புகழ் பெற்ற ஏழைகள் - 47

This entry is part 2 of 20 in the series 23 பெப்ருவரி 2014

(முன்னேறத் துடிக்கும் இளந்தலைமுறையினருக்கு வெற்றிக்கு வழிகாட்டும் வாழ்வியல் தன்னம்பிக்கைத் தொடர் கட்டுரை)

முனைவர் சி.சேதுராமன், தமிழாய்வுத்துறைத்தலைவர், மாட்சிமை தங்கியமன்னர் கல்லூரி, புதுக்கோட்டை.

47,கடவுளைக் கண்ட ஏழை……………………

“தெய்வம் இருப்பது எங்கே………….?

தெய்வம் இருப்பது எங்கே……….? அது இங்கே

அது எங்கே…?வேறெங்கே…?

வாங்க…வாங்க,,,என்னங்க இப்பவும் பாட்டைப் பாடிக்கிட்டே வர்ரீங்க…என்ன ஒங்களுக்குப் போனவாரம் நான் கேட்ட கேள்விக்கு விடை தெரிஞ்சுருச்சா…? என்னது தெரியலயா…?அப்பறம் பாட்டெல்லாம் பாடிக்கிட்டு வர்ரீங்க…? கடவுளைக் கண்டவங்க யாருன்னு கேக்குறீங்களா…?

“கண்டவர் விண்டிலர்

விண்டவர் கண்டிலர்”

அப்படீன்னு பெரியவங்க சொல்வாங்க…இப்படித்தான் ஒங்களப் போன்று ஓர் இளைஞர் கடவுளைக் கண்டவங்க இருக்காங்களா…? அப்படீன்னு ஒவ்வொரு ஊராப் போயி பெரியவங்ககிட்டக் கேட்டாரு….? ஆனா யாருமே கடவுளைப் பார்த்தேன் அப்படீன்னு சொல்லல… சரி யாருமே கடவுளப் பார்த்ததுமில்ல..அவரோட பேசினதுமில்லைன்னு நெனச்சுகிட்டு அப்போ கடவுளே இல்லையோன்னு அந்த இளைஞர் எண்ணத் தொங்கிட்டாரு…இருந்தாலும் அவரோட மனசு சமாதானம் அடையல.. தன்னோட கேள்விக்கு எப்படியாவது விடையக் கண்டுபிடிச்சே ஆகணும்னு நெனச்சுக்கிட்டு இருந்தப்போ அவருகிட்ட ஒருத்தரு “இந்தாப் பாருப்பா ஒன்னோட கேள்விக்கு கல்க்கத்தாவுல உள்ள காளிகோயில்ல இருக்கற பூசாரியாலதான் பதில் சொல்ல முடியும் அவரப் போயிப் பாருன்னாரு…ஒடனே அந்த இளைஞர் நேரா அவரப் போயிப் பார்த்தாரு

அவரப் பாத்த ஒடனேயே ஒருவிதமான இனந்தெரியாத அன்பு அவருமேல அந்த இளைஞருக்கு ஏற்பட்டது…அந்தப் பெரியவரும் அந்த இளைஞரப் பார்த்தாரு அவருக்கும் அந்த இளைஞர ரொம்பப் பிடிச்சுபோச்சு…அந்த இளைஞர் அந்தப் பெரியவரப் பாத்த்து, “நீங்க கடவுளப் பாத்துருக்கீங்களா…? அவரோட பேசியிருக்கிறீங்களா…? அவர எனக்குக் காட்ட முடியுமா..? அப்படீன்னு கேள்விகள அடுக்கிக்கிட்டே போனாரு…. அதக் கேட்ட அந்த காளிகோயில் பூசாரி ஓ..அதற்கென்ன நான் கடவுளப் பாத்துருக்கேன்…அவரோட தெனமும் பேசிகிட்டுருக்கேன்…ஒனக்கும் நான் அவரக் காட்டுறேன்” அப்படீன்னாரு… அந்தப் பெரியவரோட பதில்ல அந்த இளைஞர் மனசப் பறிகொடுத்தாரு… கடவுள உணர்ந்தாரு …கண்டாரு…சந்தோஷப் பட்டாரு… அந்தப் பெரியவருதாங்க நான் போனவாரம் கேட்டேன்ல அந்தக் கேள்விக்கான பதிலு..அவருதான் இந்தியாவின் ஆன்மீகப் பேரொளியாகத் திகழ்ந்த, கடவுளைக் கண்ட ஏழை ஸ்ரீராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர். அந்த இளைஞர்தான் சுவாமி விவேகானந்தர்..

இந்த இரண்டு பேருமே இந்தியாவோட புகழ ஒலகம் முழுக்கப் பரப்புனாங்க… ஸ்ரீராமகிருஷ்ணரோட சீடராத் திகழ்ந்த விவேகானந்தர் தன்னோட குருவின் புகழ உலகம் முழுவதும் பரவச் செய்தார்…. சாதராண ஏழைக் குடும்பத்தில் பிறந்து உலகமே வியக்கின்ற அளவிற்குப் பலருக்கும் வாழ்க்கை வழிகாட்டியாத் திகழ்ந்தாரு ஸ்ரீராமகிருஷ்ணர்… என்ன அவரோட வாழ்க்கை வரலாற்றைப் பத்தி சொல்றேன் கேக்குறீங்களா….?

ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர் அவர்கள், 19 ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த இந்தியாவின் தலைசிறந்த ஆன்மீகவாதிகளுள் ஒருவர். ‘கடவுள் ஒருவரே, வழிபாட்டு முறைகள் அனைத்தும் கடவுளை அடைவதற்கான பல வழிகள்’ என்பதை தெளிவுபடுத்தி, இந்திய மக்களுக்கு ஆன்மீக ஞானஒளியாய் திகழ்ந்தவர். இந்தியாவின் ஆன்மீகப் பேரொளியை, அமெரிக்கா, ஐரோப்பா எனப் பிறநாடுகளுக்கும் கொண்டுசென்று, வேதாந்தத் தத்துவங்களை உலகம் முழுவதும் பரப்பிய சுவாமி விவேகானந்தரை இவ்வுலகிற்குத் தந்தவர். அனைத்து மதங்களும் ஒரே இறைவனை அடையும் வெவ்வேறு வழிகளே என்பதைத் தன் அனுபவத்தின் மூலமாக உணர்ந்து, அதையே வலியுறுத்தியவர் ஸ்ரீராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர்.

பிறப்பும் கல்வியும்

ஸ்ரீராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர் கடவுளின் குழந்தை, சாதாரண உலக நடைமுறையில் அவர் ஓர் ஏழைக் குடும்பத்திலே பிறந்து எல்லாப் பிள்ளைகளையும் போல் வளர்ந்து எல்லாப் பிள்ளைகளுடனும் விளையா எல்லோரையும் போல் ஒரு பெண்ணைத் திருமணம் செய்து கொண்டு ஒரு கோயிலில் பூசாரியாக வாழ்க்கையை நடத்தினார் என்று கூறிவிடலாம் எனினும் உண்மையில் அவரது வாழ்க்கையின் ஒவ்வொரு கணமும் கடவுள் வாழ்க்கையாகவே இருந்தது, ஒவ்வொரு நிமிடமும் அவர் கடவுள் நினைவாகவே இருந்தார்.

‘ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சரின் இயற்பெயர் காதாதர் சாட்டர்ஜி என்பதாகும், அவர் 1836 – ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி மாதம் 18 – ஆம் நாள், இந்தியாவில் உள்ள மேற்குவங்காள மாநிலத்தில் ஹூக்ளி மாவட்டதிலுள்ள “காமர்புகூர்” என்ற இடத்தில் ‘குதிராம்’ என்பவருக்கும், ‘சந்திரமணி தேவிக்கும்’ ஏழைப் பிராமணக் குடும்பத்தில் நான்காவது குழந்தையாகப் பிறந்தார்.

சிறுவயதில், ஸ்ரீராமகிருஷ்ணர் ஆடல் பாடல்களிலும், தெய்வங்களின் படங்கள் வரைவதிலும், களிமண்ணில் சிலைகள் செய்வதிலும் ஆர்வமாயிருந்தார். அவருக்குக் கல்வி கற்பதில் ஆர்வம் இல்லை. கதாதரர் ஒழுங்காகப் பள்ளிக்குச் செல்லவில்லை. இருப்பினும் அங்கு படிக்கும் குழந்தைகள் இவரிடத்தில் மிகவும் அன்புடன் நடந்துகொண்டனர், அப்பிள்ளைகளை ஒன்று கூட அவர்களுக்குப் புராண இதிகாசக் கதைகளை அழகாக எடுத்துக் கூறுவார்.

கதாதரராகிய ராமகிருஷ்ணர் தன்னுடைய ஏழாவது வயதில் தந்தையை இழந்தார். அதனால் குடும்பப் பொறுப்பை அவரு அண்ணனான ராம்குமார் ஏற்றுக் கொண்டார். இரண்டு வருடம் கழித்து ராமகிருஷ்ணருக்கு அவரது ஒன்பதாவது வயதில் உபநயனம் செய்வித்தார் அவரது அண்ணன், உபநயனச் சடங்கின்போது உபநயனம் செய்விக்கப்பெற்ற பிரம்மச்சாரி பவதி பிட்சாந்தேஹி என்று சொல்லிக் கொண்டு பிட்சை கேட்க வேண்டும் என்பது வழக்கம், உற்றார் உறவினர்களிடமே இந்த பிட்சை கேட்க வேண்டும். அல்லது பிராமணர் வீடுகளிலேயே கேட்கவேண்டும்.

பரம்பரையாக நடைபெற்று வருகின்ற முறை இது. ஆனால் ராமகிருஷ்ணர் அவ்வாறு செய்யச் சம்மதப்படவில்லை. தனி என்ற கொல்லப் பெண்மணியிடம் சென்றுபிட்சை கேட்டார். அவரது உறவினர்கள் இது கூடாது என்று அவரைத் தடுத்தனர். அவரிடம் பிட்சை பெறுகிற வரையில் நான் சாப்பிடப்போவதில்லை என்று கூறிவிட்டு ஓர் அறைக்குள் சென்று ராமகிருஷ்ணர் உட்கார்ந்துவிட்டார். உபநயனச்சடங்குகள் நடைபெறவில்லை, ஒருநாள் முழுவதும் இவ்வாறு கழிந்தது. இறுதியில் ராமகிருஷ்ணரின் எண்ணமே நிறைவேறியது. பின்னர் உபநயனச் சடங்குகள் தொடர்ந்து நடைபெற்று முடிந்தன. ராமகிருஷ்ணரின் பரந்த உள்ளத்தில் குறுகிய எண்ணங்கள் இடம்பெறுவதில்லை என்பதற்கு இந்நிகழ்ச்சி மிகச் சிறந்த உதாரணமாக அமைந்துள்ளது.

மேலும், ராமகிருஷ்ணரின் குடும்பம் மிகவும் ஏழ்மையில் இருந்ததால், அவர் தன்னுடைய 17-ஆவது வயதில் குடும்பத்தின் பொருளாதார சூழ்நிலை காரணமாக, தனது அண்ணன் வசித்து வந்த கல்கத்தாவிற்கு வேலை தேடிச் சென்றார். அங்கு, அவருடைய அண்ணன் ராம்குமார், தட்சிணேஸ்வர் காளி கோயிலில் ஒரு பூசாரியாக வேலைப் பார்த்து வந்தார். சிறிதுகாலம் தன்னுடைய அண்ணனுக்கு உதவியாக அங்கேயே தங்கி வேலை பார்த்து வந்த ராமகிருஷ்ணர், ராம்குமார் இறந்தவுடன் காளி கோயிலின் பூசாரியானார். . காளி கோயிலின் ஒரு மூலையில் கங்கைக் கரையின் அருகில் அவர் தங்குவதற்காக ஒரு அறை ஒதுக்கப்பட்டது. இங்கு தான் அவர் தம் வாழ்வின் பெரும் பகுதியைக் கழித்தார்.

ஆன்மீகப் பயணமும் திருமணமும்

தட்சினேஸ்வர் காளி கோயிலில் தினந்தோறும் பூஜை செய்துவந்த ராமகிருஷ்ணருக்கு, அவ்வப்போது பல சந்தேகங்கள் எழுவதுண்டு, ‘தாம் கல்லைத்தான் பூஜை செய்கிறோமா கடவுள் என்று’ நினைத்த அவர், ‘காளி கடவுளாக இருந்தால், தனக்குக் காட்சி அளிக்குமாறு தினமும் பிரார்த்தனைகளையும், தியானமும் செய்தார். எனினும் தன்னுடைய முயற்சிக்கு பலனில்லை என்பதை உணர்ந்த அவர், காளியின் கையில் இருந்த வாளினால் தன்னைத்தானே கொல்ல முயற்சித்தார். அத்தருணத்தில், தன்னுடைய சுயநினைவை இழந்ததாகவும், ஒரு பேரானந்த ஒளி அவரை ஆட்கொண்டதாகவும், பின்னர் அவர் குறிப்பிட்டார்.

இந்த நிகழ்ச்சிக்குப் பிறகு, ராமகிருஷ்ணரின் நடவடிக்கைகளில் பெரும் மாற்றம் தெரிந்தது. இவருடைய நடவடிக்கைகளைக் கண்ட ராமகிருஷ்ணரின் பெற்றோர்கள் அவருக்குத் திருமணம் செய்துவைக்க ஏற்பாடுகள் செய்தனர். அதன் விளைவாக காமர்புகூர் அருகில் உள்ள ஜெயராம்பாடி என்ற ஊரில் சாரதாமணி என்ற பெண் தனக்காக பிறந்ததாகவும், அப்பெண்ணே தன்னை மணம் புரிய பிறந்தவள் என்று கூறி, ராமகிருஷ்ணர் அவரையே திருமணம் செய்துகொண்டார். திருமணத்திற்குப் பிறகும், பக்தி, ஆன்மீக மார்கத்தில் தீவிர ஈடுபாடு கொண்டு விளங்கிய ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணர், தாம்பத்தியம் ஏற்காமல் மனைவியைத் தாயாக மதித்துத் தெய்வீக வாழ்வு நடத்தினார்.

பைரவி பிரம்மணி என்ற குருமாதாவிடம் தாந்ரிகம் கற்றுத் தேர்ந்த அவர், பின்னர் தோதா புரி என்பவரிடம் அத்வைத வேதாந்தத்தைக் கற்றார். இந்திய நாட்டினர் மற்றும் இந்து மதத்தினர் என்றில்லாமல், மனித இனம் முழுமைக்கும் ஒரு ஆன்மீக வழிகாட்டியாகத் திகழ்ந்தார். ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணர் வேதாந்த உண்மைகளைக் கண்டறிந்தவர் மட்டுமல்ல, பிறருக்கு அதை உணர்த்துவதிலும் வல்லமைப் படைத்தவராக விளங்கினார். பாமரர் முதல் பண்டிதர் வரை அனைவரின் மனத்திலும் ஆன்மீக விளக்கெரிய தூண்டுதலாக அமைந்தார். இவரின் ஆன்மீகச் சிந்தனை உலகெங்கும் பரவி, அவதாரப் புருஷர் என்று அனைவராலும் போற்றப்பட்டார். மேலும், பலர் நாடி வந்து சீடர்களானார்கள். இவர்களுள் நரேந்தரநாத் தத்தா எனப்பட்ட சுவாமி விவேகானந்தர் குறிப்பிடத்தக்கவர் ஆவார்.

ராமகிருஷ்ணர் தட்சிணேசுவரத்தில் உள்ள காளி கோயிலில் பூசாரியாகப் பணியாற்றி வந்த காலத்தில் அப்போது அவ்வாலயத்தின் நிர்வாகியாக ராணி ராசமணி தேவியின் மருமகன் மதுர்பாபு இருந்து வந்தார். அவர், பரமஹம்சரைக் கடவுள் அவதாரமாகவே கருதி வணங்கி வந்தார்.

ஒரு நாள் ராமகிருஷ்ணர் தனது அறையின் முன் உள்ள வராந்தாவில் அங்கும் இங்கும் உலாவிக் கொண்டிருந்தார். அவர் நடைபயிலுவதை தூரத்தில் தன் அறையில் இருந்தவாறே வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் மதுர்பாபு. அப்போது திடீரென அங்கே பரமஹம்சரின் உருவத்துக்குப் பதில் காளியின் உருவம் நடமாடுவது தெரிந்தது. நம்பமுடியாமல் கண்களைக் கசக்கிவிட்டுப் பார்த்தார் மதுர்பாபு. ஆம், அங்கே காளிதான் நடமாடிக் கொண்டிருந்தார். மறுகோடிக்குச் சென்று திரும்பியதும் காளி உருவம் மறைந்தது. சிவன் உருவம் தோன்றியது.

பகவான் ராமகிருஷ்ணர் காளியாகவும் சிவனாகவும் மாறிமாறி நடமாடிக் கொண்டிருந்தார். மதுர்பாபு அளவிலா ஆச்சரியம் அடைந்தார். தான் பார்ப்பது உண்மைதானா அல்லது கனவா என்ற சந்தேகம் அவருக்கு ஏற்பட்டது. அறைக்கு வெளியே வந்து மீண்டும் உற்றுப் பார்த்தார். அங்கே சிவனும் சக்தியும் மாறிமாறி நடமாடிக் கொண்டிருந்தனர். பகவான் ராமகிருஷ்ணர் அங்கே சிவசக்தி சொரூபமாய்க் காட்சி அளித்தார்.

சற்று நேரம் கழித்து ராமகிருஷ்ணர் அறைக்குத் திரும்பியவுடன் தான் கண்ட காட்சியைப் பற்றி எடுத்துரைத்தார் மதுர்பாபு. குருதேவர் அதனை ‘ஆம்’ என்று ஒப்புக்கொள்ளவுமில்லை. ‘இல்லை’ என்று மறுக்கவுமில்லை. ‘எனக்கு ஏதும் தெரியாது!, எல்லாம் பகவான் செயல்’ என்று கூறிவிட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்து விட்டார். தான் கண்ட உண்மையைப் பலரிடமும் கூறி ஆச்சர்யப்பட்டார் மதுர்பாபு. அதனாலதான் சுவாமி விவேகானந்தரிடம் ‘ராமனாகவும் கிருஷ்ணனாகவும் வந்தவன் எவனோ, அவனே ராமகிருஷ்ணனாக வந்திருக்கிறான்!’ என்று தனது பிறப்பின் ரகசியத்தை ராமகிருஷ்ணர் கூறினார் என்பது நோக்கத்தக்கது.

பல்வேறு பக்தி மார்க்கங்களில் ஈடுபடல்

ராமகிருஷ்ணருக்கு பக்தி மார்க்கத்திலே செல்ல அவரது மனம் விரும்பியது. இதற்கு இசைவாக ஜடதாரி என்ற ஒரு வைஷ்ணவப் பெரியார் இவருக்கு வாய்த்தார், கடவுளைப் பெற்ற குழந்தைகயாகவும் உற்ற தோழனாககூம் மணந்த நாயகனாவும் இப்பபெ பலவகை முறைகளால் வழிபடுகிற இந்தப் பக்தி மார்க்கம் முழுவதையும் இராமகிருஷ்ணர் கடந்தார்.

அதன் பிறகு அத்வைத மார்க்கத்திலே இவர் மனம் திரும்பியது. அதில் சேர்ந்து இராமகிருஷ்ணர் சந்நியாசம் பெற்றார், அதில் அத்வைத சாதனைகள் பலவற்றையும் பயின்றார். தேகாத்மாவாத புத்தியை ஒழித்தார். தாமே ஜீவாத்மாவாகிவிட்டார். இங்ஙனம் பலநாள்கள் இராமகிருஷ்ணர் இருந்தார். பின்னர் உடல் நினைவோடு உலகத்திற்கு நல்வழிகாட்டும் பொருட்டு இன்னும் சில வருடகாலம் இருக்க வேண்டுமென்று பராசக்தி தனக்குக் கட்டளையிட்ருெப்பதாக உணர்ந்தார். இதன் பிறகு உலக உணர்ச்சி பெற்றவரானார், இந்த நிலைக்கு இராமகிருஷ்ணர் வர சுமார் ஆறுமாத காலம் ஆயிற்று. அத்துடன் அவர் வயிற்றுக் கடுப்பு முதலிய நோய்களுக்கு உட்பட வேண்டியதாயிற்று.

அதன் பின்னர் இஸ்லாமிய மதத்தைத் தழுவி முஸ்லிமாகவே வாழ்ந்தார். இஸ்லமிய சாதனையைத் தொங்கியபோது இராமகிருஷ்ணருக்கு முப்பது வயதே ஆனது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. அதன்பின்னர் எட்டு ஆண்டுகள் கழித்துத் தமது 38-ஆவது வயதில் கிறித்துவ மதத்திலே ஈடுபட்டு ஓர் உண்மைக் கிறித்துவராக வாழ்ந்து கிறித்துவர்கள் காண்பதுபோன்று கடவுளைக் கண்டார். அத்வைத மார்க்கத்திலே சென்று கொண்டிருந்தபோது இராமகிருஷ்ணர் புத்தமத அனுபவங்களைப் பெற்றார்.

விவேகானந்தர் மீது காட்டிய அன்பு

ராமகிருஷ்ணர் நரேந்திரராகிய விவேகானந்தர்மீது மிகுந்த அன்பு செலுத்தினார். அவரைக் குழந்தையாகக் கருதிக் கொஞ்சுவார். பரம்பொருளின் வடிவமாகக் கருதிப் போற்றவார். ஒரு சமயம் பிரபல நாடகாசிரியரான கிரீஸ சந்திரகோஷின் வேண்டுகோளுக்கிணங்க அவருடைய வீட்டுக்கு ராமகிருஷ்ணர் தமது சீடர்களுடன் சென்றார். எல்லோரும் ஓரிடத்தில் அமர்ந்தார்கள், பல விஷயங்களைப் பற்றித் தர்க்க வாதங்கள் நடைபெற்றன.அப்போது ராமகிருஷ்ணர் ஓரிடத்திலும் நரேந்திரர் அவருக்குச் சிறிது தள்ளியும் அமர்ந்திருந்தார்கள், வாதம் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கையில் ராமகிருஷ்ணர் மெதுவாக நரேந்திரர் அருகே வந்து அமர்ந்து அவருடைய உடம்பை மெதுவாகத் தடவிக் கொடுத்தார். தாடையைத் தொட்டுக் கொண்டே ஹரிஓம்டூ ஹரிஓம் என்றார்.இப்படிச் சொல்லிக் கொண்டே வெளியுரக நினைவை இழந்து விட்டார். அவருடைய கை நரேந்திரருடைய பாதத்தைத் தொட்டுக் கொண்டிருநத்தது. இந்த நிலையிலும் ஒரு கையினால் நரேந்திரருடைய உடம்பைத் தடவிக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தார். திடீரென்று அவரிடத்தில் ஒரு மாறுதல் ஏற்பட்டது. நரேந்திரரைப் பார்த்து கூப்பிய கையராய் ஒரு பாட்டு தயை செய்து ஒரு பாட்டு பிறகு நான் சரியாகிவிடுவேன் என்றார். நரேந்திரரும் பானொர். பாட்டைக் கேட்டுக் கொண்டே ராமகிருஷ்ணர் சமாதியிலாழ்ந்துவிட்டார். இங்ஙனம் நரேந்திரரிடம் பெருக்கெடுத்து ஓடிவந்த இசை வெள்ளத்திலே ராமகிருஷ்ணர் தம்மை பல சமயங்களில் இழந்திருந்தார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

நரேந்திரருக்குத் திருமணம் நிச்சயிக்கப்பட்டிருப்பதாக ராமகிருஷ்ணருக்கு யரோ சொல்லிவிட்டார்கள். ராமகிருஷ்ணர் காளி மாதாவிடம் சென்று அவருளுடைய திருப்பாதங்களைப் பிடித்தக் கொண்டு கண்களில் நீர்பெருக தாயே எப்படியாவது திருமணம் நடைபெறாமல் செய்துவிடு. என்னுடைய நரேந்திரனை சம்சார சாகரத்தில் மூழ்கடித்து விடாதே என்று பிரார்த்தனை செய்தார். நரேந்திரருக்குத் திருமணம் நடைபெறவில்லை. விவேகானந்தருடைய எதிர்கால வாழ்க்கை எவ்வித பந்தங்களுக்கும் உடபடாததாய் தியாகத்தின் நிறைவாக இருக்க வேண்டும் என்பதில் ராமகிருஷ்ணர் எவ்வளவு கவனம் எடுத்துக் கொண்டார் என்பது இதிலிருந்து தெரியுது பாத்தீங்கள்ள… என்ன பெரியபுராணத்தில வர்ர சுந்தர மூர்த்தி நாயனாரோட வரலாறு ஒங்களுக்கு ஞாபகத்திற்கு வந்திருச்சா…..சுந்தரமூர்த்திய சிவபெருமான் எவ்வாறு தடுத்தாட் கொண்டாரோ அதேமாதிரி இருக்குதுல்ல….

இறைவனோடு இணைதல்

இஸ்லாமிய சாதனம் பயின்று முடிந்த பின்னர் இராமகிருஷ்ணர் உடல் நலம் காரணமாக காமர்ப்புகூருக்குச் சென்று எட்டுமாத காலம் வசித்துவிட்டுப் பின்னர் தட்சிணேசுவரம் வந்து சேர்ந்தார். அப்போது சாரதாமணி தேவியாரும் கணவரோடு சேர்ந்து வாழ்வதற்காக தட்சிணேசுவரம் வந்தார், அவர் தம் கணவர் அடைந்துள்ள மேலான நிலையை அறிந்தவராய் அவருக்குத் தாய் போன்றிருந்தும் சீடரைப் போன்றிருந்தும் அவரைக் கவனித்துக் கொண்டார். அதில் சரதாமணி தேவியார் மகிழ்ச்சியடைந்தார். இராமகிருஷ்ணர் தமது மனைவியால் பெருமையடைந்தார் என்பது வியப்பிற்குரிய செய்தியாகும். இது இராமகிருஷ்ணருடைய பெருமையை எந்தவிதத்திலும் குறைக்காது. மேலும் பெருமையையே சேர்க்கும்..

அதன்பின்னர் 1866-ஆம் ஆண்லெருந்து இராமகிருஷ்ணருடைய வாழூக்கை மகான் தன்மை நிறைந்த வாழ்க்கையாக இருந்தது.இருபது ஆண்டு காலம் இவர் வெல்ல மலையாகவும் மலர்க்கூட்டமாகவும்இருந்தார், இந்த வெல்லமலையை மொய்த்துக் கொண்ருந்த உழைப்பாளிகளான எறும்புகளும், மல்க்கூட்டத்திலிருந்து மதுவுண்டு கொண்டிருந்த வண்டுகளும் அநேகமாகும்…அவை கணக்கிலடங்காது….இந்த காலகட்டத்தில் இராமகிருஷ்ணர் மதுரநாதருடன் பல தலங்களுக்கும் யாத்திரை சென்று வந்தார்.

கடவுள் தன்மை எங்கெல்லாம் குடிகொண்டு இருக்கின்றதோ அங்கெல்லாம் சென்று அந்தத் தன்மையை வழிபட்டார். தமக்குப்பின் சந்ததியாராக ஒரு தொண்டர் கூட்டத்தை உருவாக்கினார். பாரத நாட்டில் அதுவரை பரவியிருந்த அறியாமை இருள் அகன்றது மேனாட்டுப் பக்கம் தங்கள் பார்வையைச் செலுத்திக் கொண்டிருந்த பலர் தங்கள் தாய்த்திருநாட்டைத் திரும்பிப் பார்க்கத் தொடங்கினர்.

தாம் கற்றறிந்த உண்மைகளை மக்களுக்கு போதித்தது மட்டுமல்லாமல், எப்படி பக்தியோடு இருப்பது என்றும், அவற்றைத் தானும் கடைபிடித்து வாழ்ந்துக்காட்டிய ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர், இறுதி நாட்களில் தொண்டை புற்றுநோயால் அவதியுற்றார். அவருடைய சீடர்கள் அவரை கல்கத்தாவிலுள்ள காசிப்பூர் என்ற இடத்திற்குக் கொண்டு சென்று மருத்துவம் பார்த்தனர். இருந்தாலும் மருத்துவம் பலனளிக்கவில்லை. அதனால் இராமகிருஷ்ணர், 1886 ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் 16 –ஆம் நாளன்று அவர் உடலை விட்டு அவரது உயிர் பிரிந்தது. உலகிற்கு ஒளிகாட்டிய இராமகிருஷ்ணரது ஆன்ம ஒளி இறைவனோடு இரண்டறக் கலந்தது… ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர் இறப்புக்குப் பிறகு, சுவாமி விவேகானந்தரால் நிறுவப்பட்ட ராமகிருஷ்ண மடம், இன்றளவும் ஆன்மீக வளர்ச்சிக்குப் பெரும் பங்காற்றி வருகிறது.

“சத்தியத்தின் மூலமாகவன்றிக் கடவுளை அடைய முடியாது. உள்ளத்தை முதலில் தூயதாக்கு. பிறகு அதனுள் தெய்வத்தைப் பிரதிஷ்டை பண்ணு. வெறும் சங்கு நாதத்தைக் கிளப்புவதால் ஆவதொன்றுமில்லை. சிலருடைய உள்ளம் கல்சுவர் போல உறுதியாக இருக்கும், அதில் ஆணி அடித்தால் அது வளைந்து போகும். அதுபோல எவ்வளவு முயன்றாலும் அவர்களுக்கு ஆன்மீக விஷயம் எதுவும் உள்ளே போகாது. மக்களுள் பெரும்பாலோர் புகழுக்காகவோ, புண்ணியத்தைத் தேடும் பொருட்டோ பரோபகாரம் செய்கின்றனர். அத்தகைய சேவைகள் யாவும் சுயநலத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டவை” என்பன போன்ற இராமகிருஷ்ணரின் அறவுரைகள் இன்றும் நமக்கு வாழ வழிகாட்டும் கைவிளக்குகளாக விளங்குகின்றன.

பாத்துக்கிட்டிங்களா…வாழ்க்கையில உண்மையாகவும் நேர்மையாகவும் பெருந்தன்மையுடனும் நடந்துகிட்டா அனைவரும் வணங்கக்கூடிய தன்மையை அடையலாம்னு…நேர்மையா இறைவன நம்பிச் செயல்படக் கூடியவங்களுக்கு இறைவன் எப்போதும் உறுதுணையா இருப்பான்…என்ன புரிஞ்சதுங்களா…? அப்பறம் என்ன இறைவன நம்பி ஒங்களோட இலட்சியப் பாதையில பயணம் செய்யிங்க வெற்றி மேல் வெற்றிதான்….

அறிவியல், அரசியல்,மருத்துவம், இலக்கியம், இசை, விளையாட்டு எனத் தொடங்கி, எத்தனையோ துறைகளில் பெண்கள் சாதனை படைத்திருக்கிறார்கள். ஆனால் இந்த மாதிரி எந்த ஒரு குறிப்பிட்ட துறையிலுமாக அல்லாமல் வெறும் குடும்பத்தலைவியாக இருந்தே உலக அளவில் புகழ் பெற்ற ஒருவரை ஒங்களுக்குத் தெரியுமா? என்ன குடும்பத்தலைவியா இருந்தா புகழ் பெறலாமா? அவ்வாறு குடும்பத் தலைவியா இருந்து புகழ் பெற்ற ஏழை யாரு தெரியுமா…? என்ன குறிப்புத் தரணுமா…? சரி தர்ரேன்…அவரு ஒரு காலத்துல ஒன்றுபட்டு விளங்கிய சோவியத் குடியரசில் பிறந்து வாழந்தவர்….என்ன யோசிக்கிறீங்களா…யோசிங்க யோசிங்க..நான் அடுத்த வாரம் வந்து ஒங்களப் பாக்குறேன்…..(தொடரும்…… 48)