இங்கே ஒளிக்கும் இருளுக்கும் எப்பொழுதும் இடைவிடாத போராட்டம்தான்.   ஒளிவந்தவுடன் எங்கோ ஓடிப்போய் இருள் பதுங்கிக் கொள்கிறது.   எப்பொழுது ஒளி மறையுமென எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்து ஓடிவந்து சூழ்கிறது.   செயற்கையாக உண்டாக்கும் ஒளிகள் எல்லாமே ஒருநாள் சலிப்பு தட்டுகின்றன.   அவற்றின் போலித்தனத்தைக் கண்டு ஆரவாரம் செய்தும் அடித்து வீழ்த்தியும் இருளை ஆராதிக்கிறார்கள்.   ஒளி இல்லாமல் வாழலாம். ஒருநாளும் இருள் இல்லாமல் ஓய்ந்திருக்கலாகாது.   ஒளியும் இருளும் ஒன்றோடொன்று கலந்ததுதான் உண்மையும் பொய்யும்போல […]

  நீரற்ற கார்த்திகை மாதத்துக் குளம் போலக் கண்கள் வற்றிக் கிடக்கின்றன.   சுரக்கின்ற எல்லா ஊற்றுக் கண்களும் அடைபட்டுவிட்டன.   பசுக்கள் கூட ஒரு கட்டத்தில் மரத்துப் போவது போல.   அடுத்தடுத்து விழுந்த அடிகளால் அந்த மரம் எல்லா இலைகளையும் அடியோடு உதிர்த்து விட்டது.   எங்கோ காற்றடிக்கும்போது எமக்கென்ன என்றிருந்ததெலாம் இங்கேயே வீசிய சூறாவளியில் இருண்டு மருண்டோடின.   எரிமலைக் குழம்பாகக் கொதித்தெழுந்து இப்போது ஏனோ கனத்த பாறையாகி விட்டது.   இப்படியே […]

  ரோகிணி போகிப்பண்டிகை ____________________ வீடு முழுவதும் சுத்தம் செய்து தேடி எடுத்த கிழிந்து போன போர்வைகளும்,  நைந்து போன புடவைகளும்,  பிய்ந்து  போன கூடைகளும்,  அந்த அறையின் மூலையில் அழகாக அடுக்கிக்கொண்டன நாளைய போகியின்போது எரியூட்டப்படுவதற்காக…    இன்னொருமூலையில் நோயுடன் போராடி நைந்துபோய் தனக்கான போகி எப்போது?   என்ற கேள்வியோடு என் பாட்டியும்… .  __________________________   ரயில் நிறுத்தம் ___________________ காற்றுக் கிழித்து  ஓடியது ரயில்..  ஜன்னலோரம் அமர்ந்து காட்சி தேடின கண்கள்   […]

  பா.சேதுமாதவன் ஓடிக்கொண்டேயிருக்கின்றனஉற்சாக நதிகள்.மோன நிலையில் உறைந்தேயிருக்கின்றன மண் மீது மாமலைகள்.நிலத்தடியில் கால் புதைத்துகதிரவனின் வெம்மையையும்நிலவின் குளுமையையும்உள்வாங்கிக்கொண்டேயிருக்கின்றனஉன்னத மரங்கள்.புவிக்கோளின் வெப்பம் தணிக்க விசிறிக்கொண்டேயிருக்கிறதுகாற்று.பாடிக்கொண்டேயிருக்கின்றனபரவசப்புட்கள்.அகவயமாயும் புறவயமாயும்அனைத்தையும் பார்த்துக்கொண்டேயிருக்கிறான் பரிதாப மானுடன்_ பா.சேதுமாதவன்

      ’ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)   மௌனம் சம்மதமென்று, சீக்காளிமனதின் சுரவேக பலவீனமென்று யார் சொன்னது? மௌனம் ஒரு மந்திர உச்சாடனம். ஒரு மாயக்கோல். ஒரு சங்கேதமொழி. ஒரு சுரங்கவழி. சொப்பனசங்கீதம் அரூபவெளி. அந்தரவாசம். அனாதரட்சகம். முக்காலமிணைப்புப் பாலம். மீமெய்க்காலம். மொழிமீறிய உரையாடல். கதையாடல் ஆடல் பாடல். மனசாட்சியற்றவரிடம் நம் வார்த்தைகள் மண்டியிட்டுத் தெண்டனிடுவதைத் தடுக்கும் சூத்திரம். பாத்திரம் அறிந்து நாம் இடும் பிச்சை. ஆத்திரத்தின் வடிகால். அடிமன வீட்டின் திறவுகோல். யாரிடமும் நம்மை […]

    வசந்த தீபன்   அவர்கள் அனைவரும் எங்களைப் போலவே இருந்தார்கள்,  தனியாக எதுவும் இல்லை இயற்கையாகவே.    ஆனால் இரவு இருட்டாக இருந்தது மேலும், அவர்களின் அடையாளங்கள் இருட்டில் கேட்கப்பட்டன அவர்கள் சொல்ல வேண்டியிருந்தன மேலும், அவர்கள் சொல்ல இருந்த அவை  அவர்கள் கேட்டதாக இருந்தது ஏனென்றால் கண்டதும் காட்டியதும் போக முடியவில்லை இருட்டில் மேலும், சில காட்டப்பட்டு எங்கோ போவதற்கு இருந்தாலும் அதற்காகாவும் உசிதமானதாக இருந்தது என்று கொடுக்கப்படும் விளக்குகளை அணைக்க.    […]

      சி. ஜெயபாரதன், கனடா     களைத்து அந்திப் பொழுதில் கதிரோன் அடிவானில் மூழ்குது. மங்கிடும் மாலை மயங்கிக் கருகிடும்.  இருளுது கண்கள் நீர் சொட்டி கால்கள் முடங்குது. காபி தம்ளர் கனக்குது கைகள் வலுவின்றி. காலன் வந்து விட்டானா ? மருத்துவ மனையில் காப்பாற்ற  முனையுது டாக்டரும் துணைக் குழுவும். மூக்குக் குழல் வேண்டாம் நாக்கு முடங்கி வாய்க் குழல் எதற்கு ? ஆயுள் நீடிப்பு எதற்கு  உயிர்வாயு எதற்கு ? போக விடுவீர் என்னை, […]

  ரிஷி   கதையின் கதை   1.அவர் கதை அவராகப்பட்டவரின் கதைஅவராகவும் அவராகாமலும்அவராக்கப்பட்டும் படாமலும்அவராகு மவரின்அவராகா அவரின்அருங்கதையாகாப்பெருங்கதையாக.   2.உன் கதை திறந்த புத்தகம் என்றாய்மூடிய உள்ளங்கை என்றாய்முடியும் நாள் என்றாய்முடியாத் தாள் என்றாய்வாடும் இலை என்றாய்வாடா மலர் என்றாய்வெம்பனி என்றாய்சிம்ஃபனி என்றாய்ஊடாடும் ஒளி என்றாய்நாடோடியின் வலி என்றாய்தேடும் கனி யென்றாய்’காடா’த் துணி யென்றாய்கருத்த இரவு என்றாய்வறுத்த வேர்க்கடலை என்றாய்.பிறவற்றை ஓரளவு பொருள்கொண்டாலும்பொறுத்துக்கொண்டாலும்வறுத்த வேர்க்கடலைவெறுத்துப்போய்விட்டதெனக்கு   என் கதைஉன்கதையை எழுதி என்கதை யென்கிறாய்பாவி யென்கிறாய் பாவம் […]

  நா. வெங்கடேசன்   ஞாபகத்திற்கு வந்த நல்ல கவிதையை மறந்துவிட்டேன் சட்டென்று ஏதோர் சிந்தனையில். மீட்டெடுக்க முயல்கின்றேன் மனக்குகையுட் புகுந்து. குகை ஆழ  வளர்கின்றதே தவிர தெரியவில்லை உணர்வின் தடம். ஆழ்வேனென்னுள் அக்கவிதை கிடைக்கும் வரை. தவறவிட்ட நாணயத்தைத் துவைக்கும் மெஷினிலிருந்து எடுத்துவிடலாம் போலும். கவிதையை தவறவிட்டு பின் இதயக் குகையிலிருந்து மீட்டெடுப்பது மிகக்கடினம் போலும். தவறவிட்ட மூச்சு, பேச்சு, காலம்,  கணங்கள், வாசனைகள், வாதனைகள், நினைவுகள், கனவுகள், தாபங்கள்,  போலத்தான் தவறவிட்ட கவிதையும். எடுத்தாலுமெடுப்பேன் […]

  ‘ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)   அவரவர் ஆன்மா அவரவருக்கு   தெருவையே நிறைத்துச் சுழித்துக்கொண்டோடியது அந்தக் குரல் _ பண்டரிநாதனைப் பாடிப் பரவியபடி. ராமனைப் போல் உடையும் ஒப்பனையும் தரித்திருந்த ஒருவரின் அருகில் அனுமனைப்போன்றே அத்தனை அன்போடும் பணிவோடும் நின்றிருந்தான் சின்னப் பையன். அவர்களிருவரின் மலிவுவிலையிலான ஒப்பனைகள் அவர்களை ஏழை ராம அனுமனாக எடுத்துக்காட்டின. ராமனும் அனுமனும் பணக்கணக்குக்கப்பாற்பட்டவர்கள் என்ற மனக்கணக்கில் பிணக்கிருப்பாரையும் உருகச்செய்யும்படி அதோ தெருவில் கானாமிர்தத்தை வழியவிட்டுக்கொண்டே நிற்கிறான் ராமபிரான்…. கூடவே காலை […]