ச. சிவபிரகாஷ்
வனிதையே,
உனக்கு…
வறுமை தந்த,
வெறுமையில் தான்.
வாழ்ந்தே,
காட்டணும் – என்னும்,
நிலைமை.
வாழ்க்கை,
அவ்வளவு,
எளிதா?
என்றுமே,
யாரிடமும்…
யாசகம் கேட்டிராத,
தன்மை.
தயங்காது,
தன்னம்பிக்கையில்,
களம் இறங்கின,
இளம்பிடியே.
இங்கே…
காவலர் உடையிலும்,
ஏன்…
கல் உடைக்கும்,
பெண்களையும்,
கண்டுள்ளேன்.
கரம் நோக,
காய்ச்சிய
இரும்பை,
பதம் செய்வதை,
இப்போது தான்,
பார்க்கிறேன்.
பெண்ணே !
நீ…
தகர்தெறிவது,
தணல் இரும்பை மட்டுமா ?
இல்லவே, இல்லை.
முயலாமையால்,
முடியாதென,
முடங்கியேயிருக்கும், – சில,
மூடர்களின்,
கண்களை திறக்க தான்.
முடங்களே, பாரீர்…
வறுமை என்றும் நிரந்தரமல்ல,
“வாழ நினைத்தால் வாழலாம்
வழியாய் இல்லை பூமியில் “
அன்று…
கவிஞர் சொன்னது.
இன்று…
காட்சி மெய்யாகிறது.
ச. சிவபிரகாஷ்.
