இயல்பு
தெரியாததைத்
தெரியாது என்று
பெருமையுடன்
சொல்வது
குழந்தை மட்டும்தான்.
வருகை
வரலாமாவென
அனுமதி கேட்டுக் கொண்டு
கதவைத் திறந்ததும்
உள்ளே வருகிறது
காற்று.
வயது என்னும் கொடுங்கோலன்
இப்போது
எதையும் அடக்க முடிவதில்லை
ஒண்ணுக்குப் போவதை
ரெண்டுக்கு வருவதை
கடைவாயில் வழியும் எச்சிலை.
ஆனால் அடங்கிப் போய் விட்டது
கவிதையில் உருகுவதும்
கதையில் மயங்குவதும்..
ஒப்பனைகள்
அப்பாவின் நிழல்
கலைஞரின் கால்
நெல்வேலிக் கைகள்
காளானாய் முளைத்த
கள்ளக் குரல்கள்
இவையேதுமில்லா
எனக்கெப்படிக் கிடைக்கும்
உள்நாட்டு அவார்டும்
வெளிநாட்டு விருதும்?
பாரத நாடு
பழம் பெரும் நாடு
நீரதன் புதல்வர்
என்னும் நினைவை
இன்றே அகற்றுவீர்.
- அகநானூற்றில் பதுக்கை
- சொல்வனம் இணையப் பத்திரிகையின் 223 ஆம் இதழ்
- மெய்நிகர் சந்திப்பு:திருப்பூரில் நாடக முயற்சிகள் : சுப்ரபாரதிமணியன்
- இல்லம் தேடிவரும் இலக்கியக் கூட்டங்கள்
- ரமணிச்சந்திரன் மற்றும் முகநூல் எழுத்தாளர்களின் தேவை
- தனிமை
- தக்கயாகப் பரணி [தொடர்ச்சி]
- இன்னும் சில கவிதைகள்
- காலாதீதத்தின் முன்!
- மொழிவது சுகம் மே 26, 2020 – மலர்கள் விட்டு ச்சென்ற வெற்றிட த்தில் ………
- எம். வி வெங்கட்ராம் நூற்றாண்டு நிறைவு நினைவில்
- எந்தக் கடவுளும், எந்த மதமும் உங்களைக் காப்பாற்ற முடியாது !
