ரிஷி (லதா ராமகிருஷ்ணன்)யின் கவிதைகள்

1. மேம்போக்குப் பிரசங்கிகளும்

PAPER MACHE மலைகளும்

பசியின் கொடுமையை வருடக்கணக்காக அனுபவித்தவன்

முன்

பத்து தட்டுகளில் பதார்த்தங்கள் வைக்கப்பட்டபோது

அவனையுமறியாமல் அவன் நாவில் சுரந்த உமிழ்நீரை

மட்டந்தட்டிப் பேசிப்பேசியே அந்த மாளிகையில்

அன்றாடங்கள் காலாவதியாகிக்கொண்டிருந்தன

மற்றவர்களைத் திட்டித்திட்டி

மதிப்பழித்து வெறுப்புமிழ்ந்து விஷங்கக்கி

மக்கள்நலப்பணி செய்துகொண்டிருந்தவர்

தானே பணங்கொடுத்துத் தயாரித்த

மாபெரும் விளம்பரபதாகையில்

முகம் மலரச் சிரித்துக்கொண்டிருந்தார்.

மேடுபள்ளமாய் காலிடறிக் கீழே விழச் செய்யக்

காத்திருக்கும் வீதியில்

அடிப்பிரதட்சணமாய் நடந்துகொண்டிருந்த

எளிய மனிதர் அதைப் பார்த்து

மெல்ல முறுவலித்துச் சொல்லிக்கொள்கிறார்

முணுமுணுப்பாய் –

மலையேறுபவர்களெல்லாம் மானுடம் உய்விக்க வந்த

மகோன்னதப் பிரசங்கிகளாகிவிட முடியாது.

மனம் வேண்டும் அதற்கென்றொரு

மன எளிமை வேண்டும்

மனிதநேயம் வேண்டும்

மழையனைய சமநோக்கு சார்பற்ற கொடையளிப்பு

முத்துமுத்தான நீர்த்துளிகளாய் பிறக்கும்

சுத்தமான சுயநலமற்ற கருத்துச்சிதறல்கள்

சத்தியவேட்கை

கழுத்திலிறங்கும் கத்தியை முத்தமிடும் நெஞ்சுரம்

கணங்கள் யுகமாவதை உணரமுடிந்த சித்தம்

இத்தனையும் வேண்டும்

இன்னமும் வேண்டும்

எந்தரோ மகானுபாவர்களை காணக்

கண்கோடி வேண்டும்.

கண்டுணர வேண்டும் சதா உள்விழித்திருக்கும்

கண்கள்கோடி

குண்டுசட்டியில் குதிரையோட்டிக்கொண்டிருக்கும்

ஆன்லைன் அரண்மனைவாசிகளுக்குத்

தொடுவானமாகும் சிறுகுன்றேற்றமும்.

•  

• இயல் – இசை – நாடகம்

ஆளுக்கொரு ஆயத்தக் குழு வைத்திருக்கிறார்கள்

ஆட்களும் ஆட்களின் எண்ணிக்கையும் அடிக்கொருதரம்

மாறிக்கொண்டேயிருக்கும்.

எதிர்த்துத் தாக்கி வீசவேண்டிய எறிகணைகளுக்கேற்ப

முன்பின்னாகக் குழுவினர் இடம்மாற்றி நிற்பது இயல்பு

போலத் தெரிந்தாலும் அது தெளிவான திட்டமிடல்; ஆயத்தம்.

இயல்புபோல் இயல்பல்லாததைச் செய்வதே

இன்றைய இயல்பாகும் தகிடுதித்தம் கைவசப்படாதார்

கற்கால மனிதர்களுக்கும் முற்காலத்தவராக.

மாறி மாறித் தாக்கியும் தழுவிக்கொண்டும்

குழுக்கள் தனிநபராகி தனியொருவர்கள் குழுக்களாகி

பொழுதெல்லாம் அரத்தை சீவிக் கூர்தீட்டி

அறம் வளர்த்தபடி…..

•  

Series Navigation

ஆறுதல்ஷேக்ஸ்பியரின்ஒத்தல்லோநாடகம் – அங்கம் -2 காட்சி -1 பாகம் : 2