வழிமேல் விழிவைத்து…….!

அன்பின் காவ்யா,

தங்களின் ஆழ்ந்த வாசிப்பிற்கும், கருத்திற்கும் நன்றி.

//“உடன்கட்டை ஏறிவருவாயா?”
அவனுக்கு ஏது உடன்கட்டை?
இந்து மரபில் பெண்ணுக்குத்தானே? எனவே கருத்துப்பிழை விழுந்துவிடுகிறது.//

உடன்கட்டை ஏறும் வழக்கமெல்லாம் மலையேறி காலங்கள் பலவாகிவிட்ட போதிலும், இன்றும் ஒரு காதலிக்காக, ஒரு காதலனும், காதலனுக்காக காதலியும் உடன் உயிர் துறப்பது நடந்து கொண்டுதான் இருக்கிறதல்லவா… கவிதை என்பது சில நேரங்களில் அந்த நேரத்து உணர்வை தயக்கமின்றி பிரதிபலித்து விடுகிறது…

நல்ல காதலிக்காக ஒரு காதலன் உடன்கட்டை ஏறி வரலாமே…

I wish I were the poet to receive these opulent Johnsonian encomium. I am jealous of Ms Pavala Sankari !

In English, there was a literary critic and his name – Samuel Johnson. Poets, after releasing their books of poems, waited with bated breath the critical views from Dr Johnson. Bated breath ? Yes, if his criticism is fair, the books would sell like hot cakes on Xmas eve! The publishers would order more copies. If it is adverse, the orders wd be withdrawn and the poets would not come out of their homes for fear of public shame.

Our Thinnai Johnson is an antithesis of Dr Johnson. Dr Johnson was an Englishman; Thinnai Johnson is a Tamilian. The difference is tell tale !

அன்பின் திரு ஜான்சன்,

நனி நன்றி. உண்மை ஐயா, நம் தமிழ் மொழியால் மட்டுமே, வார்த்தைகள் மூலம் உணர்வுகளை அப்படியே உள்ளது உள்ளபடி பிரதிபலிக்கச் செய்ய முடியும் அல்லவா… எத்துனை அழகான உள்ளார்ந்த கருத்து அளித்துள்ளீர்கள். வாழ்த்துகள்.

அன்புடன்

பவள சங்கரி.