ஆர் வத்ஸலா
உண்மை!
உனது விலகல் என்னை வீழ்த்தி தான் விட்டது
அளவிலா துன்பம், சொல்லொணா சோர்வு
இனி எழ முடியாதென்பது போலொரு பிரமை…
ஓ! அது பிரமை தான்!
பாரேன்!
நான் எழுந்து விட்டேன் –
தஞ்சாவூர் செட்டியார் பொம்மை போல!
நீ போ, அப்பா!
உன் மனதாழத்தில் துளி குற்ற உணர்வு இருந்தால்
அதனையும் துடைத்தெறிந்து விட்டு
போ
போ
அளவற்ற காதலின்
மதிப்பை அறியாமலேயே
