விதையிலிருந்து பிறந்தோம்
உமிகளைத் தொலைத்துவிட்டோம்
நம் மரப்பாச்சி பொம்மைகளைக்
கறையான் தின்றுவிட்டது
மழலையைத் தொலைத்துவிட்டோம்
புத்த்க மூட்டைகளில் நம்
மயிலிறகைத் தொலைத்துவிட்டோம்
‘ஒரே ஒரு ஊருல ஒரே ஒரு ராசா…….’
நாம் சொன்ன கதைகளின் ராசாராணிகள்
எங்கோ அனாதைகளாய் அலைகிறார்கள்
பாரம்பரியம் தொலைத்துவிட்டோம்
மண் தொட்டிகளில் வாழைக்கன்றுகள்
நிலங்களைத் தொலைத்துவிட்டோம்
மின்மயச் சந்தையில்
உழைப்பைக் கேட்பாரில்லை
வியர்வையைத் தொலைத்துவிட்டோம்
செடிகளுக்கெல்லாம் செயற்கைச் சினைகள்
இயற்கையைத் தொலைத்துவிட்டோம்.
சர்க்கரையை விட
சர்க்கரை மாத்திரைகள் அமோக விற்பனை
நோயிடம் உடலைத் தொலைத்துவிட்டோம்.
சிட்டுக்குருவி தேடல்கூட இல்லை
சிந்தனையைத் தொலைத்துவிட்டோம்.
உரித்து உரித்துப் பார்த்து
உறவுகளைத் தொலைத்துவிட்டோம்.
அரைவேக்காட்டு வார்த்தைகளால்
நட்பு ருசிகளைத் தொலைத்துவிட்டோம்.
எருதுகளை இனி சிங்கம் வேட்டையாடலாம்
ஒற்றுமையைத் தொலைத்துவிட்டோம்.
வேடங்களே முகங்களானதால்
அசல் முகம் தொலைத்துவிட்டோம்
அமீதாம்மாள்
- யாப்புக் கவிதைகளின் எதிர்காலம்?
- புறநானூற்றுப் பாடல்களில் அறநெறிகள், வாழ்வியல் கூறுகள்
- தொலைத்த கதை
- மீளாத துயரங்கள்
- ஆவி எதை தேடியது ?
- கோவர்த்தமென்னும் கொற்றக் குடை
- கவிதை
- நகுலனிடமிருந்து வந்த கடிதம்
- அயலக இலக்கியம் : சிங்கப்பூரிலிருந்து சித்துராஜ் பொன்ராஜ் படைப்பிலக்கியச் சாதனை சமீபத்திய இரு நூல்களை முன் வைத்து …
- தி. ஜானகிராமனின் சிறுகதை உலகம் – -9 குளிர், 10 வேண்டாம் பூசனி
- செப்டம்பர் 2020 – வாரம் ஒரு சிறுகதை – சால்வை
- ’ரிஷி’(லதா ராமகிருஷ்ணன்)யின் கவிதைகள்
- தக்கயாகப்பரணி [தொடர்ச்சி]