மஞ்சுளா
குளிர்ந்த பனியை
குடம் குடமாய்
ஊற்றிச் செல்லும்
இவ்விரவை
பரிகசித்தபடியே
நகருகின்றன
தனிமையின் புகைச்சல்கள்
இமைகளுக்குள்
நகரும் ஒளிமையத்தில்
நகராது இருக்கிறது
உன் பிம்பம்
புலன்கள் அற்று
இருக்க வேண்டியது
எது?
நான்
நீ
அல்ல
அற்ப சொற்பங்களுக்குள்
மீந்திருந்த ஒரு
துளியை
இப்போது
பருகிவிட்டேன்
ஆனால்
அது கடலாய்
என்னை
மூழ்கடித்துக் கொண்டிருப்பதை
நீ அறிவாயா?
புலன்கள் எங்கே?
தின்றுவிட்ட
மீன்கள்
கரை சேர்ந்து
கொண்டிருக்கின்றன
உன் வரவில்
காத்திருக்கிறது
என் அரூபம்
— மஞ்சுளா
மதுரை
- கூண்டு
- அம்மாவுக்கு எப்படி நன்றிசொல்வது…..?
- உயிருள்ள கெட்ட ஆவியொன்று என்னுள் கூடுவிட்டுக் கூடு பாய்ந்ததில் உருவான கவிதை
- பிரசவித்துச் சென்ற அக்காவின் அறை
- “ கோலமும் புள்ளியும் “
- தமிழகக் கடற்கரைப் பகுதிகளில் கடல்நீரைக் குடிநீராக்கும் சூரிய வெப்ப நிலையங்கள் நிறுவப்பட வேண்டும்
- கதைச்சக்ரவர்த்தி கு.அழகிரிசாமி – நிகழ்வு
- ஆணவம் பெரிதா?
- சமூக விழிப்புணர்வின் மூலம் வரும் அரசியல் தலையீடு இளைஞர்கள் மத்தியில் வளர வேண்டும்
- பிம்பம்
- நாஞ்சில் நாடனின் “சதுரங்கக் குதிரை”
- இலங்கையில் அகதிகள்
