ஜோகூர் பேருந்து நிலையத்திலிருந்து சிங்கப்பூர் செல்லும் விரைவு பேருந்தில் ஏறினேன். அது முக்கால் மணி நேர பிரயாணத்தில் சிங்கப்பூர் குயீன்ஸ் ஸ்ட்ரீட் சென்றடைந்தது. அங்கு கோவிந்தசாமி காத்திருந்தான்.
அவன் முன்புபோலவே ஒல்லியாக இருந்தான். தோற்றத்தில் கொஞ்சமும் மாற்றம் இல்லை. அவன் ஹெண்டர்சன் மலையில் நகரசபை குடியிருப்பில் ப்ளோக் பதின்மூன்றில் இருந்ததுபோலவே இருந்தான்.அப்போது நான் ” கண்ணீர்த்துளிகள் ” நாடகம் அரங்கேற்றியபோது அவனுக்கு முதலில் டாக்டர் வேடம் தந்தேன். பின்பு அவனுடைய உருவம் பொருத்தமில்லை என்பதால் அதை மாற்றி சார்லசுக்கு தந்தேன்.அதனால் அவனுக்கு பெரும் அவமானமாகக் கருதினான். பல வருடங்கள் ஆனபின்பும் அதை மறக்காமல் பன்னீர்செல்வனிடம் கூறியுள்ளான்.நான் பாத்திரத் தேர்வு சிறப்பாக அமையவேண்டும் என்றுதான் அப்படிச் செய்தேன். ஒரு டாக்டர் பாத்திரத்தில் நடிப்பவன் நோஞ்சானாக இருந்தால் இரசிகர்கள் சிரிப்பார்களே.. இது அவனுக்கு அப்போது புரியவில்லை. அதை அவன் வேறு விதமாக எடுத்துக்கொண்டான். அதற்குக் காரணம் சார்லஸ் என்னுடைய உறவினன் என்பதாகும்.
என்னைப் பார்த்த அவனுக்கு இருப்பு கொள்ளவில்லை. அவ்வளவு ஆனந்தம். சிறு வயதில் என்னுடன் வளர்ந்தவன் அல்லவா? ஒன்றாக ஆரம்பப்பள்ளி சென்றுள்ளோம். நாங்கள் ஓடிப்பிடித்து விளையாடியதில்லை. ஆனால் அந்த வயதிலேயே பாடங்கள் ,இலக்கியம், தமிழக அரசியல் பற்றியே பேசுவோம். இரவில் சில நாட்களில் பத்து காசுக்கு திறந்தவெளி கொட்டகையில் படம் பார்க்கச் செல்வோம். அவன் சிவாஜி ரசிகன்.நான் எம்.ஜி.ஆர். ரசிகன்.
அவன் பால்ய வயதிலேயே தாயை இழந்தவன். அவனுடைய தந்தை திரு. நாராயணசாமியுடன்தான் வளர்ந்தான். அவர் நகரசபையில் சாதாரண வேளையில்தான் இருந்தார். அவனுக்கு அழகம்மாள் என்னும் ஒரே அக்காள்தான். அவரையும் தமிழகத்தில் உள்ள உறவினருக்கு மணமுடித்துவிட்டனர். அவர் கணவருடன் மெட்ராசில் வாழ்கிறார். சொற்ப வருமானத்தில்தான் அவர் கோவிந்தசாமியை .படிக்க வைக்கிறார். அவன் என்னுடன்தான் அலெஸ்சாண்டிரா எஸ்டேட் பிரைமரி பள்ளியில் பயின்றுகொண்டிருந்தான்.அவன் நான்காம் வகுப்பில் இருந்தபோது திடீரென்று அவனை தமிழகத்துக்கு அனுப்பிவிட்டார். அது பெரும் அதிர்ச்சியாகும். அங்கு அவன் அக்காள் வீட்டில் இருந்துகொண்டு தமிழ்ப் பள்ளியில் சேர்ந்துள்ளான்.சில வருடங்கள் கழித்து மீண்டும் சிங்கப்பூர் திரும்பினான். உமறுப் புலவர் தமிழ் உயர்நிலைப் பள்ளியில் சேர்ந்து கல்வியைத் தொடர்ந்தான். அப்போது நான் ராபிள்ஸ் உயர்நிலைப் பள்ளியில் பயின்றுகொண்டிருந்தேன். நான் சீனியர் கேம்பிரிஜ் தேர்ச்சி பெற்றபின் மருத்துவம் பயில தமிழகம் சென்றுவிட்டேன். அவன் உயர்நிலைக் கல்வி முடித்து ஆசிரியர் பயிற்சி பெற்று ஆங்கிலப்பள்ளியில் தமிழ் ஆசிரியராகப் பணி புரிந்து வருகிறான். என்னுடைய வருகையால் பிரிந்துபோன எங்கள் நாட்களை இனிமேல் பகிர்ந்துகொள்ளலாம் என்று இருவருமே மகிழ்ந்தோம்.
பேருந்தில் செல்லும்போது, ” அப்பா சுகமா? ” என்று வினவினேன். அது கேட்டு அவன் முகம் வாடியது.
” உனக்குத் தெரியாதா? அப்பா காலமாகிவிட்டார். ” அது கேட்டு நான் அதிர்ச்சியுற்றேன் எனக்கு அவர் மிகவும் பழக்கம். என் மீது தனிப்பட்ட அன்பு செலுத்துபவர்.
” எப்படி? எப்போது? ” நான் சோகத்துடன் அவனைக் கேட்டேன்.
” மூன்று வருடங்களாகிறது. மாரடைப்பு. “
” மிகவும் வருத்தமாக உள்ளது. இப்போது நீ எங்கே உள்ளாய்? சித்தப்பா வீட்டிலா? ” அவருடைய தம்பி குடும்பத்துடன் சிங்கப்பூரில்தான் உள்ளார். எப்போதாவது அவரைப் பார்ப்பேன்.மிகவும் சாதுவானவர். சில நாட்களில் அவர் அடுக்குச் சட்டியில் உணவு கொண்டுவருவார். மற்ற நாட்களில் கடையில் சாப்பிடுவார்கள்.
” நான் இப்போது ப்ளோக் பதின்மூன்றில் இல்லை. தனியாக வீடு வாங்கியுள்ளேன் . “
” எந்த பகுதியில்? “
” ஸ்டெர்லிங் ரோட்டில். ” அது எங்கே உள்ளது என்பது எனக்குத் தெரியவில்லை. நான்தான் தமிழகத்தில் ஏழு வருடங்கள் இருந்துவிட்டு .வந்துள்ளேனே. சிங்கப்பூர் எனக்கு அடையாளம் தெரியாத அளவில் மாறியிருந்தது. ஒரு பகுதியை நாங்கள் கடந்தபோது , ” இந்த இடம் உனக்கு தெரிகிறதா? ” என்று புதிர் போட்டான்.
” தெரியலையே? ” நான் பதில் சொன்னேன்.
” இதுதான் நாம் குடியிருந்த ஹெண்டர்சன் மலை. ” அங்கு மலையைக் காணவில்லை.
” மலையைக் காணவில்லையே? ” நான் வியந்துபோய் அவனை நோக்கினேன்.
” அதுதான் சிங்கப்பூர். மலையையே தரைமட்டமாக்கிவிட்ட்னர். “
” அங்கிருந்த நகரசபை குடியிருப்புகள்? “
” அவை இனி .தேவையில்லாமல் போனது. அனைவருக்கும் அடுக்கு மாடி வீடுகள் தரப்பட்டுள்ளன. “
” அப்போது லதா? “நான் பரபரப்புடன் கேட்டேன்.
” அவர்கள் எந்தப் பகுதியில் எந்த அடுக்குமாடியில் உள்ளார்களோ தெரியவில்லை. நான் லதாவைப் பார்த்து பல வருடங்கள் ஆகிறது. ” நான் மேலும் அதிர்ச்சியுற்றேன். முகவரி தெரியாமல் நான் அவளை எப்படி கண்டுபிடிப்பது.
” நீ இன்னும் லதாவை மறக்கலையா? கடிதத் தொடர்பு உள்ளதா? “
” மறக்கவில்லை. ஆனால் தொடர்பும் இல்லை.” நான் உண்மையைச் சொன்னேன்.
” சரி கவலையை விடு. நீ லதாவால் உன் அப்பாவிடம் பட்ட பாடுகளை நானே இன்னும் மறக்கவில்லை. உன்னால் மட்டும் எப்படி மறக்கமுடியும் ? இப்போதும் ஒரு வழி உள்ளது. நீ லதாவைக் கட்டாயம் பார்க்கவேண்டும் என்று விரும்பினால் முன்பு நீ செல்வாயே வேலை இடம்? அங்கு சென்று முயன்று பார்க்கலாம். ஒரு வேளை லதா அங்கேயே வேலையில் இருந்தால் பார்த்துவிடலாம்.” நல்ல அறிவுரை வழங்கினான். முன்பு லதாவுக்கு கடிதங்கள் கொண்டு சென்றவனல்லவா?அவளை இவனாலும் எளிதில் மறந்துபோக வாய்ப்பில்லைதான்.
பேருந்து அலெக்ஸ்சாண்டிரா வீதியின் வழியாக குயீன்ஸ்வே பகுதியில் நுழைந்து சென்றது. அங்கு முனீஸ்வரர் கோவில் இருந்தது. அதைத் தாண்டி கொஞ்ச தூரத்தில் அவன் குடியிருந்த அடுக்குமாடி இருந்தது. மின்தூக்கி மூலம் ஏழாவது மாடிக்குச் சென்றோம்.
- வேண்டாம் அந்த முரட்டுப் பெண்! (ஆங்கிலத்தில் எழுதியதன் தமிழாக்கம்) 18.
- சூரிய குடும்பத்தில் புளுடோவுக்கு அப்பால் பூமி வடிவில் பத்தாவது கோள் ஒன்று ஒளிந்திருப்பது உறுதி செய்யப்படுகிறது
- களிமண் பட்டாம்பூச்சிகள்
- உலக சுற்றுச்சூழல் தினம் விழா
- தலித்துகள் உயர்பதவிகளுக்கு வருவதால் தலித்மக்களின் பிரச்சனை தீர்ந்துவிடுமா?
- தொடுவானம் 175. நண்பர்கள் கூடினால் ….
- சிறுகதைப் போட்டி
- உமர் கயாம் ஈரடிப் பாக்கள்
- அருணா சுப்ரமணியன் –
- மொழிவது சுகம் ஜூன் 24 2017
- மல்லிகைஜீவா என்ற டொமினிக்ஜீவாவுக்கு 90 வயது – இலக்கிய உலகில் கனவுகளை விதைத்தவரின் கனவுலகம்
- சதைகள் – சிறுகதைகள்
- கிழக்கு பதிப்பகம் நடத்தும் சிறுகதைப் போட்டி