சொந்தம்

ஆர் சீனிவாசன்

“சீக்கரம் கிளம்பு. நேரமில்லை. இன்னும் கொஞ்சநேரத்துல ஞால ஹைபெர்வேல நெரிசல் அதிகமாயிடும்” சக்திவடிவேல் அலரிடம் சொன்னான்.

மெதுவாக ஜன்னலுக்கு வெளியே நிலவை பார்த்து கொண்டிருந்தாள் அலர். செயற்கை லாந்தர்களின் ஒளியில் நிலவொளி மறந்து போன காலம் அது. வெட்ட வெளியில் பூர்ண நிலவின் ஒளியில் உலகை பார்க்கும் சிறு இன்பம் மிக குறைவானவர்களுக்கு மட்டும்தான் வசீகரமாக இருந்தது. மெதுவாக மெல்லிய குரலில் “விட்டுட்டு போக மனசே இல்லை” என்றாள்.

“எனக்கும் தான்… ஆனா வேற வழியில்லை. இன்னும் ரெண்டு நாள்ல அந்த கருப்பு பாதாளத்தோட ஈர்ப்பு வலையில பூமி சிக்கிடும். அதுக்கப்பறம் என்ன நடத்துக்கும்னு தெரியாது. ஞால அரசே எமெர்ஜென்சி இவக்குவேஷன் ஆர்டர் போட்ட பின்ன நாம மட்டும் என்ன செய்ய? எதையும் எடுத்துக்க வேண்டாம். அன்ரோமேடா XC67 போக குறைஞ்சது ரெண்டு நாள் ஆகும்” சக்திவடிவேல் பேச்சில் ஒரு அவசரமும் சோகமும் கலந்திருந்தது.

“கருப்பு பாதாளத்தோட ஈர்ப்பு விளிம்புலத்தான் பூமி இருக்கு அதனால தப்பிச்சிடும்னு சொல்றாங்களே. ஒருவேளை பூமி பொழைச்சுடுமோ?”. சிலருக்கு இயல்பாகவே நம்பிக்கை அதிகம்.

“பாரு அலர். பூமி பொழைக்குமா இல்லையாங்கறதெல்லாம் எனக்கு தெரியாது ஆனா நாம இங்க இருந்தா ஆபத்து. அக்கம் பக்கம் எல்லாரும் கிளம்பிட்டாங்க. நீ இப்படி அடம் பிடிக்க கூடாது”

சற்று யோசித்து உட்கார்ந்திருந்தாள் அலர். பல பில்லியன் ஆண்டுகளாக மானுடத்தின் அகமாக விளங்கிய பூமி அழியப்போவதை நினைத்து யாருக்கு தான் வருத்தமில்லை? மானுடத்திற்கு, அதாவது பூமியில் மீதமிருந்த மானுடத்திற்கு நிச்சயம் இருந்தது. பல்லாண்டுகளாக வேற்று கிரஹம் இடம் மாறிய மனிதர்களை பற்றி தெரிவில்லை. XC67 ஒரு செயற்கை கோள். விஞ்ஞானிகள் இத்தகைய அவசரத்திற்காக உருவாக்கிய அகதிகள் முகாம். ஷாப்பிங் காம்ப்லெக்ஸ் போன்ற செயற்கை உலகம். காற்றடைத்த கண்ணாடி கூண்டிற்கு அப்பால் வெறுமை. இப்போது இந்த கூண்டிற்குள்தான் வாழ்க்கை. வாழ் நாள் முழுவதும் கூட இருக்க வேண்டி வரலாம்.

ஞாலம் பெரிய வெடிப்பினால் தோன்றி, அதிலிருந்து வெளிப்பட்ட உச்ச வெப்ப உலோக வாயு மண்டலங்கள் பல மில்லியன் ஆண்டுகளாக அதிவேகத்தில் விஸ்தாரித்து வந்தது. விளிம்பில் உள்ள குறைந்த இடை உலோகங்கள் இன்னும் விரிந்து கொண்டிருக்கும் நிலையில், மத்திய மற்றும் குறைந்த இடை உலோக மண்டலங்களின் வேகம் குறைந்து நிலை காண தொடங்கின. வெப்பம் தணியும் போது வாயு மண்டலம் உறையத் தொடங்கி சொந்த ஈர்ப்பு சக்தியினால் வாயு சுழல்களாகி, பின் அதிவேக புயல்களாகி முடிவில் திடப்பொருட்களான கிரஹங்கள், நட்சத்திரங்கள், கோள்களாயின. ஒரு சூரியனை சுற்றி பல கிரஹங்கள் அச்சூரியனின் ஈர்ப்பினால் அதனை சுற்ற தொடங்கின. இத்தகைய சூர்யா மண்டலங்கள் ஆயிரக்கணக்கில் இருப்பினும் மிக குறைவான புவிகளில் தான் உயிர் உண்டாகும் வானிலை நிலவியது. அதில் ஒன்றுதான் பூமி. சிலர் இதனை தெய்வச் செயல் என்றனர் சிலர் அதிர்ஷ்டம் என்றனர். பல்லாயிரக்கணக்கான பகடை கட்டைகளை ஒரே சமையம் உருட்டும் போது ஒரு குறிப்பிட்ட சேர்க்கை விழும் சாத்தியக்கூறு எவ்வளவு குறைவோ அவ்வளவு குறைவு ஒரு கிரகத்தில் உயிர் உண்டாவதற்கான வாய்ப்பு. பூமிக்கு அந்த வரம் கிடைத்தது. இயற்கைதான் முதலில் உருவானது அதன் பின் இயற்கையின் தொட்டிலில் உயிர் எனும் சிசு பிறந்தது. சிசுவை இயற்கை அணைத்துக்கொண்டு பேணி வளர்த்தது. உயிரினங்களின் வளர்ச்சியின் உச்சத்தில் பிறந்த மனிதன் வெகு விரைவில் பூமியை தன்வசம் படுத்தி கொண்டான். பூமியை தன் விருப்பு வெறுப்புகளுக்கு ஏற்ப மாற்றி கொண்டான். இதை செய்து த்ருப்தியடையாமல் தன் கால் தடத்தை ஞாலத்தின் முலை முடிகிளெலாம் பதிக்க ஆரம்பித்திருந்தான். புதிய உலகினை சிருஷ்டிக்க துவங்கி அதில் பெரும் எண்ணிக்கையில் குடியேறவும் செய்தான். பூமியில் மீதமிருந்தவர்கள் தங்களை பிற்போக்குவாதிகள் என பெருமையுடன் அழைத்துக் கொண்டனர்.

நட்சத்திரங்களுக்கும் பிறப்பும் இறப்பும் உண்டு, வாழ்வு தான் இல்லை. அணு சக்தி எரிபொருள் குறைய குறைய நட்சத்திரம் மங்க தொடங்கும். மங்கும் படலம் சில ஆயிரம் வருடங்கள் தொடரும். எரிபொருள் முழுக்கவும் தீர்ந்தவுடன் தன் சொந்த ஈர்பிலேயே சுருங்க தொடங்கும். சுருக்கம் பல ஆயிரம் வருடங்கள் தொடர்ந்து எண்ணுக்கடங்கா அடர்த்தி நிலையை அடைந்துவிட்ட நிலையில் அந்த நட்சத்திரம் கருப்பு பாதாளமாகும். அதன் ஈர்ப்பில் ஒளி கூட தப்ப முடியாது.

புவி விஞ்ஞானிகளுக்கு இந்த குறிப்பிட்ட கருப்பு பாதாளம் பல ஆயிரம் வருடங்களாக பரிச்சயம் இருந்தது. இதனை IR – 23C என பெயரிட்டிருந்தனர். பூமிக்கு மிக அருகில் இருந்த கருப்பு பாதாளம் அதுவே. விஞ்ஞான சோதனைகள் பலவற்றையும் அதில் செய்திருக்கிறார்கள். சமீபத்தில் தான் அது நகர தொடங்கியதை கவனித்தனர். முதலில் இயற்பியல் கோட்பாடுகளுக்கு உட்பட்டு இத்தகைய நடமாட்டம் முடியாதென்றனர் ஆனால் தொலைநோக்கியின் மூலம் கிடைக்க பெற்ற புள்ளி விவரங்கள் இந்த நம்பிக்கையை முறியடித்தது. இத்தகைய நிகழ்வுக்கு கொஞ்சமும் தயாராக இல்லாத மானுடம் பதறியது. பேரிடரை நேர்கொண்ட மானுடம் முதலில் விஞ்ஞான பூர்வமான விடைகளை தேடியது, முடியவில்லை. கடைசியில் பூமியை விட்டு ஓடுவதை தவிர வேற வழியில்லை என்ற போதுதான் விண்கலம் ஏறினார் மக்கள்.

சக்திவடிவேல் அலர் இருவரும் பூமியை விட்டு வெளியேறிய கடைசி பயணிகள். சக்தி அலர்ரை உற்சாக படுத்த வழியில் இருந்த ஸ்பைஸ் அற்புதங்களுக்கும், ஹைப்பர் மால்களுக்கும் அலர்ரை கூட்டிச்சென்றான். செயற்கை பூமி போல வடிவமைக்கப்பட்ட ஸ்பைஸ் ரிசார்ட் ஒன்றில் கூட தங்கி கொஞ்ச நாள் கழித்தனர். யாவதுக்கும் பயனில்லை. வேண்டவிருப்பாய் XC67 வந்தடைந்தாள் அலர். XC67 னை போல பல முகாம்களில் எஞ்சி இருந்த மானுடத்தை தங்க வைத்திருந்தனர் ஞால குழுமம். விஞ்ஞானிகளின் கணிப்பின்படி கருப்பு பாதாளத்தின் ஈர்ப்பு வீச்சு சூரியனின் ஈர்ப்பைவிட அதிகமாய் இருந்தால் பூமி பிழைக்காது என்றனர். துல்லியமாக கருப்பு பாதாளத்தின் பாதையை கணித்த விஞ்ஞானிகள் மூன்றாண்டிற்குள் இது நடக்குமா இல்லையா என தெரிந்துவிடும் என கூறினார். மூன்றாண்டுகள், மூன்றாண்டுகள் XC67 யில் சிறைவாசம். அதற்க்கு பின்?

XC67 யில் சக்தி அலர்ரைப் போல பல பேர் வீடுதிரும்பும் ஏக்கத்தில் காத்திருந்தனர். பூமியை பற்றிய தகவல்கள் அதிகம் வரவில்லை. ஒளியைக்கூட தப்பவிடாத ஈர்ப்பு நோட்டம் பார்க்க வரும் செயற்கை கோள்களை மட்டும் விட்டுவிடுமா?. எதிர்பாராத விதமாக ஒரு நாள் அந்த அறிவிப்பு வந்தது.

“நண்பர்களே!, அகன்றது அபாயம். புவி பிழைத்தது. புவி திரும்பும் நாள் வந்து விட்டது. நாளையிலிருந்து நீங்கள் உங்கள் வீடு திரும்பலாம்” என்ற செய்தி XC67 நகர விளம்பர ஸ்கிரீன்களில் ஒளித்தபோது அலரின் மனம் சூரியனை மீண்டும் பார்த்த தாமரையை போல விரிந்தது.

ஆரவாரங்களுக்கு மத்தியில் ஹைபெர்வேயில் விண்கலங்களின் டிராபிக் ஜாம் ஆரம்பமானது. சக்தி, அலர் இருவரும் தங்கள் புறப்பாட்டை ஓரிரண்டு நாட்கள் தள்ளி வைக்க முடிவு செய்தனர். திரும்புவது என முடிவான பின் அமைதியாக திரும்புவோம் என நினைத்தனர். புவி திரும்பிய மனிதர்கள் முதலில் உற்சாகமான செய்தி அனுப்பினர். “பூமி அப்படியொன்றும் மாறவில்லை. அப்படியேதான் இருக்கிறது. புலரி கிழக்கில் அதே பொலிவுடன் தோன்றுகிறது. நட்சத்திரங்கள் மின்னுகின்றன. நதிகள், ஓடைகள், உயிரினங்கள் அனைத்தும் மானுடத்தின் தீண்டு தடையின்றி இன்னும் சிறப்படைந்திருக்கிறது. பூமி இன்னும் பொலிவடைந்திருக்கிறது” என்றனர். ஆனால் சில மணி நேரத்தில் வித்யாசங்கள் தெரிய ஆரம்பித்தன. பூமி பழைய பூமி அல்ல. கடலில் தான் முதலில் வித்யாசம் தெரிந்தது. கடற்கரை அலைகள் இன்றி அமைதியாக இருந்தது. சிலமணிநேரத்தில் அதனை கவனிக்க தொடங்கினர், நிலவு வானில் தெரியவில்லை. பதட்டம் பயமானது, பயம் குரலானது. நிஜமாக இருக்க முடியாதென ஞால குழுமத்தை கேட்டனர்.

“கருப்பு பாதாளத்தின் ஈர்ப்பிலிருந்து பூமி தப்பித்தது ஆனால் நிலவு ஈர்க்கப்பட்டு இப்பொழுது செவ்வாய்க்கும் குருவிற்கும் நடுவில் அடைக்கலம் கண்டுள்ளது. நிலவு எனும் கோள் இப்போது கிரஹம் ஆகிவிட்டது. பூமியிலிருந்து மூன்று மணி நேர பயணத்தில் நிலவை பார்க்கலாம்” என்றது ஞால குழுமத்தின் அறிக்கை.

இனிமேல் நிரந்திர பூர்ண அம்மாவாசை.

“நடந்தது நடந்துடிச்சு. என்ன பண்ணலாம். நிலவு ஒன்னும் ரொம்ப தூரம் இல்லை. நிலவை பார்க்கணும்னா மூணுமணிநேரத்துல போய்டலாம்” என்றான் சக்தி.

“சரி அப்ப ஒன்னு பண்ணலாம் நான் இங்கே இருக்கேன் நீங்க மட்டும் போங்க” என்றாள் அலர்.

“கம் ஆன். அது எப்படி முடியும்?”

“ஏன்? பூமிலேருந்து இங்க கூட ரெண்டு நாள் பயணம் தானே? நானும் அங்கே வரலாம், நீங்களும் இங்க வரலாம்”

“ஹே! என்ன சொல்லறே? பக்கத்துல இருந்த தானே உறவு?”

அலர் பேசவில்லை. சக்தியை பார்த்தாள். அலரின் முகத்தை இனிமேல் நிலவொளியில் பார்க்க முடியாதென்பது அப்போதுதான் சக்திக்கு புலப்பட்டது.