவல்களுக்கு இணையானது. இந்த நடையில் நிகழ்ச்சிகளின் விவரணைகளில் அவருக்கு இணை இல்லை./ ஒரு நாவலுக்கு மொழி அழகும் கவித்துவமும் பிரதானமில்லை. அவை இரண்டாம் பட்சம் தான். வைரமுத்துவின் அதீத கவித்துவமும் அளவுக்கதிகமான தகவல் இறைப்பும் தான் நாவலின் கதைக் களத்தை அந்நியப்படவே வைக்கிறது. நாவலுக்கு முதல் தேவை நம்பகத் தனமான நிகழ்ச்சிகள்! ஏதோ பெண்ணின் வாயிலிருக்கும் வெற்றிலையை கருத்தமாயி அவளின் இதழில் நாக்குப் படாமல் வெட்டவெளியில் வைத்து எடுப்பாராம்; இது ஒரு வேடிக்கை விளையாட்டாம்…. இதைப் பார்த்து விட்ட கருத்தமாயியின் மனைவி காலமெல்லாம் அவருடன் நேரிடையாய் பேசவே மாட்டாளாம்…. விடலைத் தனமான சினிமா காட்சி மாதிரி இல்லை இது? யாராவது சினிமாவாக இதை எடுப்பார்கள் என்கிற எதிர்பார்ப்புகளுடன் எழுதப்பட்ட அசட்டுத் தனமான தொடர்கதை அது; ரெ.கார்த்திகேசுவுக்கு அது ஒரு அற்புதமான நாவலாகத் தெரிகிறது. ஆலை இல்லாத ஊருக்கு இழுப்பைப்பூ சர்க்கரை தான்!

இந்த பின்னூட்டங்களே என்னை இக் கதையினை படிக்க தூண்டி உள்ளது.கவிஞர் என்ற முறையில் நான் கூறுவது தன் சுயத்தை கவியால் கதை எழுதும் போதும் இழக்க முடியாது , கட்டுரையில் கூடவும் அதுவே நிஜம். கவிஞர் ஆரா

மொழி அழகியல் கை வரப் பெற்றவர்கள் , காமம் பற்றி எழுதி விட்டுப் போகட்டும். சமூக பொறுப்பு , சமூகத்தில் தீய்வர்கள் விருந்துகளில் பங்கேற்காதவர்கள், ஒரு மாநிலமே இயற்கை அழிக்கும் கும்பலை திட்டித் தீர்க்கும் போது அந்த கும்பலின் ஆணிவேரோடு விருந்துண்ணும் மனிதர்கள், தமக்கு மொழி ஆளுமை இருப்பதை வைத்து படைப்பு வேஷம் போடுவது கேள்வி கேட்கப்பட்டு நிராகரிக்கப்பட வேண்டும். பொன்னுக்கு ஆசைப்படாமல்… பார் அதி சின்னப் பயல் என்று சொன்னவனே கவிஞன்…